Praten over de Russische literatuur roept altijd een negentiende-eeuws tintje op Tolstoj, Dostojevski o Tsjechov. Maar ook de lome pen van Marina Tsvetajeva geeft ons vandaag de dag een noodzakelijk vrouwelijk standpunt daarover Het Russische bestaan ​​in de barre kou lijkt op een strijd tussen de steppe en Siberië. Onder deze eenvoudige geografische omstandigheden kan men de zorgen beter afleiden uit de sluiting van zielen die gedwongen zijn tot existentiële dwalingen door de vroegtijdige opsluiting van de strengste winters.
Het resultaat in de Tsvetaeva-zaak is een literatuur die intimiteit exponentieel verheft tot een tapijt vol contrasten tussen de vriendelijke herinneringen aan de kindertijd en al het andere. Met zijn rauwheid die in staat is een poëtische kracht op te wekken die alleen kan worden bereikt met een unieke stem als die van Marina.
Maar in het geval van illustere personages uit de literatuur als Marina, die hun komst naar volwassenheid begeleiden met de donkere dageraad van de Grote Oorlog en de eindeloze Russische Revolutie, krijgt wat ze vertellen halverwege de kroniek en het dagboek de waarde van rijke intra- geschiedenis, van zekerheden met hun lichten en schaduwen die veel verder gaan dan wat de laconieke verklaringen (in wat puur menselijk is) in geschiedenisboeken ooit kunnen bereiken.
Top 3 aanbevolen boeken van Marina Tsvetaeva
Mijn moeder en muziek
Er bestaat iets van een bijzondere relatie tussen elk kind en zijn of haar ouder van hetzelfde geslacht. Want als een vader een kind niet wil maken wat hij zelf heeft gekozen, dan is dat omdat hij hem wil maken wat hij nooit is geworden. En in die overdracht verschijnen de tegenstellingen tussen verlangen en actie die de banden zowel a posteriori versterken als de versterking ervan op cruciale momenten in het leven verergeren.
Het meest lyrische proza ​​verandert alles uiteindelijk in de geïdealiseerde toevluchtsoord van het beste in moeilijke tijden. En in wat Marina heeft geschreven, wordt bevestigd dat liefde een toon is die in het geheugen wordt bewaard als de meest wonderbaarlijke compositie.
Mijn moeder en muziek is een prachtige evocatie van de kindertijd, maar vooral van de aanwezigheid van de moeder via een vertrouwd element als de piano. De fascinerende poëtische kracht van Marina Tsvietaeva vloeit voort in dit verhaal dat ons meevoert naar een wereld waarin het dagelijks leven een magische dimensie krijgt en het leven een voorbeeldrol vervult.
Mijn vader en zijn museum
Marina Tsvietaeva schreef dit autobiografische verhaal tijdens ballingschap in Frankrijk en publiceerde het in 1933 in het Russisch in verschillende tijdschriften in Parijs; Drie jaar later, in 1936, probeerde hij dichter bij de Franse lezers te komen en herwerkte hij zijn jeugdherinneringen in het Frans, een reeks van vijf hoofdstukken die hij Mijn vader en zijn museum noemde en die hij echter nooit tijdens zijn leven publiceerde.
In beide versies die in dit boek zijn verzameld, biedt de auteur een emotionele en lyrische evocatie van de figuur van haar vader, Ivan Tsvetaev, een universiteitsprofessor die zijn leven wijdde aan de oprichting van het Moskouse Museum voor Schone Kunsten, het huidige Poesjkinmuseum. Vaak laconiek en fragmentarisch, maar met een buitengewone poëtische kracht, brengt deze prachtige, levendige en ontroerende tekst ons dichter dan weinig anderen bij de intimiteit van een onnavolgbare dichter.
Dagboeken van de revolutie van 1917
Als er een paradoxaal moment in de geschiedenis van de mensheid bestaat, dan is het wel de periode van de Russische Revolutie. Het paradigma van het communisme ging over als een geïdealiseerde politieke erfenis die werd ontwricht van Lenin tot Stalin, om uiteindelijk te degenereren tot de menselijke conditie zelf, op zoek naar macht en vooral overtuigd van haar autoriteit en moraliteit.
Het communisme werd uiteindelijk het machiavellisme op zijn slechtst en de fout lag nooit bij het ideaal, maar eerder bij de uitvoerders van de ideeën. Afgezien van de politiek is wat werkelijk verklaart wat er gebeurde de kroniek van een verteller die getroffen werd door die meer Orwelliaanse libertaire transitie die beslist ten goede transformeerde.
Dit boek brengt fragmenten samen uit de dagboeken van Marina Tsvetaeva tijdens een van de meest dramatische periodes in de Russische geschiedenis. Als buitengewoon waarnemer legt de dichter haar enorme levensavonturen vast: de eenzaamheid, de ontberingen en de ontberingen die de revolutie met zich meebracht. Het resultaat is een intieme tekst vol lyriek en de heldere schoonheid van een persoonlijke en verleidelijke stem.
