Het klinkt paradoxaal, maar de Marx van onze tijd is een econoom. Ik doel op de Fransman Thomas Piketty. In zekere zin lijkt het feit dat de kampioen van een nieuw communisme precies dat is, een econoom, een veronderstelling dat het kapitalisme is blijven bestaan en alles verhult. Maar wat het niet hoeft te betekenen is dat Piketty voorstander is van het huidige ongebreidelde consumentisme. Omdat de losbandigheid van het zogenaamde liberalisme niet altijd verbonden hoeft te zijn met de conceptie van het kapitalisme.
In feite gezonde economische ambitie kan worden opgevat als een toevoeging, een constructie van welvaartssamenlevingen en een stimulans om een activiteit te ontwikkelen (zelfs als een onderscheidend feit voor degenen die het uiteindelijk verdienen, als je wilt). Wat niet te begrijpen is, is dat, zoals alle horizonten, wordt bepleit dat ambitie een snel pad moet hebben zonder enige voorwaarden.
Omdat vanaf daar de ongelijkheden beginnen en daar ligt het bedrog waarmee de machtigen indirect, en zonder inspanning of conflict, zoveel zogenaamde rijke mensen onderwerpen die uiteindelijk onder ongelijke omstandigheden wedijveren om het loutere feit dat ze niet zijn aangekomen, precies, nooit rijk.
Daarom is het cool om Piketty te lezen en hem daar als hoofdeconoom te hebben om te begrijpen dat niet iedereen in zijn vakbond ervan droomt adviseur te worden van Lehman Brothers of het dienstdoende aasgierfonds. Econoom zijn kan ook betekenen dat we moeten zoeken naar alternatieven voor een nieuwe, bevrijde economie, alleen vanuit de semantiek van pejoratieve uitersten.
Top 3 aanbevolen boeken van Thomas Piketty
De economie van ongelijkheden
Het is waar dat Piketty in ieder geval niet op zoek is naar de Nobelprijs voor vrede of goede sfeer. Zijn intellectuele zorgen evolueren op een bijna wetenschappelijke manier naar economisch evenwicht. Dat ongetwijfeld alles wijst op duurzaamheid en het algemeen belang uiteraard ook. In feite is het erkennen van ongelijkheid als onderdeel van het huidige evenwicht in de wereld al een open bedoeling om de grofheid en zelfs wreedheid van de machtigen en de kleine macht die een sociaal-democratie al op het speelbord heeft, op tafel te leggen.
De toename van ongelijkheid die wordt veroorzaakt door een gretig en ongecontroleerd kapitalisme is het grote thema van dit boek. Waarom zou een groep rijke erfgenamen een inkomen hebben dat verboden is voor degenen die alleen hun personeel en talent hebben?
Op basis van een monumentale en voortdurend bijgewerkte database, en afstand nemend van traditionele posities aan zowel rechts als links, laat Piketty zien dat de ongelijkheid de afgelopen drie decennia is toegenomen als gevolg van verschillende belastinghervormingen die de belastingdruk op de rijkste sectoren van de maatschappij.
Het analyseert de hiaten in de toe-eigening van het overschot tussen kapitalisten en arbeiders, de historische verschillen en tussen landen, de bijzonderheden van de diepe ongelijkheid in de wereld van werk en de effecten van de verschillende herverdelingsstrategieën. De centrale boodschap is dat, naast abstracte principes van sociale rechtvaardigheid, het noodzakelijk is om beter te herverdelen omdat ongelijkheid een obstakel is voor de ontwikkeling van landen en samenlevingen.
Hiervoor is het niet voldoende om te kijken naar wie betaalt, of hoe gematigd of ambitieus een herverdelingsbeleid binnen de reikwijdte ervan valt: het is ook nodig om de impact ervan op het hele economische systeem te overwegen en voor- en nadelen van elke maatregel te bespreken.
