3 beste Toni Hill-boeken

Psychologie is verantwoordelijk voor het grootste deel van het succes in het zwarte genre. En de Toni Hill schrijver en deel met de academische opleiding in dit opzicht. We naderen misschien de moordenaar, het potentiële slachtoffer of de onderzoeker, de vraag is om af te stemmen op die wijzerplaat van angst, van onbehagen, van intriges voor de toekomst van de omstandigheden. Alleen wanneer de personages zelf worden getransmuteerd met huid, wordt dat effect van maximale spanning bereikt in dit soort roman. Dit alles wordt tot in de perfectie toegepast door de grote schrijvers van thriller, mysterie of horror, met Stephen King bovenaan de ranglijst.

Toni Hill is een uitstekende student in deze strijd van introspectie in de personages, in zijn naturalisatie binnen de plot om dat effect te bereiken voorbij de waarachtigheid in de karakterisering: realisme.

Intrige is meer een inside-out effect dan anders. De meest verontrustende startscène kan leeglopen als de personages die erin wonen niet beginnen met die kracht van het geloofwaardige, die empathie die voortkomt uit de duisternis van onze drijfveren tegenover het donkere en sinistere, het verontrustende en onverwachte.

Sinds de zomer van dood speelgoed uitkwam, in 2011, Toni Hill heeft een bibliografie van het zwarte genre samengesteld dat valt bijna altijd op de schouders van de inspecteur Hector Salgado, die geconfronteerd wordt met allerlei soorten moorden die bij vele gelegenheden hun netwerken verweven met machtsscenario's waarin welvaart alles lijkt te rechtvaardigen.

Maar naast de meedogenloze en gekwelde Héctor Salgado, pakt Hill ook onafhankelijke romans aan die geladen zijn met een vergelijkbare spanning, waarbij hij nieuwe settings en plots bezoekt met sprongen in de tijd en oscillaties naar terreur of mysterie.

Top 3 aanbevolen boeken van Toni Hill

Crystal Tigers

Moord als overdrijving van schuld en wroeging. Het idee van het kwaad gepresenteerd op een manier waar iedereen zich meer in kan inleven. Er zijn bepaalde dingen in ons verleden die ons kunnen blootstellen aan het idee dat we een groot risico hebben genomen of dat er iets zeker mis is. En het idee van een dodelijk slachtoffer in de maalstroom van de jeugd wijst op die essentiële mimiek met de menselijke soort.

Als, naast een interessant voorstel in dit aspect van elementaire afstemming op schuld, een verhaal wordt geconstrueerd dat in de raadsels, geheimen en mysteries van andere tijden duikt, lang daarna opnieuw bekeken vanuit het perspectief van zijn kenners, wordt een interessante roman uiteindelijk die, verweven met de wijze verhalende spanning van de auteur, ons uiteindelijk door een opwindende lezing leidt.

In Tigres de cristal, een titel met evocaties van vervreemding of dromerige aspecten, ontmoeten we twee kinderen uit de buitenwijken van Barcelona, ​​waar de stad Barcelona al sinds de jaren 60 immigranten van hier en daar ontvangt. Of beter gezegd, we kennen beide van die personages waren die kinderen, slechts drie decennia uit elkaar.

Het verstrijken van de tijd, vooral wanneer die periode het verlaten van de kindertijd veronderstelt en de consolidatie in volwassenheid, brengt altijd een vreemd idee van het leven met zich mee. Wat er in de kindertijd was overgebleven, wat er in die jaren werd gedaan, lijkt een verre droom die wordt opgeroepen door details die worden gered als schitterende momenten.

Maar wat de twee oude klasgenoten te delen hebben, wordt overschaduwd door wat ze te verbergen hebben. Als er een moment is opgeslagen in het geheugen van beiden, dan is dat die winternacht van 1978.

De dood had een geweldige rol, onverwacht, een cameo in het script van hun leven dat hen voor altijd zou markeren, hoe hard ze er nu ook een slechte droom van proberen te maken.

Tussen het heden en de jaren 70 bewegen we ons door de straten van Cornellá, als een literaire montage die een verzadigd licht op oude zwart-witfoto's plaatst. Alleen vanuit het huidige licht vindt hij ook zijn schaduwpartijen. Het leven is altijd een openstaande rekening en voor de hoofdrolspelers van dit verhaal heeft het een definitieve regeling nodig.

