Zonder pretentieus te willen klinken, of ja, zou ik mezelf willen aanmoedigen om aan te geven dat de Noordse literatuur momenteel haar rijkste vertegenwoordiging vindt in haar Noorse ader. Van Jo nesbo omhoog Garder, en elk in hun eigen genre, zonder de meer algemene trouw van Zweedse vertellers aan het noir-genre.
Dit markeerde het durven hier vandaag te brengen Peter Petterson een van die gedurfde autodidactische mensen in de nobele kunst van het schrijven (terwijl autodidact de essentie is van de schrijver die zijn gave ontdekt. Maar goed, sinds vandaag worden de doctrine en de school van alles gecreëerd...), zoals ik zeg maar een autodidact die rond zijn vijftigste al de stap naar het buitenland waagde.
Vanuit zijn Noorwegen vol grote erkende schrijvers is Petterson een blijvertje. Met een mager oeuvre waaraan hij zich wijdde zoals de beginnende schrijver die zich altijd aan andere taken wijdde om te overleven, is Petterson nu al de referentieauteur vanwege zijn intieme maar verrassende, levendige verhaal, blootgesteld aan een innovatieve visie op de wereld.
Top 3 aanbevolen romans van Per Petterson
Ga naar buiten om paarden te stelen
Van anekdote tot transcendentie, van detail tot symbool. Deze roman slaagde erin de auteur ervan te katapulteren dankzij die vreemde gevoeligheid van meesterwerken die spreken van het universele van het anekdotische.
Wanneer wordt de kindertijd verlaten, op welke dag? Hoe steel je een paard zonder dat het dier in opstand komt? Is de hoofdpersoon zelf dat paard, die ontembare jeugd die iemand voor altijd heeft gestolen?
Verteld in de eerste persoon door Trond Sender, een zevenenzestigjarige man die geïsoleerd leeft in een huis in een bos op de grens tussen Noorwegen en Zweden. Ga naar buiten om paarden te stelen Hij herinnert zich zijn leven in de zomer van 1948, toen hij vijftien jaar oud was, drie jaar nadat de Duitsers het land hadden verlaten, en de waarheid ontdekte over de overspelige relaties tussen zijn vader en de moeder van zijn beste vriend, en over de politieke verleden van zijn vader, voormalig lid van het verzet tegen de nazi’s.
Geconfronteerd met de ontdekking van erotiek, de dood en valse familieharmonie, wordt Trond in één zomer een volwassen man.
Mannen in mijn situatie
Ondanks de toewijding aan het verderf, moet ieder mens zich in dat paradoxale evenwicht waar het leven soms doorheen glijdt, verzoenen met zijn verleden. Anders zou niets zinvol zijn, vooral niet als er kinderen bij betrokken zijn. Nakomelingen die onbeantwoorde vragen stellen over de toekomst, jonge mensen van wie het niet altijd gemakkelijk is om naar de ogen te kijken omdat het een beetje lijkt op naar onszelf kijken in reeds kapotte spiegels.
Arvid Jansen leidt een eenzaam en weinig ambitieus leven. Op slapeloze nachten rijdt hij doelloos door de stad Oslo of gaat hij van bar naar bar, op zoek naar alcohol en het gezelschap van een meisje.
Op een dag, een jaar na zijn scheiding, krijgt hij een onverwacht telefoontje van zijn ex-vrouw, die met hun drie dochters in een huis woont waarin geen spoor meer te vinden is van hun gezamenlijke verleden. Bij hereniging met zijn voormalige familie kan Arvid niet anders dan de afwijzing voelen van Vigdis, zijn oudste dochter, die hem echter het meest nodig heeft.
De auteur van Ga naar buiten om paarden te stelen verrast critici en publiek opnieuw met een diepgaand verhaal over de kwetsbaarheid van een man die de weg kwijt is. Dit eerlijke en gevoelige verhaal, dat wordt geprezen om zijn nauwgezette en beknopte literaire stijl, heeft meerdere prijzen ontvangen en wordt beschouwd als een van de beste Noorse romans van de afgelopen jaren.
Ik vervloek de rivier van de tijd
De vloek bij uitstek van elke existentialistische denker of schrijver. De oneindigheid van de tijd wordt zwaarder naarmate er minder tijd over is. Ik wist het goed kennis. Bij deze gelegenheid is de lasteraar een Petterson die via een Arvid wordt geconfronteerd met de vervreemdende momenten van het bestaan waarin het nog gewoon feest kon zijn.
Tijdens de laatste dagen van een herfst van externe intensiteit worstelt Arvid, zevenendertig jaar oud, met het vinden van een nieuw anker in zijn leven, wanneer alles wat hij tot dan toe als veilig beschouwde, met duizelingwekkende snelheid uiteenvalt.
Het is het einde van de Koude Oorlog en nu het communisme ten einde loopt, wordt Arvid geconfronteerd met zijn eerste echtscheiding en de diagnose dat zijn moeder aan kanker lijdt. I curse the river of time is een eerlijk, hartverscheurend en ironisch portret van een gecompliceerde relatie tussen een moeder en een zoon, een verhaal dat het onvermogen van mensen onderzoekt om te communiceren en elkaar te begrijpen in al hun menselijke complexiteit, en doet dit met proza nauwkeurig en mooi.
