Huidige Canadese literatuur vindt in Michaël Ondaatje de derde hoek van een schitterende gesloten literaire driehoek ernaast Margaret Atwood en natuurlijk de Nobelprijs Alice Munro.
Vanuit de poëzie naar de roman en uiteindelijk uitbreidend naar het essay of de bioscoop, herenigt Ondaatje zich met zijn lezers met die onvoorspelbare cadans van de verteller die alleen de vermomming van de schrijver aantrekt wanneer een goed verhaal zwart op wit lijkt te zetten.
Meestal erkend voor zijn Engelse patiënt maakte een Oscar-winnende film, deze geweldige parttime romanschrijver biedt altijd een humanistische glimp van intrinsieke waarde, geladen met een gevoelvolle lyriek om zich volledig te camoufleren met de levens van zijn personages.
In de wisselvalligheden die het bestaan omringen, in de historische benaderingen en in de scenario's die de auteur voorstelt. Alles is doordrongen van dat gevoel van transcendentie van het menselijke, herstelbaar, misschien in sensaties die waarneembaar lijken, zoals een aroma dat in literatuur is omgezet.
Top 3 aanbevolen romans van Michael Ondaatje
De Engelse patiënt
Als er een min of meer recente roman bestaat die lezers van bestsellers verzoent met exquise kenners van de meest puristische waarde van het literaire, dan is dit verhaal ongetwijfeld vrij dicht bij de deugdzame helft.
Zoals het niet anders kon, de perfecte setting voor de Tweede Wereldoorlog om personages op de rand te plaatsen, over de afgronden die in de diepten van de ziel gluren, gemaakt van somatiseerde pijn. Een klein stadje, of beter gezegd wat er nog van over is, verwelkomt personages die ter plaatse aankomen met de urgentie en onvoorspelbaarheid van wanhoop en dood. Hana is een verpleegster wiens leven als laatste patiënt zich concentreert op het einde van haar laatste bestaan, haar laatste kans om enige betekenis in de catastrofe te vinden.
Caravaggio, de dief, probeert zich opnieuw voor te stellen wie hij is nu zijn handen onherstelbaar kleiner zijn geworden. De Indiase mijnenveger Kip zoekt naar verborgen artefacten in een landschap waar niemand behalve hij veilig is. In het centrum van dit labyrint ligt de volledig uitgebrande Engelse patiënt, een naamloze man die een raadsel en een provocatie is voor zijn metgezellen, en wiens herinneringen aan verraad, pijn en verlossing de roman verlichten als flitsen van brandend licht.
verdeeldheid
Ondaatje is een meester in het vertellen van het kronkelende pad naar veerkracht, tussen paden waar zelfs stukjes huid verloren gaan. Totdat ze een veilige plek bereiken, ervan overtuigd dat de wonden niets zijn, afgezien van het bloed dat vloeit en verloren gaat als de korst zich vormt en het litteken dat nooit vervaagt.
Na De Engelse patiënt, bevestigt Ondaatje opnieuw verdeeldheid zijn buitengewone vermogen om zich te bewegen op het moeilijke terrein van gevoelens en om te gaan met passies, verliezen en de hardnekkigheid van het verleden. Een verhaal van ongewone intensiteit en schoonheid.In de meest intieme en mooie van zijn verhalen vertelt Michael Ondaatje het leven van Anna, die na een brute gebeurtenis thuis het leven op de Californische boerderij achter zich zal moeten laten en een nieuwe weg in het zuiden van Frankrijk.
Ver weg van zijn vader, zijn tweelingbroer Claire en Coop - een mysterieuze jongen die door de familie wordt verwelkomd - zal hij in de literatuur en in de reconstructie van de biografie van een belangrijke schrijver de weg vinden om zich te verzoenen met zijn verleden.
mijn reis
De reis als essentiële allegorie. Het leven als pad, leren, ervaringen, leren en daaropvolgende vergeetachtigheid, teleurstellingen en vooral passies, alleen zij zijn in staat ons te bewegen, ons ertoe aan te zetten ondanks alles door te gaan.
Het is natuurlijk niet dezelfde manier om het pad van de een naar de ander te beginnen. Misschien wel de dwingende drang om via paden over de afgrond te leven. Het punt is dat slechts enkele levens er het meeste uit lijken te halen wanneer het mogelijk is om het risico onder ogen te zien en er vrij van angst en schuldgevoel uit te komen. Begin jaren vijftig stapt Michael, een elfjarige jongen die door zijn vrienden Mina wordt genoemd, aan boord van een oceaanstomer die van Colombo naar Engeland vaart.
In de eetkamer zit hij aan de bescheiden 'kattentafel', het verst verwijderd van de kapiteinstafel, met een excentrieke groep passagiers en twee andere jonge mannen, Cassius en Ramadhin. 'S Nachts wonen ze gefascineerd de wandelingen bij op het dek van een geketende gevangene wiens misdaad hen voor altijd zal achtervolgen, terwijl de mooie en raadselachtige Emily de oorzaak wordt van het ontwaken van seksueel verlangen. Het verhaal gaat naar de volwassen jaren van de hoofdrolspelers en benadrukt het verschil tussen de magie van de kindertijd en de melancholie van verworven kennis.
