De onbetwiste dramatische streak van Yasmina Reza markeer je proza-inval in dezelfde theatralisering van alles. Iets beruchts, vooral in hun meer dan overbelichte personages overbelicht aan de wereld. Want in wrijving met de wereld zijn er mensen die verwondingen oplopen en mensen die een aangename wrijving voelen.
Dat is waar het leven over gaat in een tragikomische recensie die verantwoordelijk is voor het behandelen van al onze subjectieve noties waaruit de werkelijkheid bestaat. Wij zijn contrasten tussen de polen van geluk en verdriet; de twee maskers van de komische Talia en de tragische Melomene.
Yasmina is verantwoordelijk in haar boeken om ons voor de spiegel te plaatsen via enkele mimetische personages, onmiddellijk met elke ziel van de deugd van een verteller die de emotionele kronkels kent waar onze wil doorheen gaat.
Top 3 aanbevolen romans van Yasmina Reza
Kunst
Het begrip kunst. De onmogelijke definitie van nature. Alles wat de 'kunst' probeert te beperken, glijdt weg, zelfs van de veronderstelde opvattingen over de zaak. Omdat kunst wordt bepaald door het gevoel van de waarnemer, dat is het ware erfgoed van het artistieke. En niemand kan het omvatten, laat staan het omringen.
Vanuit zulke subjectieve indrukken is transformatie altijd mogelijk. Vandaar dit verhaal waarin kunst het symbool is van verandering, ontdekking, ontsnapping, vrijheid ondanks alles. En het script van het idee wekt uiteindelijk zowel verbazing, hilariteit als verwarring.
Sergio heeft voor een grote som geld een modern schilderij gekocht. Marcos heeft er een hekel aan en kan niet geloven dat een vriend van hem van zo'n werk houdt. Ivan probeert, tevergeefs, beide partijen te sussen. Als je vriendschap gebaseerd is op een wederzijdse onuitgesproken overeenkomst, wat gebeurt er dan als een persoon iets totaal anders en onverwachts doet?
De vraag is: ben je wie je denkt te zijn of ben je wie je vrienden denken dat je bent? Deze oogverblindende Yasmina Reza-komedie ging in première in Parijs tijdens de Comédie des Champs-Elysées in oktober 1994, waar hij 18 maanden duurde; in Berlijn, in het Schaubühne Theater in oktober 1995; in Londen, in Wyndham's Theatre in oktober 1996; in New York, in het Koninklijk Theater in maart 1998, en in Madrid, in het Marquina Theater in september 1998, in een versie geregisseerd door Josep Maria Flotats die vier Max-prijzen won en enkele van de meest prestigieuze prijzen van ons land.
Gelukkig de gelukkigen
Ik ben ik en wat ik neuk. Een stelregel die enigszins is aangepast om duidelijk te maken wat seks in ons is als een manifestatie van de ultieme levensdrift. Omdat de zoektocht naar die "petite mort" die de uitgang van het orgasme is, altijd wordt vervormd door de rede, door moraliteit, door allerlei omstandigheden die ons blootstellen aan die ontmoeting van de meest fysieke passie met het spirituele in het meest onvermoede. ..
Buitenechtelijke affaires, sadomasochistische neigingen, seksuele ontevredenheid en volmaakte fantasieën, uiteenvallen, teleurstellingen en ook happy endings. Yasmina Reza weeft op meesterlijke wijze de levensverhalen van achttien personages die niets gemeen lijken te hebben.
Maar als de lezer wordt gehypnotiseerd door de stemmen die de plot vormen, zullen ze hun onverwachte en verrassende onderlinge verbanden ontdekken. Zo wordt de huwelijksroutine van Pascaline en Lionel Hutner onderbroken wanneer ze ontdekken dat de obsessie van hun zoon met Céline Dion pathologisch is geworden.
En op haar beurt beleeft haar psychiater, Igor Lorrain, een hartstochtelijk weerzien met een jonge liefde, Hélène, die getrouwd is met Raoul Barnèche, een professionele bridgespeler die zo woedend kan worden dat hij een brief opeet ... Als er iets blijft staan In Reza's stijl is het zijn vermogen om een melodische polyfonie op te bouwen, een schrift dat zich meesterlijk ontvouwt in meerdere variaties, waarbij de lezer met perfecte helderheid de stem van elk van zijn protagonisten waarneemt.
In deze koorroman opent de Franse auteur het kanaal naar de zielen van haar personages, die hun fobieën en sentimentele en seksuele filia's onthullen. Net als In Schopenhauers slee is de roman een cynische, grofgebekte en soms hilarische ontleding van de menselijke natuur, maar ook een aangrijpende reflectie op de kortheid van onze doorgang door het leven en het belang van een volledig bestaan.
Op de slee van Schopenhauer
Het citeren van Schopenhauer is een vervulling voor elke zichzelf respecterende pessimist. Omdat het nihilisme van Nietzsche het is al te veel terwijl de goede oude Schope altijd zijn elegante fatalisme handhaaft. Maar het is wat er is, het zijn onze referenties en we klampen ons eraan vast om plaats te maken voor vitale fasen of overtuigingen die moeten worden geconsolideerd ...
Ariel Chipman, een professor filosofie die zijn leven heeft gewijd aan het verkondigen van de noodzaak van het genieten van het leven, valt in een depressie. Nadine Chipman, zijn vrouw, begint haar man zat te worden en vraagt zich af waarom ze hem niet ontrouw zijn.
Serge Othon Weil, de goede vriend van het paar, beweert te hebben begrepen dat verwondering over het leven als geheel zinloos is en verwerpt elke zweem van transcendentie. En Ariels psychiater klaagt over sentimentaliteit. Maar wat ze allemaal hebben meegemaakt, is dat moment waarop ons bestaan onherroepelijk van betekenis lijkt te zijn ontdaan. En dan laat een stroom van vragen ons zien dat de wereld niet is zoals we die hebben gekend. Het is het moment waarop we weten dat we wezens zijn die tot de dood gedoemd zijn...
