De 3 beste boeken van Raphaëlle Giordano

Dat het zelfhulp literatuur het kan worden gecamoufleerd in fictie is niets nieuws. Van Jorge Bucay omhoog Paulo Coelho, en zelfs als we teruggaan naar grote allegorische werken zoals De kleine prins, ontdekken we altijd dat suggestie, van de filosofie van het alledaagse tot het spirituele, nog beter wordt benaderd vanuit het metaforische van een te vertellen verhaal.

De Franse schrijver weet het goed Raphaelle Giordano, vastbesloten om haar informatieve interesse in life coaching over te brengen door middel van levendige plots om te verslinden.

Dit is hoe deze auteur erin slaagt om wat ze ons wil vertellen interessanter te maken, te haken en dieper te reiken met die altijd empathische reflectie die ons ertoe brengt andere levens te bewonen die aan het begin van elk verhaal met voorbehoud worden waargenomen en volledig gecamoufleerd naarmate we verder komen in hun geloofwaardige persoonlijkheden, geconfronteerd met omstandigheden die uiteindelijk de onze hebben gemaakt.

3 beste romans van Raphaëlle Giordano

De Polka Dot Zebra Bazaar

Met zijn schakeringen tussen parabolisch en fabelachtig effent Giordano de weg naar een reünie met een leeszuiverheid van het kind dat we nog steeds moeten ontdekken. Het resultaat is een verhelderende verandering van focus...

Basile Vega, een charismatische en aantrekkelijke uitvinder, richt zijn bedrijf op, The Polka Dot Zebra Bazaar, in het kleine stadje Mont-Venus. De winkel biedt haar klanten meer dan alleen unieke gadgets: het opent hun geest en stimuleert hen om risico's te nemen en creativiteit toe te passen op alledaagse problemen. Beetje bij beetje zal Vega's leringen het beste in sommige van de lokale bevolking naar boven halen. Dit is het geval van Arthur, een onbegrepen tiener die graffiti ziet als een middel van artistieke expressie, en dat van zijn moeder, Giulia, een vrouw die vastzit in een beroep dat haar niet langer bevredigt.

Er zijn echter ook mensen die het bedrijf als een bedreiging zien, iets dat de gevestigde orde ondermijnt, dus zullen de lokale krachten, onder leiding van een intolerante journalist, een campagne starten tegen deze golf van dromen en nieuwe projecten die de realiteit van de stad veranderen .

De Polka Dot Zebra Bazaar

De dag dat de leeuwen groene salade zullen eten

Romane vertrouwt nog steeds op de mogelijke herschikking van het menselijk ras. Ze is een jonge en koppige vrouw, vastbesloten om de irrationele leeuw te ontdekken die we allemaal in ons hebben. Ons eigen ego is de ergste leeuw, alleen dat de fabel in dit geval weinig happy end heeft. Raphaëlle Giordano, een expert in het dubbel lezen van romans, onthult ons hoe onze samenleving ons onderdompelt in valse percepties van onszelf die we uiteindelijk naar de letter vervullen.

In een wereld waar fouten worden bestraft en nog meer rectificatie, ondanks het feit dat vergissen iets voor de wijzen is... Wie is in staat een fout te herkennen zonder er uiteindelijk een externe voorwaarde voor te vinden? Het gaat uiteindelijk om het versterken van het eigen perspectief, het unieke ideaal van hoe het goed gaat en de eigen waarheid als oplossing voor alle misstanden.

Dat is wat ons leeuwen maakt. En die houding is wat Romane bereid is uit te roeien van zijn patiënten voor het welzijn van iedereen, van de rest van de fauna die de koning van de jungle omringt en voor het uiteindelijke welzijn van de koning zelf, die uiteindelijk gehurkt en verslagen kan worden, zijn eigen wonden likkend zonder te weten hoe hij ze zelf heeft kunnen veroorzaken. We kennen Maximilien Vogue. Het prototype van de winnaar en het embleem van een leeuw in volle broedfase, met die onuitputtelijke en felle ambitie. Een wezen dat zelfs voor zichzelf erg giftig is.

