1930 - 2015… Met de verdwijning in 2015 van Ruth Rendell, verbleekte de legende van de grote Britse misdaadmysterieschrijvers bijna volledig. Gedurende de twintigste eeuw zijn de werken van de Connan Doyle, Agatha Christie, Dickson car en Rendell zelf liep als een lopend vuurtje onder sommige lezers die, voor meer tevredenheid, niet lang hoefden te wachten om nieuwe gevallen te vinden waarin misdaad werd aangepakt uit de conclusie, met dat punt van mysterieuze mist opgevat als een synecdoche van de grote steden van de Britse eilanden.
Politie-empirisme in het aangezicht van het kwaad. Afleiding tussen de sporen die het bloed altijd verlaat. Verrassende bochten en situaties van maximale spanning altijd voortgekomen uit het superieure intellect van karakters die zich wijden aan het ophelderen van de meest vreemde of verborgen gevallen van moord als instrument voor duizend-en-een interesses of doeleinden.
Ongetwijfeld de benaderingen rond het geval van beurt, in de Rendell-zaak voornamelijk door inspecteur Wexford worden opgelost, wekte uiteindelijk een ongeëvenaarde mentale behendigheid op bij al deze auteurs wier natuurlijke omgeving al het beste decor bood voor zoveel percelen van personages die werden blootgesteld aan dat schuldgevoel dat altijd de motieven voor de misdaad was.
De formule werd vanaf het begin herhaald in veel van de benaderingen van deze auteurs. De psychologische analyse, de presentatie van het bewijsmateriaal, de uiteindelijke conclusie uit het labyrint dat altijd de perfecte moordpoging vormt.
Duidelijk Ruth Rendell slaagde erin om het allemaal te versieren met een voorliefde voor het graven in het moordenaarsinstinct, herschapen uit philias en fobieën, met de toevoeging van moorddadig verraad dat ons uiteindelijk leidt tot prachtige plannen om al die aversies te verdoezelen die soms verband houden met een meer actuele misdaadroman, met spanning als aanvulling die zijn werk uiteindelijk tot een voortdurende uitnodiging tot de diepste mysteries, die van de menselijke ziel.
Een auteur die Almodóvar zelfs verleidde om Carne Trémula naar de bioscoop te halen.
Ruth Rendell's top 3 aanbevolen romans
The Hexam Place Club
Soms moet je in het werk van een auteur als Ruth Rendell duiken om geweldige bijzondere werken te ontdekken die verder gaan dan de meest populaire sagen.
In deze roman worden de startpatronen van de huiskamerkast vervuld. Gesloten karakters op wie het gewicht van de twijfel heen en weer slingert als het zwaard van Damocles, slingerend op zoek naar ellende en schuldgevoel. Iedereen in de Dogong pubs is in dienst van de Londense high society.
De groep die is opgericht om spijt te bezweren over het eenvoudige lot van die zielen die toegewijd zijn aan dienstverlening, wordt ontwricht door de komst van Dex, een samenzweringstuinman wiens onevenwichtigheden de zorgen en obsessies van alle anderen beginnen op te wekken. Dex wordt de aanleiding voor allerlei bekentenissen die veel verder gaan dan werkklachten.
Met zijn doorbraak helpt Dex de meest verontrustende vertrouwelijkheden los te laten. En tot de komst van Dex al het bestaande korset bevrijdden, beginnen ze de schaduwen van hun bestaan en hun donkerste verlangens te delen.
Een verhaal geïnspireerd door de interactie van enkele profielen van Poe, alleen gebouwd op een onverwacht einde waarin de statusverandering wordt aangekondigd als een revolutie met onvoorzienbare gevolgen.
Dertien stappen
De afstand die de vredige en melancholische oma Gwendolen scheidt van het kwaad. Dertien stappen van uw huis naar de tweede verdieping die u besluit te huren bij Mix Cellini. Zo'n besluit kan worden opgevat als een intentie om weer vast te klampen aan het leven.
Gwendolens tijd verstrijkt, gekenmerkt door het geluid van oude klokken die altijd lijken te duiden op verre geleefde en geïdealiseerde dagen. Met Mix vindt ze iemand met wie ze in ieder geval een gemeenschappelijke ruimte kan delen, met wie ze zich iets minder alleen kan voelen.
Hij zal die plek alleen bezetten om uit te rusten na zijn werk. Maar zoals we al konden raden, begint Mix zijn meest verontrustende eigenaardigheden te vertonen naarmate het plot vordert. Haar fixatie op de moordenaar John Christie, die jaren geleden zoveel slachtoffers maakte, waarschuwt Gwendolen er al voor dat ze misschien een grote fout heeft gemaakt door hem in haar huis binnen te laten.
Maar als het maar dat was ... Wat je over Mix zult ontdekken, wijst op meer dan bewondering voor de misdaad, want wanneer Mix uiteindelijk zijn doel stelt, kan alleen Gwendolen het meer dan voor de hand liggende slachtoffer waarschuwen.
Het water is prachtig
Tragedie is meestal samengesteld als een gesloten cirkel. Het gaat er niet om dat pech zich keer op keer herhaalt. De vraag is eerder een van de fatale configuratie van het lot.
Althans dat volgt uit het gedeelde bestaan in zijn slechtste beeld, voor Heather en Ismay, de broers wiens herinneringen zijn opgesloten in de borst van wat niet had moeten zijn. Te jong om de dood onder ogen te zien in zijn meest schokkende weergave. De jaren gaan voorbij en de cirkel is er nog steeds, wachtend om te sluiten.
Die fataliteit maakt een groot deel uit van de plot van dit verhaal, een fataliteit waarvan het gewicht in elke scène wordt gevoeld, alsof iemand verwacht dat het geluid van een ambulancesirene hem van heel dichtbij zal raken.
De levens van de broers volgen hun specifieke paden met hun respectievelijke partners. En toch, ondanks de afstand, houdt het gevoel van alertheid hen altijd bij elkaar. Het leven is altijd een bedreigende omgeving voor degenen die zijn wildste kant hebben gekend.
Maar... ondanks alles, net zoals de fatalistische cirkel voortdurend dreigt te sluiten, kan het lezen van een van deze gevallen van buitenaf ook een sarcastische humor uitstralen waarmee we proberen om te gaan met het trieste bestaan dat wordt aangekondigd in de aanstaande zwarte kroniek. .
