Toen een auteur belde Pascal Bruckner slaagt erin om emotionaliteit en transcendentie als een constante in romans te behouden, trials en filosofische werken, zal het zijn omdat iets vergelijkbaars met uitmuntendheid in de literatuur zal worden bereikt als een compendium van genres.
Het is ook waar dat het Franse verhaal de laatste tijd genialiteit lijkt te genieten als richtlijn voor auteurs zoals: Michel Houellebecq o Fred Vargas. Maar het geval van Bruckner is, zoals ik al zei, die vreemde weg heen en weer tussen fictie en non-fictie, tussen de voorliefde voor filosofische onthulling en de onderdompeling in nieuwe personages als een excuus om zijn visie op de wereld te blijven bijdragen.
Misschien is het opvallender om in bijna alles een van die auteurs te zijn die tegen de stroom in is, meer om terug te zijn na een doordachte analyse en synthese van de stand van zaken en de menselijke natuur dan voor een eigen nihilisme of optredend. En zoals bekend maakt alles wat tegen de stroom in wordt gedaan ons uiteindelijk bewust van vervreemding en vervreemding of van de diepste verdieping achter de lagen van sociale domesticatie.
Top 3 aanbevolen boeken van Pascar Bruckner
Een eeuwig moment
Als we de dood ontkennen, doen we dat niet minder met de ouderdom. Onze laatste dagen zijn min of meer gelukkig binnen het fysieke verval, afhankelijk van de bereikte bestemming. Maar we overwegen nooit die onbegaanbare weg naar de laatste adem tussen zuchten van verlatenheid, die weinig van grote theatraliteit hebben, maar eerder van het hijgen van de vissen uit het water ...
Un inteligente, bello, apasionante y crudo ensayo que nos invita a ver de forma distinta esa edad avanzada a la que todos llegamos. Un lúcido ensayo cómo los avances de la ciencia han hecho del tiempo un aliado paradójico para el ser humano; desde mediados del siglo XX, la esperanza de vida ha aumentado de veinte a treinta años, equivalente a toda una existencia en el siglo XVII.
Es al llegar a los cincuenta años cuando experimentamos una suerte de suspensión entre la madurez y la vejez, un intervalo en el que la brevedad de la vida realmente comienza, ya que nos planteamos las grandes cuestiones de nuestra condición humana: ¿queremos vivir mucho tiempo o intensamente, empezar de nuevo o reinventarnos? ¿Cómo evitar la fatiga del ser, la melancolía del crepúsculo, cómo superar las grandes alegrías y los grandes dolores?
Wat is de kracht die ons overeind houdt tegen bitterheid of verzadiging? In dit ambitieuze en essentiële werk baseert Bruckner zijn reflecties op statistieken en op verschillende bronnen uit de literatuur, de kunsten en de geschiedenis; daarom stelt hij een filosofie van een lang leven voor, gebaseerd op vastberadenheid, en nooit op berusting, om dit extra leven op de best mogelijke manier te leven.
Een goede zoon
Salir buen hijo pese a todo. O al menos intentarlo desde los contrastes de los dictados paternos y las acciones. Superadas las más amargas contradicciones vistas en los adultos que nos resguardan cuando aún no sabemos nada de lo que hay, en última instancia también pudo ser eso un aprendizaje interesado. Porque al final se descubre que si es lícito aprender hasta del enemigo cómo no iba a serlo de un padre.
Dit is het verhaal van een onmogelijke liefde. Liefde voor een verachtelijk individu. Een autoritaire en rokkenjager fascist die zowel een beschaafde man met sterke overtuigingen is, en die toevallig de vader van Bruckner zelf is. Zo'n kinderconflict maakt plaats voor een prachtige trainingsroman, persoonlijk en intellectueel, van een van de meest solide en controversiële schrijvers over het huidige panorama van de Franse letteren.
El hijo adulto se enfrenta en primera persona y sin ningún tipo de máscara narrativa a un personaje por el que siente, a un tiempo, rechazo y compasión, en un relato que nace del odio, pero que va adquiriendo un inesperado y reconfortante tinte de ternura. Semejante giro acaba por sorprender al propio narrador.
Bruckner kan zijn specifieke veroordeling van de vader niet voltooien en ziet hoe de inspirerende wrok in het begin wegsmelt om plaats te maken voor een verlegen genegenheid, geen begrip, en voor de definitieve zekerheid dat het niet mogelijk is om het gedrag van anderen in een absolute manier. "A Good Son" is een ruwe educatieve roman waarin Pascal Bruckner via zijn eigen biografie een reis door de Franse cultuur van de tweede helft van de XNUMXe eeuw presenteert.
De duizeligheid van Babel
De filosoof is zijn tijd altijd vooruit, net als de sciencefictionschrijver op zoek naar de dystopie die komen gaat. Alleen het gevoel dat wat er ook gebeurt in de geschiedenis, ondanks het feit dat er verschillende tijdlijnen kunnen zijn waarin gebeurtenissen anders plaatsvinden, alle uchronie leidt naar dezelfde plaats vanwege de menselijke conditie zelf. En daar is het logisch dat God bestaat, klaar om ons te oordelen op de dag van het laatste oordeel, met een samenvattende bedoeling om alles ongedaan te maken en ons te veroordelen om opnieuw te beginnen ...
Ondanks de tijd die is verstreken sinds het schrijven, is dit zeer mooie essay van Pascal Bruckner over de fouten van het kosmopolitisme ?? globalisering is nog steeds ongelooflijk actueel: «Een titanische strijd confronteert twee posities, die even allergisch zijn voor elkaar als het kapitalisme voor het communisme: de nationalistische en xenofobe positie, vastklampend aan zijn erfgoed, en de kosmopolitische positie, begerig van de anderen en van het uitwisselen van de nationale bekrompenheid voor een bredere kleding ».
Om de steriele confrontatie van posities te overwinnen, probeert de filosoof te denken in de ruimte van een niet-aanbeden kosmopolitisme, waarin het verschil tussen culturen de relatie niet belemmert, noch de verschillen opheft.
