De 3 beste boeken van Luis Esteban

Ze zeggen dat geluk wordt gezocht. Als de ontwerpen van fortuin zo werken, Louis Stephen hij is een groot voorstander van die stelregel. Want je moet ongetwijfeld weten hoe je moet presteren in een vak (in dit geval als schrijver) maar je moet ook de mogelijkheid zien om het personeel te verblinden en mee te nemen naar hun vakgebied.

Luis Esteban won de sympathie van miljoenen toeschouwers maar uiteindelijk liet hij iedereen sprakeloos achter toen hij ons kennis liet maken met zijn verhalen, veel transcendenter dan de kortstondige glorie van een televisiedoughnut. Ja, die Pasapalabra waaruit hij triomfantelijk tevoorschijn kwam met zijn vertoon van grote algemene cultuur.

Het ding over politieagenten die zich uiteindelijk tot literatuur wenden, en meer specifiek tot het zwarte genre, is al een... trend bevestigd door Luis Esteban zelf samen met andere grote schrijvers zoals hijzelf Overwinnaar van de boom. Wie is er beter dan zij om ons kennis te laten maken met onderwerelden? Hoe kun je zoveel corrupties grondig leren kennen die uiteindelijk worden gekoppeld aan macht? Wat is een betere manier om af te dalen naar de dagelijkse hel van onze steden dan geleid door deze ordehandhavers?

Met min of meer fictieve aantekeningen is de waarheid dat het beroep altijd als inspiratiebron zal dienen voor dit soort schrijvers. En de waarheid is dat wanneer de verteller Luis Esteban wordt ontdekt, men niet anders kan dan dat goede werk erkennen voor de verovering van de bestseller in een zwart genre dat altijd gretig is naar donkere, verontrustende, intense plots ...

3 beste romans van Luis Esteban

De rivier was stil

In deze boek De rivier was stil, vinden we een politieagent uit de eerste hand gedocumenteerd voor elk complot dat op zijn pad komt. Zaragoza, mijn stad, wordt de ruimte waar ik zoveel echte ervaringen kan projecteren die in de verbeelding zijn getransformeerd om een ​​misdaadroman te presenteren met een onberispelijk plot en een spectaculaire resolutie, met een suggestieve en nauwkeurige taal, met een overweldigende beheersing van de taal om sensaties over te brengen. en beoogde ideeën, duikt Luis Esteban in de oplossing van twee met elkaar verweven zaken.

Beide vertakkingen van de plot delen in synthese het idee van prostitutie (mannelijk en vrouwelijk), de gevaarlijke wereld en de gebruikelijke schandelijke scenario's. En gevoelige aspecten zoals homofobie worden om hen heen behandeld, zoals elke fobie die tot het uiterste van de meest gewelddadige haat wordt gebracht.

Omdat De rivier was stil Het is een thriller, een detectiveroman, een snel verhaal waarin alle personages op een koord lopen, van politie-inspecteur Roy tot de slachtoffers die verschijnen, inclusief personages die tot de rijkste scènes van de samenleving zouden moeten behoren.

John Wayne als een indirect personage. Zijn foto op het lijk van een hustler. Het idee van een homofobe moordenaar als uitgangspunt om je te verdiepen in een smerig verhaal, met die kennis van wat er in de onderwereld gebeurt van een auteur met een doctoraat in smerige zaken, dankzij zijn politiewerk in het echte leven.

Maar wat we denken dat beperkt is tot het laagste deel van onze samenleving, tot de nachten en de sloppenwijken van de stad, verspreidt zich uiteindelijk naar een ander deel van de stad, waar de mannen in pak en elegante vrouwen rondhangen.

Zaragoza en zijn fiestas del Pilar zorgen voor een onstuimige achtergrond die plaats biedt aan allerlei excessen, zelfs die kunnen worden uitgelokt door geweld en moordzuchtige instincten.

Marokko

In het specifieke acroniem Moroloco vinden we de perfecte alias voor het nucleaire karakter van deze roman. Een leider van de onderwereld in een Campo de Gibraltar, waar een van de grootste zwarte hasjmarkten ter wereld woekert.

En de auteur van deze roman weet er goed van, a Louis Stephen wiens optreden als commissaris van de Nationale Politie in Algeciras het verhaal de perfecte dosis waarheidsgetrouwheid geeft. Om uiteindelijk een nauwgezette detectiveroman samen te stellen met de methodologie in een plot dat wel eens een geval van recent onderzoek zou kunnen zijn. Zodra we dit verhaal over Moroloco binnengaan, krijgen we dat gevoel van maximale spanning vanwege de nabijheid tussen beide ruimtes van de werkelijkheid en fictie, wat hetzelfde is als overweldigend realisme in snelle actie. We weten al dat de bijna morbide smaak van dit soort literatuur schuilt in de weerspiegeling van het slechtste van onze samenleving. Het is alsof je een wandeling maakt langs de wilde kant, zoals Lou Reed zong.

Van Moroloco trekken we de hartverscheurende kaart van invloeden en betaalde gunsten, van corruptie en dwang. Niemand houdt van een spil van deze stijl om de machtspilaren aan te tasten. En godzijdank is er niemand zoals een politieagent die vertrouwen heeft in zijn missie om deze aanval te stoppen die alles dreigt te corrumperen en mensenhandelaren carte blanche geeft.

Om het complot te vullen, wordt Moroloco, bekend om zijn nauwe banden met de macht, verleid door de inlichtingendiensten van zijn land om een ​​rol te spelen die dichter bij spionage staat.

Gabriël Zabalza zou zo ver kunnen gaan. De trouwe commissaris van de Nationale Politie, altijd in de schaduw van Moroloco, laat hem zo nauwkeurig in de gaten houden, zelfs met behulp van middelen buiten de officiële sfeer, dat hij al snel zal vermoeden dat de machtige crimineel, die niemand kent of kan tegenhouden, ook ondergedompeld is in een soort missie die nog meer gevaren met zich mee zal brengen dan zijn eigen toewijding om zichzelf te verrijken met verdovende middelen.

De inspecteur die koeien melkte

Er is altijd iets bijzonders in dat eerste werk dat zelfs het grote publiek overstijgt. De verhalende afdruk van elke auteur wordt vernietigd in dat eerste boek. In dit geval valt de plot van de roman op als een uniek mozaïek tussen het detectivegenre en een soort zelfhulprealisme.

Ignacio Azcona was politie-inspecteur en moest bijkomen van zijn bezoek aan de hel. Omdat de zaak waarvan hij zijn leven volledig veranderde, op het punt stond hem te verslinden. Het meest onheilspellende van de mens vindt altijd zijn weerspiegeling in de bovenste lagen van welke toestand dan ook, omdat alleen onder degenen die gedijen de meest kwaadaardige geesten kunnen worden gevonden, winnaars tegen elke prijs, egoïstisch zonder morele grenzen.

Het is niet zo dat ze er allemaal zijn, maar sommige wel. Een kinderprostitutienetwerk, een inspecteur als Ignacio Azcona, overtuigd van het goede doen als maximale noodzaak, koste wat het kost. En het zal kosten, en beetje bij beetje begrijpen we wat Ignacio doet aan de wederopbouw aan de kusten van Brazilië. Ondertussen volgt een politiecomplot van maximale intensiteit en een existentieel avontuur van de hoofdpersoon.