De zomer van het dode speelgoed

De geboorte van een nieuwe zwarte held is altijd een tijd voor feest. In deze roman hervinden we die smaak voor de politie van de grote Barcelona-klassiekers zoals Vazquez Montalban o Gonzalez Ledesma.

Het is duidelijk dat ze door de zeef zijn gegaan van een actueel imaginair over de sociale realiteit van onze tijd. Het punt is dat het kritische aspect met de machtssferen terugkeert als de basis om een ​​duister en verduisterend plot op te bouwen over aspecten van onze realiteit die hun verontrustende karakter hebben.

Héctor Salgado bevindt zich in dat gevoel van verlatenheid na de emotionele aardbeving van een scheiding. Misschien wel het slechtste moment om jezelf bloot te stellen aan een zaak die kan opkrullen als een dodelijke giftige slang.

Omdat de dood van een jongen slechts wijst op een louter forensische sluiting, maar uiteindelijk wijst op iets veel ernstigers dat voortkomt uit de banden van de eigen familie van de jongeman. Alles wordt zeldzaam, waardoor Salgado aan de schandpaal wordt genageld.

En de goede inspecteur kan geen verkeerde stap zetten die alles kan beëindigen. Een verhaal dat misschien niet voor grote plotnieuwigheden zorgt en desondanks als opera prima een krachtige virtuositeit ontdekte in dat psychologische aspect van de grote genrestukken.

De ijs engelen

En na een hele trilogie in het leven en werk van Héctor Salgado te hebben gedoken, arriveerde deze roman die een schone lei maakte. Met een zekere inspiratie om Ruiz Zafon, de grote mysterieuze verteller ook uit Barcelona.

Omdat het Barcelona van 1916 ons wordt gepresenteerd onder een nieuw prisma van deze auteur met die evocatie in de overgang tussen de laatste negentiende-eeuwse penseelstreken en het ontwaken van een twintigste eeuw die een Barcelona naar het meest open modernisme in een neutraal Spanje voor de eerste Grote Oorlog.

In dit scenario, opgehangen aan de grens van de gruweldaden van het Europese conflict, ontmoeten we Frederic Mayol, wiens lot hem naar de buitenwijken van Barcelona leidt om te werken in een sanatorium waar geesteszieken van weleer worden vastgehouden.

Het sanatorium zelf ziet eruit als iets uit een horrorfilm van Tim Burton. En ondanks de moed van een Frederic die zich bevrijd lijkt te voelen door die vredige plek met uitzicht op de Middellandse Zee te bezoeken, genereert de realiteit beetje bij beetje de schaduwen van die ruimte verzadigd met licht. De schoonheid van het sanatorium lijkt ongepast voor het doel waarin ze die klasse van pestpatiënten van die tijd, geesteszieken, opsloten.

Maar natuurlijk, juist vanwege zijn duistere legende, werd het gebouw daarvoor bestemd. Frederic onderzoekt de geschiedenis van het landhuis en ontmoet Blanca, een voormalige student, en tussen hen ontstaat een vreemd magnetisme tussen romantische liefde en rusteloosheid vanwege de aard van dat meisje dat jaren geleden door de afschuwelijke brand leefde in de plaats. Fundamenten die met elkaar verweven zijn om uiteindelijk een plot samen te stellen waarin de laatste wending ons de adem beneemt.

Andere aanbevolen boeken van Toni Hill

de laatste beul

Straf boven gerechtigheid. De gemene club die Spanje nog kende van 1820 tot 1974. Een waanzinnige heimwee naar die media tussen machiavellisten en krankzinnigen.

Hoewel het onmogelijk lijkt, executeert een seriemoordenaar zijn slachtoffers met een gemene knuppel, hetzelfde instrument dat eeuwen geleden door de beulen werd gebruikt en dat wordt beschouwd als de wreedste moordmachine die ooit is gebouwd.

Waarom toevlucht nemen tot zo'n macabere methode? Wat hebben de doden gemeen? Waarom kies je speciale plekken in Barcelona om de lichamen achter te laten alsof de stad een belangrijk onderdeel van je boodschap is?

Wanneer Dr. Lena Mayoral, een prestigieuze crimineel met een turbulent verleden, een urgente opdracht krijgt om in de geest van de psychopaat te graven, kan ze zich niet voorstellen hoe ingewikkeld het onderzoek zal zijn of welke gevaren ze zal moeten trotseren. Terwijl het aantal lijken toeneemt, en onder toenemende mediadruk, raakt Lena geobsedeerd door een moordenaar die steeds meer een spel op leven of dood met haar lijkt te spelen.