De 3 beste boeken van Héctor Aguilar Camín

Een heel figuur met sociologische weerslag in Mexico, het louter romanistische aspect ervan Héctor Aguilar leidt ons door dat veld van scherpte, van de themakeuze tot de ontwikkeling van de plot. Of misschien is het meer iets de briljantheid waarmee elk verhaal afbrokkelt laat ons elk onderwerp dat door uw handen gaat zo nauwkeurig mogelijk beschouwen.

Hoe dan ook, op dit punt in zijn carrière als schrijver kan hij, naast vele andere taken waaraan hij zichzelf met dezelfde toewijding heeft gewijd, al worden opgenomen in de selecte groep van historische Mexicaanse vertellers als Carlos Fuentes o Elena Poniatowski. Naast de controverses en de voorliefde voor sommige ideologieën of andere, geeft de bibliografie van Héctor Aguilar ons de humanistische schittering van een verteller die zich bezighoudt met de geloofwaardigheid van zijn verhalen en die een kroniek wil schrijven.

Omdat het realisme van Aguilar Camín voortkomt uit de absolute naaktheid van de zielen van de personages. Zodat we de bescheidenheid van schaamte en diepere ellende ontdekken, meer dan de wonden die ze al op de huid bedekken...

Top 3 aanbevolen romans van Héctor Aguilar Camín

plagiaat

Het leven lijkt soms op een tragikomedie van verwikkelingen. Alleen dat de zaak bittergrijze tinten krijgt als alles samenzweert uit het script dat onverwacht wordt. Of beter gezegd: het is omdat je ergste vijanden, inclusief degenen die uit je eigen gelederen deserteren, je verrassen met een aanval van achteren...

Maandag maakten ze bekend dat hij een literaire onderscheiding. Dinsdag beschuldigden ze hem ervan plagiaat te hebben gepleegd op enkele krantenartikelen. Donderdag beschuldigden ze hem ervan geplagieerd ook het thema van de bekroonde roman. De maandag daarop ondertekenden negenenzeventig schrijvers een brief waarin ze eisten dat hij de prijs zou teruggeven en zijn functie aan de universiteit, een klein imperium, zou neerleggen. Woensdag legde hij de onderscheiding en de functie neer.

Diezelfde woensdag hoorde hij dat zijn vrouw deals had gesloten met de aanstichter van de campagne tegen hem. Op maandag van de week daarop brachten ze hem de opname van een gesprek tussen zijn vrouw en zijn rivaal. Donderdag werd zijn rivaal neergestoken wakker. Vrijdag kwam de politie bij hem op bezoek. Dit alles vergt uitleg. De verklaring is deze roman: een spiegelspel over plagiaat, bewondering, afgunst, jaloezie, toeval, de dood. En de politie.

afscheid ouders

Nunca es tan poderosa la imaginación como frente a una vieja foto de nuestros padres. Más allá del símbolo del tiempo detenido extrañamente sobre un papel o precisamente basándonos en éste pequeño milagro, viajamos en el tiempo y casi parece que podemos rozar las impresiones de aquellos días de nuestros progenitores. Porque su sonrisa o su mirada melancólica nos llega como un rayo de luz. Un fogonazo que relativiza la vida y lo vivido a uno y otro lado del cruce de genes que aúna existencias…

De foto anticipeert en verbergt de geschiedenis van een familie. Na de vonkjes die deze foto in zijn geheugen opent, heeft Héctor Aguilar Carmín een tekst geschreven van vertederende intimiteit en transparantie over familiesporen, over de persoonlijke urgentie van een verhaal dat kan vertellen wie je grootouders waren, hoe je ouders elkaar ontmoetten, waarom waarom ze zijn getrouwd, waarom ze uit elkaar zijn gegaan, waarom ze waren zoals ze waren en waarom jij bent zoals je bent.

We hebben ons dat onderzoek allemaal wel eens voorgesteld. Aguilar Carmín duikt erin tot de laatste consequenties, met onberispelijk, ontroerend proza ​​en een omhullend, onverwacht, vreemd en vertrouwd plot als het leven zelf.

Levenslang

Maakt het ontvangen en tot zwijgen brengen van de bekentenis van een misdaad uit hartstocht ons tot medeplichtige? Kunnen we ontsnappen aan de last van het verleden? Zijn wij de protagonisten van ons lot of eenvoudige extraatjes? Deze en andere vragen worden opgeroepen door deze emblematische roman over extreme keuzes.

Serrano, Felo, Pato en Liliana brengen een netwerk van stiltes, verraad en obsessies met zich mee, doorkruist door de jaren dat de dood van een kennis opnieuw zal loskomen. Een fabel zonder moraal over de afgronden van fatale liefde, ambitie en delirium. Toda la vida is ook een nostalgische reis door de verloren gebieden van het Boheemse leven in Mexico-Stad, een literair onderzoek naar hoe romans worden geschreven, en een herinnering aan de verrotte relatie tussen politie en politiek in het Mexico van het oude regime.

Na het succes van Adiós a padres, de gevierde autobiografische roman van Héctor Aguilar Camín, markeert Toda la vida zijn terugkeer naar fictie in zijn puurste vorm, waar woorden ten dienste staan ​​van een verontrustend verhaal over liefde, jaloezie en macht dat je niet zal verlaten. onverschillig, voor geen enkele lezer.