Zo beoordeelt Piketty de doeltreffendheid van sociale uitgaven voor gezondheidszorg en onderwijs, werkgeversbijdragen en sociale lasten, pensioenstelsels, het vaststellen van een minimumloon, de rol van vakbonden, de loonkloof tussen managers en laaggeschoolde werknemers, toegang tot krediet en Keynesiaans vraagmomentum. En het gaat vooruit met nieuwe ideeën om te begrijpen hoe ongelijkheid wordt gegenereerd en om de beste instrumenten te kiezen voor de herverdeling van rijkdom.
Kapitaal en ideologie
Ideologie in plaats van ideeën, dat is zonder twijfel de vraag. Omdat het heel anders is om ideeën bij te dragen en toe te voegen om alle ideeën te projecteren naar een gemeenschappelijke, tendentieus, geïnteresseerde verbeelding. De huidige ideologie is waardeloos omdat ze lang geleden bezweken is voor belangen onder de meest onvermoede chantage. Maar het is ook waar dat er veel van dat gezegde is: "niets nieuws onder de zon." En het is dat de vormen veranderen, maar niet de uiteinden. En Piketty ontdekt in dit kinderboek de naakte keizer tot verbijstering van iedereen, verzonken in het bedrog.
Thomas Piketty heeft toegang gekregen tot fiscale en historische bronnen die verschillende regeringen tot nu toe weigerden aan te bieden. Gebaseerd op de studie van deze ongepubliceerde gegevens stelt de auteur een economische, sociale, intellectuele en politieke geschiedenis van ongelijkheid voor, van klassen- en slavenmaatschappijen tot moderne postkoloniale en hyperkapitalistische samenlevingen, via kolonialistische, communistische en sociaal-democratische samenlevingen.
Lang leve het socialisme!: Chronicles 2016-2020
Er is een gezegde dat verkondigt dat wie in zijn jeugd geen communist was, geen hart heeft en wie op volwassen leeftijd communist blijft, geen hersens heeft... Dan zijn er ook grote bakens van het meest recalcitrante rechts die wijzen op hun vertrek uit de socialistische ideologie. van hun jeugd als het reddingsplan van een sekte. Maar het bewijs is dat het alternatief niet goed voor ons is. Kortom, omdat het momenteel voorgestelde kapitalisme voorstelt dat we met onbeperkte middelen in constante groei leven. En er zijn geen onbeperkte hulpbronnen, noch kunnen we over de afgrond heen groeien...
«Als ze me in 1990 hadden verteld dat ik in 2020 een verzameling kronieken zou publiceren met de titel Lang leve het socialisme! Ik had gedacht dat het een slechte grap was. Ik behoor tot een generatie die geen tijd had om zich door het communisme te laten verleiden en die volwassen werd en de absolute mislukking van het sovjetisme opmerkte', zegt Thomas Piketty in het niet-gepubliceerde voorwoord van deze verzameling van zijn maandelijkse columns gepubliceerd in Le Monde van september 2016 tot juli 2020.
In de jaren negentig was hij meer liberaal dan socialist, maar dertig jaar later gelooft hij dat het hyperkapitalisme te ver is gegaan en dat we moeten nadenken over het overwinnen van het kapitalisme, in een nieuwe vorm van socialisme, participatief en gedecentraliseerd, federaal en democratisch, ecologisch en feministisch. .
Deze kolommen, compleet met aanvullende afbeeldingen, tabellen en teksten van de auteur, en die een synthese vormen van het denken van een van de belangrijkste economen van onze tijd, reflecteren op hoe echte verandering, "participatief socialisme", alleen zal plaatsvinden wanneer de burgers krijgen de instrumenten terug waarmee ze hun eigen collectieve leven kunnen organiseren. Bovendien vormen ze een uitputtend overzicht van alle grote economische, politieke en sociale vraagstukken van de afgelopen tijd, van het functioneren van de EU, de Brexit, de toenemende ongelijkheid, de kracht van China en de nieuwe assen van de wereldmacht. meest recente gezondheids- en economische crisis veroorzaakt door de pandemie van het coronavirus.
