De 3 beste boeken van Xavier Velasco

De overvloed aan grote huidige Mexicaanse auteurs is niet alleen productief, maar ook divers, zowel wat betreft generatievertegenwoordigers die aan de voet van de kloof blijven als wat betreft de ongelijkheid van aangesproken genres. Met handtekeningen als die van de onuitputtelijke Elena Poniatowski, en John Villoro of bezit Xavier Velasco, we kunnen altijd een beetje van alles vinden en voor alle smaken.

Bij Xavier Velasco We ontdekken een leidmotief dat door bijna al zijn werken loopt om glorie te verlenen aan marginale werelden. Scenario's vol antihelden, vervreemde mensen, afvalligen van het leven en verliezers van status waarin de literatuur van Xavier uiteindelijk over alles heen vliegt als een adem van poëzie in de apocalyps. De zuurte van grimmige humor, het avontuur van overleven als alles tegen je is, zelfs jezelf.

Realisme dus zonder twijfel met de korstjes die nauwelijks genezen op de huid van degenen die er wonen. Maar ook de befaamde veerkracht, niet zozeer uitgevonden met coaching, maar met de voeten getreden door dagdagelijkse overlevers als voorbeeld dat de glorie om er ongeschonden uit te komen vandaag de dag nog steeds mogelijk is.

Top 3 aanbevolen romans van Xavier Velasco

Beschermende duivel

De romans die je je na jaren en jaren lezen nog herinnert, hebben hun geheugen ongetwijfeld te danken aan de manier waarop de dingen tussen de pagina's door gebeuren. Er zijn beelden in deze roman die je naar de hel leiden en opsluiten, zodat je altijd een beetje daar blijft, op die smerige plekken.

Violetta is vijftien jaar oud als ze de grens oversteekt met ruim honderdduizend dollar gestolen van haar ouders, eveneens uitstekende vrienden van anderen. Ze stapt per ongeluk uit in New York en overleeft vier jaar lang elke trein, waarbij ze enkele kilo's onrechtmatig verkregen geld uitgeeft.

Om dit ritme vast te houden, nog eens versneld door het witte poeder dat ze in royale hoeveelheden via haar neus binnenkrijgt, leert ze zichzelf mannen te versieren in luxueuze hotellobby's. Hij weet niet, en interesseert zich er ook niet voor, het aantal wetten, limieten en voorschriften die hij overschrijdt.

Evenmin weet ze dat Nefastofeles, de zogenaamd rijke erfgenaam die haar verblindt, als een dolk in haar mooie rug zal worden gestoken totdat ze, terug in Mexico, Pig tegenkomt, en dan breekt de tijd van de Guardian Devil aan. Maar wat Violetta wel weet, is dat het tijd is om de dobbelstenen te gooien en haar ogen te sluiten, bijna willend dat de duivel alles pakt; en dat je dat over het algemeen alleen doet als je denkt dat het je gaat kosten.

Beschermende duivel

De laatste die sterft

Iedereen sterft een beetje aan het einde van een roman. De mogelijke en vastberaden poging van de auteur om ons door middel van een samenvatting of epiloog van het tegendeel te overtuigen, compenseert niet het gevoel van rouw dat een vluchtige zucht oproept. Misschien houdt de zaak deze keer meer in dan een verlies voor je verbeelding...

Hier is een verwrongen liefdesverhaal. Onze heldenprospect moet zijn rol daarin verdienen met de regels die hij als kind heeft gesteld. Er is voor hem geen serieuzere zaak dan dit spel, waarvan de grondstof littekens zijn. Hij moet op het randje leven, van elke dag een film maken en in het niets springen zonder de hulp van een dubbelganger. Romanschrijvers, denkt hij, zijn altijd wat telt.

Deze roman gaat helemaal over romantiek, gevangenis, drugs, hoge snelheid en de fulltime baan om schrijver te zijn en niet dood te gaan door te proberen: "We zijn avonturiers en we moeten tonnen stof bijten."

Want als het geheime avontuur van de verteller eindigt wanneer hij uit de scène ontsnapt, zal hij deze keer het verhaal van het verhaal vertellen. Tonnen stof voor de landing op de laatste regel.

De laatste die sterft

ik kan alles uitleggen

Degene die in staat is om de zin uit te spreken die de titel van dit boek geeft, staat voor een opperste oordeel met enig bewijs met betrekking tot de wil en het geloof dat zelfs de laatste mens in het laatste oordeel niet...

Joaquín is dertig, zijn leven in stukken en de toewijding om een ​​zelfhulpboek te schrijven, in wiens pagina's hij alleen praktische lessen over zelfbeschadiging weet te geven.

Wat is alles dat deze schurk van de XNUMXste eeuw kan verklaren die de ene dag een in het nauw gedreven voortvluchtige is, de andere dag een goedkope therapeut en, bij vergissing, een dappere plunderaar die wakker wordt voor volslagen vreemden? Niets dat Imelda en Gina - twee vrouwen met lange schaduwen en kort haar, elk op haar eigen manier tot alles in staat - gemakkelijk willen geloven.

Van aangrijpende dialogen tot zure introspectie, de personages in ik kan alles uitleggen Ze steriliseren een verhaal vol verweven kriebels, diepgewortelde wrok en gewone demonen, waarbij elke bocht een afgrond kan zijn en je niets liever wilt dan steeds verder afdalen.

Niet ver daarvandaan hurkt Dalila: een ideale handlanger die nog geen tien jaar oud is en nog nooit een zelfhulpboek heeft gelezen, maar wiens verblinde leerlingen de zin van de misdadiger en leraar Isaías Balboa al lijken te weerspiegelen: «De tijd is je gegeven, het leven moet worden gestolen.

ik kan alles uitleggen
5 / 5 - (18 stemmen)

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Ontdek hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.