Niets in de literatuur heeft standaard ontwikkelingsrichtlijnen zoals elke andere creatieve activiteit. Maar het is waar dat sommige krachten interessante resultaten voorspellen. Ik bedoel wat beginnen met het schrijven van verhalen of gedichten is een behoorlijke garantie om de definitieve schrijver of schrijver vorm te geven, geladen met handel en middelen.
Regenwoud Almada is een ander gelukkig voorbeeld van wiegliteratuurHoe kan je landgenoot zijn? Samantha Schweblin, beide van dezelfde generatie van een zeer actueel verhaal dat begon met de proza ​​​​maar de lyrische intensiteit van de korte, inclusief verzen.
Momenteel is Selva Almada al een populaire romanschrijfster die haar langste plots combineert met die voorliefde voor het verhaal en het verhaal dat nooit helemaal verlaten wordt. Op de een of andere manier vinden we levens die tot in detail zijn gemaakt, geschikte penseelstreken die de naakte ziel aanbieden aan de oplettende toeschouwer. Een waarnemer of lezer die uiteindelijk gefascineerd de beste details ontdekt van een canvas dat is uitgespreid met de magische cadans van het briljante verhaal van de auteur.
Top 3 aanbevolen boeken van Selva Almada
metselaars
Bij veel jonge schrijvers ontdekken we tegenwoordig een plausibele voorkeur voor literatuur die van groter belang is dan commerciële dictaten. Dit zijn schrijvers als Selva die hun specifieke Macondo opzoeken om uiteindelijk nieuwe universums te creëren die rijk zijn aan humanisme, een zeer noodzakelijk perspectief in goede literatuur met een bewustmakende en transformerende essentie. Deze roman is een goed voorbeeld.
Het daagt op een braakliggend terrein, bezet door een groot reuzenrad. Twee lichamen liggen op de grond, omgeven door modder en verdord gras, we weten niet echt wat ze daar doen of waar ze vandaan komen, maar de herinnering spreekt.
metselaars is het verhaal van een bijna legendarische vijandschap tussen twee gezinshoofden, Oscar Tamai en Elvio Miranda, twee steenbakkers die overdag werken om hun brood te verdienen en zich 's nachts verliezen in gokken en seks, de enige afleiding die voor hen beschikbaar is. van hen in een Argentijnse stad waar de hitte drukkend is en woorden ontbreken. Degenen die de prijs van zoveel haat zullen betalen, zullen de kinderen zijn van deze mannen, zo mannen, en de geschiedenis van alles paradeert in de schaduw van een reuzenrad dat in de leegte draait.
Met een taal die wanhoop beheerst en een stijl geërfd van de meesters van de grote literatuur, neemt Selva Almada ons zonder meer mee naar het territorium van de macho, een ruwe man die zichzelf zwak kent en daarom op slechte manieren liefheeft en wreed doodt, terwijl vrouwen doen wat nodig is om het leven gaande te houden.
Dode meisjes
Dat de werkelijkheid de fictie overtreft, is een ondoorgrondelijk onderwerp omdat het zich herhaalt. En alleen auteurs zoals Selva of de Colombiaan Laura Restrepo in zijn werk "De goddelijke«, Ze brengen opnieuw het idee naar voren van die realiteit die alles overtreft (meestal slecht) op zoek naar een bewustzijn van enkele noodzakelijk herstelbare feiten om schuld en exorcisme aan te pakken.
Selva Almada's heldere proza ​​portretteert het onzichtbare in het zwart, en de dagelijkse vormen van geweld tegen meisjes en vrouwen worden onderdeel van hetzelfde intense en levendige plot. Met Dode meisjes de auteur opent nieuwe wegen naar Latijns-Amerikaanse non-fictie.
"Drie provinciale adolescenten vermoord in de jaren tachtig, drie ongestrafte sterfgevallen die plaatsvonden toen we in ons land het begrip vrouwenmoord nog niet kenden."
Drie moorden tussen de honderden die niet genoeg zijn om de krantenkoppen te halen of de camera's van de zenders van Buenos Aires op te roepen. Drie zaken die in wanorde aankomen: ze worden aangekondigd op de radio, ze worden herdacht in een stadskrant, iemand herinnert ze zich in een gesprek. Drie misdaden die plaatsvonden in het binnenland, terwijl Argentinië de terugkeer van de democratie vierde. Drie doden zonder schuldig. Deze zaken, die in de loop der jaren tot een obsessie zijn uitgegroeid, geven aanleiding tot een atypisch en onsuccesvol onderzoek.
De wind die waait
Een van die eerste romans die al de geboorte van een nieuwe stem in de Spaanse literatuur overtuigde. Een van die verhalen die de tijd stoppen, die de kosmos aantrekken als een magneet die zich tussen de personages in de plot bevindt.
De hitte overweldigt de Chaco-berg. Zal regenen? Gestrand door een mechanisch defect, wachten dominee Pearson en zijn dochter Leni geduldig op Gringo Bauer en Tapioca, de jongen die ze jaren geleden aan hun zorg hebben gegeven, om het te repareren om verder te kunnen gaan.
Op dat kerkhof van ontmantelde auto's en boerderijrommel hangen tieners rond en praten volwassenen over hun eigen leven. De onverwachte ontmoeting zal iedereen veranderen. Ouders van hun kinderen, kinderen op hun beurt, volwassenen worden geconfronteerd met hun overtuigingen en verleden, een manier om zich voor te bereiden op wat komen gaat.
