levensduur van Griselda Gambaro Het dient de oorzaak van de transcendentie van zijn werk, de verscheidenheid in zijn literaire ontwikkeling en zijn figuur als kroniekschrijver. Alleen dat een schrijfster en toneelschrijver als zij te danken is aan een ander soort verslag van de gebeurtenissen, ver buiten de officiële kronieken. Een verteller als zij vertelt uiteindelijk de enige waarheid, namelijk de intra-verhalen met hun plooien, hun paradoxen en hun conflicten.
Niets beter dan het theater zodat de relevantie van de personages relevanter wordt. Omdat het niet hetzelfde is om te luisteren naar de hoofdpersoon van een plot vanuit de innerlijke stem van iedereen, dan om een monoloog bij te wonen die weergalmt vanaf de bovenkant van de tafels, de tragedie van het moment declamerend, waardoor het pijn of plezier wordt vergezeld van gebaren en beweging.
Bij Shakespeare omhoog Valle-InclanElk spel bereikt ons en valt binnen, valt ons bewustzijn aan en is in staat om de boodschap meer tot leven te brengen. Hetzelfde gebeurt met een Griselda Gambaro die gevuld lijkt te zijn met die gave om haar werken te visualiseren zoals ze zijn geschreven om ze rabiaat authentiek te maken.
Top 3 aanbevolen boeken van Griselda Gambaro
De zee die ons bracht
Het verleden kan aan de ene kant van de zee liggen, aan de kust waar het leven resoneerde met andere golven. Terwijl het heden uiteindelijk ontrafelt in de mist van een toekomst die tumultueus blijft slepen. Omdat alles onverenigbaar is wanneer je besluit te vertrekken direct nadat je geprobeerd hebt een soort wortels te vinden die aan het leven vastklampen ...
De pas getrouwde Agostino verlaat zijn jonge vrouw, Adele, op het eiland Elba om een beter fortuin te zoeken aan de andere kant van de zee. De afstand, en daarmee de vergetelheid, drijven hem ertoe een gezin te stichten in Buenos Aires, gevormd in de barre omstandigheden die worden geboden door inspannend en slecht betaald werk, vreemdheid en nostalgie. Maar plotseling duikt het verleden op in de mensen van Adele's broers, die Agostino terugbrengen naar Italië en hem dwingen zijn verbintenis na te komen.
Uit dat leven in tweeën gedeeld, uit dat komen en gaan over de zee, uit die reizen op de armste vleugels van schepen, is het verhaal geboren dat deze diepe, delicate en waarachtige roman vertelt. Een familieverhaal, van even intense als verborgen gevoelens, van dagelijkse handelingen die het leven en het lot van kwetsbare en geharde wezens bepalen, een spiegel van zovelen van ons.
Zeg ja. Het slechte bloed
"Say yes" en "La malasangre" gingen in première tijdens de laatste dictatuur; de eerste in 1981 binnen de Open Theater-cyclus, die de door het leger opgelegde stilte probeerde te doorbreken, en de tweede in augustus 1982, toen de Falklandoorlog net was afgelopen. Beide stukken waren zeer succesvol bij publiek en recensenten en werden sindsdien veelvuldig uitgevoerd op nationale en internationale podia.
In "Say Yes" vinden we een veel voorkomend patroon in sommige werken van de auteur: een onschuldige man arriveert op een ogenschijnlijk ongevaarlijke plaats, een kapper. Een absoluut routinehandeling dient om te spreken van repressie en geweld, van onderwerping en slaafsheid, van slachtofferschap en het resultaat daarvan. Achter het eenvoudige verhaal van "La malasangre" (een liefdevol paar weggelopen in het gezicht van de oppositie van de vader van het meisje tegen de liefdesrelatie) verbergt een aanklacht tegen de willekeurige uitoefening van macht, zowel in de privéruimte van het gezin als in de sociaal- politiek van de staat.
Het geschenk en Beste Ibsen, ik ben Nora
Margara is een vrouw met de gave van profetie. Net als Cassandra geloven ze haar ook niet, hoewel ze de hoop van de wereld voorspelt. Om ons te redden - hij huldigt zich in - hoeft de mensheid alleen maar te horen en te begrijpen dat goedheid winst oplevert.
Nora, het personage gecreëerd door Henrik Ibsen in Dollhouse, besluit haar eigen schepper te confronteren en zijn uitspraken en acties met hem te bespreken. Daarbij wordt ze de auteur van haar identiteit, terwijl ze van de toneelschrijver een personage maakt.
Twee vrouwen, twee stemmen die oprijzen en groeien als een storm om de gezichten van geweld te laten zien en proberen te rebelleren tegen onderdrukking en mandaten. Griselda Gambaro schittert opnieuw met twee poëtische, indringende, originele theatrale werken, waarin ze met uiterste helderheid de plooien van macht en overheersing onderzoekt.
