Nick Hornby's top 3 boeken

Weinig auteurs zo trouw aan de dichtstbijzijnde realiteit als Nick Hornby. Het is niet zozeer een kwestie van het omschrijven tot een ruw realisme, die ook, maar we verwijzen meer naar de benadering van dat soort sociale antropologie waaruit een goed sociaal kroniekverhaal bestaat.

Met de tegenstellingen en paradoxale interventies van de mens in de samenleving ingevoegd met de schoenlepel van de algemene moraal, gewoonten, gebruiken en wetten.

Het gaat erom dit alles te bereiken vanuit een fictief verhaal dat suggestief is. EN Nick Hornby snapt het. In de eerste plaats omdat het afwijken van retorische idealiseringen past bij onze levensstijl.

In tweede instantie omdat De personages van Hornby kunnen kleinzielig worden door simpelweg te overleven, geïnteresseerd en schijnbaar cynisch of zelfs wreed.

Maar is dat niet mens zijn? Op welk moment is onze essentie goedheid voorbij de vervormende spiegels van onze eigen idealisering?

Uiteindelijk vinden verhalen met die in wezen menselijke rol, die in staat zijn om het beste en het slechtste van dezelfde persoon op opeenvolgende momenten te vertegenwoordigen, uiteindelijk de perfecte golf voor elke lezer.

Een lezer die in het geval van deze auteur symmetrieën ontdekt in personages die zich in Engeland bevinden, maar met identieke replica's van de echte wereld in Spanje of Japan (om drie landen met verschillende culturen te noemen)

Het gaat dus uiteindelijk om het lezen en genieten van een enscenering waarin anderen zoals jij dingen zoals jij ervaren. Het tragische, de mislukking, het verlies... de mens is daarbovenop doorweekt. En niets beters dan dat soort verliezers te vertegenwoordigen waar we allemaal de macht over hebben om de aandacht te trekken van sommige protagonisten die antihelden zijn geworden.

Als ik je dat ook vertel De boeken van Hornby zijn wendbaar om te lezen Vanwege diezelfde prominentie van dialoog of ad hoc reflectie, en dat ook die vernietigende kritiek altijd te vinden is in een zeer zorgvuldige styling voor elke gelegenheid, ben ik er zeker van dat je zonder verder oponthoud zijn werk zult leren kennen.

Top 3 aanbevolen boeken van Nick Hornby

Zeer betrouwbaar

Een roman voor zowel muziekliefhebbers als voor die nerd die we allemaal in ons dragen zolang we uiteindelijk nadenken over de anomalie die we vertegenwoordigen in het licht van elke vorm van sociale oplegging.

De dertigjarige Rob Fleming is een van die Peter Pan die zijn label dankt aan zijn baan rond de muziek en hopen op de heropleving van zijn rampzalige platenwinkel. Laura heeft hem verlaten en hij maakt van de gelegenheid gebruik om fulltime met zijn vrienden te genieten, net zo gescheiden van de realiteit als hij is dankzij muziek en film.

Het is niet zo dat Rob ongelukkig is met zijn collega's Barry en Dick. Soms is er geen manier om dingen gewoon te laten stromen om uiteindelijk nieuwe liefdesopties te vinden. Marie is een interessant meisje dat deze keer een passie voor muziek lijkt te delen.

Maar de sporen van het leven zijn ondoorgrondelijk. En Laura keert terug toen niemand haar meer verwachtte. Kiezen op zesendertig is moeilijker dan kiezen op twintig. En we zijn allemaal voortdurend aan het uitstellen in deze uitstellende levensstijl van de essentie.

Maar Rob laat ons ook nadenken over het feit dat, als de tijd voor beslissingen voorbij is, we misschien ontdekken dat niets zo erg was. En ja, dan zijn we misschien zelfs vrijer om tegen de muur van de realiteit te slaan terwijl de maten van ons favoriete nummer klinken.

kelderen

In de olympische oefening van zelfmoord van bovenaf is er iets van zoeken naar een laatste epos, of van improvisatie door gebrek aan middelen. Maar goed, in het geval van Martín, Maureen, Jess en JJ bereikt de zaak de grenzen van orgiastische viering van de dood.

De toren van zelfmoorden brengt ze bij toeval samen tijdens oudejaarsavond (wat is een betere tijd om de wereld te verlaten dan aan het einde van het jaar?). Maar het probleem is dat, aangezien de wereld wereld is, er aspecten zijn die de mens in privacy draagt, de zaken van de badkamer en de zaken van de ziel. Zelfmoord plegen is van het tweede type.

Wie wil, doet het alleen. En wie het met grote dramatiseringen doet, is dat ze er nog niet heel duidelijk over zijn. Dus, omdat ze met dezelfde gedeelde wil in de toren zijn beland, wordt geen van hen in de leegte gegooid door overboeking. En toch versterken de vier de banden en stellen ze hun dood uit tot Valentijnsdag. Anderhalve maand tot de nieuwe datum waarop iedereen alles goed gebonden moet achterlaten.

Een geweldige kerel

Zijn meest tedere werk. Will is een nieuwe Rob, het archetype van de eindeloze tiener die de veertig bereikt zonder de basis te leggen voor een volwassen bestaan. Hoewel Will in hart en nieren die andere Peter Pan is om heel andere redenen.

Hij leeft comfortabel en heeft nooit hoeven werken. Het fortuin van zijn fysieke aantrekkelijkheid en zijn knowhow om up-to-date te zijn, geeft hem die aureool van de winnaar, alleen dat de trofee van zijn eigen leven hem ontgaat zonder dat hij het merkt in de wervelwind van zijn dagen.

Als minnaar in veel verschillende bedden, wordt Will een veroveraar van alleenstaande moeders, zijn meest begeerde stuk. Tot hij Marcus tegenkomt, een 12-jarige jongen met wie Will een heel speciale band zal opbouwen die hem zal leiden naar wat hij was en wat hij is, meedogenloos voortschrijdend door zijn toekomstige kalender van gemiste kansen. Will en Marcus zijn twee prachtige protagonisten van het bewustzijn van het leven.