De meest elegante formele verfijning staat een parallelle constructie van ingenieuze plots niet in de weg. Zoveel als veel andere auteurs erop staan dit evenwichtige idee van literatuur tegen te spreken. Dat is de reden waarom het geval van Argentinië louis valenzuela, dat over de hele wereld wordt erkend, nodigt ons uit om te blijven geloven dat schrijven geen eruditie of louter amusement hoeft te zijn, zoals de unieke en antagonistische waarden van grote literatuur of commerciële literatuur.
In deze smaak voor synthese put Valenzuela uit een avant-garde smaak in vorm en inhoud, waarbij hij vlucht voor mogelijke labels en deze samenloop van een krachtige leesambivalentie in zijn bibliografie mogelijk maakt. Romans en verhalen die nieuwe harmonieën bieden waarmee we de realiteit kunnen matchen die altijd parallel loopt met onze wereld. Personages die het risico lopen even onverklaarbaar te worden als ze uiteindelijk dicht bij onze evolutie staan.
Bij Luisa Valenzuela is lezen ontdekking en een geduldig gevoel van openheid voor nieuwe aandachtspunten. In zijn fictieve aspect bieden alle plots altijd dat frisse idee van iemand die argumenten heeft alsof ze afkomstig zijn van muzen van het prozaïsche. In zijn essayistische aspect heb ik het niet zo goed geplaatst, maar ik weet zeker dat het later een geweldige ontdekking zal zijn.
Top 3 aanbevolen romans van Luisa Valenzuela
morgen
Elke schrijver die tot onderzoek wordt geroepen en de avant-garde wordt op een gegeven moment geconfronteerd met de taak zich te onderwerpen aan het genre van science fiction. Zeker meer naar een sociologisch aspect zo u wilt, met zijn dystopieën enzovoort, maar toch sciencefiction omdat de toekomst altijd de vruchtbare ruimte is om literatuur over de toekomst, over parallelle werelden, over wat dan ook nodig is om de mentale constructie van beurt.
De actie speelt zich af in een onbepaalde en onvolmaakte toekomst, waar opsluiting in huis, het bedekken van het gezicht met sluiers of communiceren via schermen deel uitmaken van de huidige normaliteit. Achttien schrijvers aan boord van het schip El Mañana worden ontvoerd door een commandogroep, beroofd van hun ervaringen en hun woorden: in een oogwenk uit het literaire universum gewist.
Waarom is het zo belangrijk om ze het zwijgen op te leggen? Is er een exclusieve taal van hen? Waar zijn de machthebbers bang voor? Wetshandhavers hebben al het werk van Elisa Algarañaz vernietigd, het uit haar bibliotheek gerukt en haar opgesloten in een kamer, alleen met haar laptop, die ze wekelijks controleren om later de hele inhoud te verwijderen. In deze context zal ze proberen hun vragen te beantwoorden en samen met Esteban Clemente en Omar Katvani – een hacker en een vertaler – begint ze aan een verhaal over liefde, delirium, samenzweringen en gevaren waarvan de haven een onmogelijk antwoord kan zijn.
Een roman die de rivieren van de taal oversteekt naar de oorsprong van de schepping. Die onderzoekt identiteit en de macht die mensen via woorden kunnen uitoefenen. Dat combineert de verlossing van humor met de scherpte van reflectie. En daarmee wordt vooruitgelopen op de gewelddadige reactie op de onstuitbare empowerment van vrouwen van de afgelopen jaren. Een culminerend werk in de carrière van Luisa Valenzuela.
Gods grap
Er zijn verhalen en vertellingen die feitelijk romanvoorstellen zijn, uitnodigingen aan de lezer om door te gaan met het weven van gedeconstrueerde, gefragmenteerde of eenvoudigweg met opzet onvoltooide plots. Het gaat erom elk hoofdstuk af te sluiten met dat verleidelijke pad dat niet gekozen is. En de zaak is metalinguïstisch in termen van de reikwijdte van die motieven van de schrijver, dat schema van het potentiële verhaal dat nooit ten gunste komt van een ander verhaal dat zich uiteindelijk toch voordoet. Luisa Valenzuela speelt met al deze aannames in een van haar meest interessante cocktails.
God's Joke stelt ons voor de uitdaging om intuïtief te begrijpen waar de personages naartoe gaan, door welke registers de verhalen worden, wat de debatten zijn tussen de figuur van de verteller, de auteur en de hoofdrolspelers. Alsof het een dobbelspel is waarin het toeval de plot soms beïnvloedt en soms de ruimte geeft, vliegt Luisa Valenzuela over de intervallen van de verbeelding (waarbij ze een omweg maakt langs vooropgezette verwachtingen) om haar uit te nodigen voor een avontuurlijke dans met de taal: waar de taal Het is haalbaar om striptease te doen met de letters, zonder de waarde van betekenis en zinloosheid te vergeten. Puur gedocumenteerde uitvinding, want als iets onze auteur kenmerkt, is het haar vermogen om de tonen van vuur te ziften en ze te verspreiden in dat geestige amalgaam, half fictie, half ‘realiteit’ van een ongeëvenaard verhaal.
Het kruispunt
Elk avontuur heeft zijn reis. Want ondernemen is niet het volgen van reeds gemarkeerde paden, maar het markeren van je eigen reis die kan worden geplaagd door obstakels, ongemakken en onvoorziene gebeurtenissen, maar die uiteindelijk de uitoefening van maximale vrijheid met zich meebrengt. De seksuele evolutie van iedereen is ook die reis om te ontdekken, als men inderdaad bereid is om hierin vrij te zijn...
De reis heeft het effect alsof je in het donker van een glijbaan springt: onmogelijk om de opwinding van de route niet te voelen en niet te weten waar het heen gaat en waar het zal eindigen. In deze roman «Er is ook een expliciete en zorgeloze erotiek, die verbeelding combineert met rauwe seks, het vrouwelijke van verlangen met mannelijke genitaliteit, ingrediënten vermengt die genot van de zintuigen tot een grenzeloze en unieke ervaring maken waar de grenzen tussen buiten en binnen , op de beste manier van de heilige inwijding».