Want... weet je wat? de leeuw kan, als hij geen gunstige slachtoffers heeft, besluiten zichzelf te verslinden. In feite doet het beetje bij beetje, met het meest voor de hand liggende natuurlijke resultaat vandaag: ongelukkig zijn. Of je nu min of meer een leeuw bent, met deze roman leer je die harige koningen van de asfaltsteppe van onze tijd herkennen. En door het te erkennen, kun je proberen het beest te sussen en ervoor te zorgen dat je nooit zoals hij zult worden. Overigens suggereren bepaalde aanwijzingen dat de mens door sociale neiging eerder die ambitieuze leeuw wordt. zo kijk uit!

De dag dat de leeuwen groene salade zullen eten

Je tweede leven begint wanneer je ontdekt dat je er maar één hebt

De goede Raphaëlle heeft een probleem met de titels en weet hoe ze moet synthetiseren. Maar kom op, als het je zo overtuigt, gebeurt er niets 🙂 De rutinitis waar de auteur het over heeft in dit boek is meer een gevolg van de nieuwe totems van geluk die marketing creëert en de echte leegte die in veel gevallen ontdekt wordt wanneer je hen. Niets van het materiaal zal je gelukkig maken in de ultieme zin van het woord, en dat is waar het om gaat, want het is degene die de noodzakelijke gaten opvult die het materiaal nooit kan vullen. Deze roman dient als therapie voor die hiaten die we zo ijverig kunnen vinden in het moderne leven.

De leegte is de openlijke rutinitis nadat je hebt gezien dat hoeveel er ook in de zakken zit, er niets in het hart is. Camille is een moderne Dante, halverwege het leven en in haar helse cirkels van ontevredenheid. Met het gebruikelijke komische beeld van deze auteur bewonen we dat leven van Camille waarin ze alleen leegte, nietigheid ziet. Werk en thuis in plaats van toewijding en thuis. Verveling zoals het voortkomt uit liefde ...

De kans van Claude of Camille om zich plotseling uit te leven met een vreemde. Claude en het plan om zich te laten meeslepen naar een nieuw prisma waarmee de chip kan worden vervangen. En natuurlijk gaat de rutinitis met hem weg, want die arme Camille weet zelf niet waar ze aan toe is. De vraag is of er nu eindelijk les komt in een therapie voor gekken. Want ja, geluk heeft uiteindelijk ook bepaalde druppels waanzin nodig om zijn smaak volledig te vullen.

Je tweede leven begint wanneer je ontdekt dat je er maar één hebt

Andere interessante boeken van Raphaelle Giordano...

Cupido heeft kartonnen vleugels

Het schrijven van een roman is niet hetzelfde als het schrijven van een zelfhulproman over liefde. Het is ook geen kwestie van differentiëren om te bepalen wat het beste is.

Het punt is dat we de eerdere werken van Raphaëlle kennende, we ons konden voorstellen dat hij niet op zijn tenen door zaken van het hart zou gaan, een goed verhaal vertellend maar zonder de intentie van coaching.

En kijk hoe moeilijk het is, want hier heeft iedereen lief zoals ze willen en ze laten ze... Het punt is dat er een component van angst in de liefde zit. Misschien niet in de eerste liefde waaraan je jezelf aan het open graf kunt geven, maar wanneer bekend is dat de verliefdheid op elk moment van de ene of de andere kant kan breken, worden faalangst of een open wond gewekt.

De paradigmatische situatie wordt ons voorgesteld door Meredith en Antoine. Natuurlijk concentreert de auteur zich op het perspectief van Meredith. Het lijdt geen twijfel dat dit meisje die algemene afstemming nodig heeft voordat ze zich zonder verdere angst overgeeft aan liefde.

Beter een riskante eerste ontsnapping dan verlaten als Meredith alles heeft gegeven. In haar race tegen de klok om te ontdekken hoe ze zich aan de liefde kan overgeven, neemt ze uiteindelijk een sabbatical van een half jaar om haar binnenkant ten volle te ontdekken, haar emotionele zwakheden en de sterke punten die haar naar het slagveld van de liefde kunnen brengen met garanties van succes.

Na die tijd is Antoine er misschien niet meer, maar de reis naar zichzelf kan de moeite waard zijn als ze er in de eerste plaats in slaagt om van zichzelf te houden.

Cupido heeft kartonnen vleugels
5 / 5 - (12 stemmen)

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Ontdek hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.