De 3 beste boeken van Primo Levi

Jaren geleden ging ik naar een toneelstuk kijken dat in het personage van Primo Levi y zijn noodlottige omstandigheden verbonden, als in een macaber lot, met de geboorte van het nazisme en het fascisme. Elke ideologie van een vrijdenker zoals hij zou uiteindelijk worden geslagen en meegesleurd door het lijden dat hij droeg door zijn geboorte, zoals dat visionaire vers van Calderón de la Barca zegt: de grootste misdaad van de mens is om geboren te zijn...

Omdat Primo Levi had de pech om geboren te worden in een tijd dat half Europa gek werd, met als een van de voornaamste aandachtspunten van waanzin het Joodse volk. En Primo Levi moest natuurlijk ook als Jood geboren zijn om alle fatale gevolgen op zijn schouders te kunnen dragen, logischerwijs niet vanwege zijn toestand, maar vanwege de haat gericht tegen dat onmenselijke etiket van het ras dat een stigma was geworden. Er kan niets goeds voortkomen uit de toevalligheden die zich ophopen in de richting van schande. In ieder geval de briljante en heldere, zelfs blindheid, getuigenis van een meer dan geëngageerde schrijver, ondanks alles toegewijd aan het leven.

Primo Levi overleefde de vernietigingsvelden misschien alleen om het met een diepgang dieper dan angst te vertellen, als een eccehomo die in zijn teksten verantwoordelijk was voor de laatste ademtocht van een man die opnieuw door zijn medemensen werd gekruisigd. Wat betreft dit idee van een eccehomo aangepast aan de tijd van het nazisme, zou je misschien geïnteresseerd zijn om een ​​korte roman te bekijken die ik destijds schreef... hier is de link naar het boek De armen van mijn kruis, zodat je ernaar kunt kijken.

Top 3 aanbevolen boeken van Primo Levi

als dit een man is

Primo Levi stond op het punt om het te krijgen. Van de eerste intimidatie van de Joden tot zijn regelrechte genocide zou er iets meer voorbij gaan dan het decennium tussen 1935 en 1945. Hij werd gearresteerd in 1943 zodra hij zijn baan als mijnwerker opgaf (werken als chemicus was voor hem onmogelijk in Italië gezien zijn joodse status), aan het antifascistische front.

Van daaruit rechtstreeks naar Monowice, een filiaal van Auschwitz toen het sinistere hoofdhotel al een vol gasten had die constant werden aangevuld vanaf andere fronten verder naar het westen ...

De getuigenis die op deze pagina's wordt verteld, wordt beschouwd als de meest transcendente om deze toegewijde getuigenis te weerspiegelen en te geven waarvan we eerder spraken over het idee van ontmenselijking, van irrationaliteit of liever van rede ondergedompeld in de pot van vroegtijdige haat.

Samen met het dagboek van Anne Frank laat dit boek ons ​​kennismaken met horror zonder enige zweem van fictie, met wat we kunnen bereiken boven elke perversie die we als mensen allemaal waren in die noodlottige dagen.

De stertoets

Wanneer een auteur van poso een roman begint te schrijven die in principe alleen verwijst naar persoonlijk avontuur, naar de eigenaardige reis rond een personage, komt het plot uiteindelijk uit op dat existentiële detail, van de overbelaste ervaringen van transcendente meditatie, van sediment en wijsheid.

Het karakter van Libertini Faussone is toevallig een van een grote technicus die door de halve wereld wordt gevraagd om geweldige mechanismen te ontwerpen en te implementeren in een wereld die op weg is naar technificatie. Hij beleeft zijn grote reizen met intensiteit en toewijding aan zijn vak, maar zonder afbreuk te doen aan de aandacht voor vele andere details en zichzelf te openbaren als een overlevende van vindingrijkheid naar het plezier van het leven.

De Latijnse mentaliteit was doordrongen van het ideaal van een grote Duitse ingenieur, een personage tussen twee prototypes van de XNUMXe-eeuwse Europeaan uit het noorden en het zuiden, en uiteindelijk ook iemand die zich inzet voor het leven en zijn uiteenlopende aspecten...

Natuurlijke verhalen

Het verhaal is altijd een uitdaging voor auteurs die meer geïnteresseerd zijn in de grote overvloed aan ideeën die zijn ontwikkeld met het oog op een uiteindelijke synthese. Primo Levi zelf heeft ooit gezegd dat het schrijven van verhalen of verhalen een daad van specifieke bevrijding was, waarbij hij wist dat hij zich niet kon ontwikkelen of grote aantekeningen kon maken, maar zich alleen kon laten meeslepen door een narratieve impuls die een moment van ongecontroleerde inspiratie zou stillen.

En zo ontstaat dit boek waarin Primo Levi zijn meest fantasierijke gaven verspreidt in de richting van verhalen waarvan de uiteindelijke moraal misschien niet bedoeld of direct bewust is, maar die uiteindelijk, in het geval van de vijftien gepresenteerde verhalen, wel een uitnodiging tot verdere beschouwing vertegenwoordigen. natuurlijk van wat we zijn of wat we doen in een wereld die soms surrealistisch, altijd tragisch is en gevuld is met magische momenten van humor en hoop.