In de eregalerij van gemythologiseerde Amerikaanse schrijvers (waar de boeken van Salinger, Cloak, Bukowski, Hemingway o kennedy toole onder andere), Lucia Berlijn Onlangs plaatste hij zijn wig en zijn werk met die bittere smaak van de 'rechtvaardigheid' van succes dat op het verkeerde moment arriveert.
Omdat het meer dan een decennium na haar dood duurde voordat haar "handleiding voor het schoonmaken van vrouwen" het wereldwijde succes behaalde dat het verdiende door dat rauwe, magische, hoopvolle, melancholische, tegenstrijdige en in wezen menselijke realisme, blootgelegd met de eenvoud van zijn streken gleed in instellingen en karakters.
Het is waar dat, net als bij andere auteurs van die grote groep gemythologiseerde, het ontwrichtende vitale deel van de schepper zelf doordrenkt is met dat stempel van authenticiteit, van openbaring van een visie op de wereld aan de rand van sociale conventies.
De dagen van Lucia Berlijn Ze vonden plaats met die geforceerde improvisatie van het loskoppelen van elke formule van normaliteit. Niets beters voor de schepper dan een buitenstaander. Niets is erger voor iemand dan het zoeken naar een oplossing tussen duidelijke tekortkomingen van allerlei aard.
Het enige voor de hand liggende is dat wanneer Lucia Berlijn hij begon te schrijven, grensde aan die narratieve excellentie van degenen die gescheiden zijn, van de vervloekten, van degenen die het niet eens zijn met richtlijnen en patronen. Omdat alleen dit soort auteurs in staat zijn om naar de hel te reizen om ons over hen te vertellen.
3 beste boeken van Lucía Berlin
Handboek voor schoonmakers
Als je het reeds terugkerende citaat hoort dat de revolutie feministisch zal zijn of niet, dan is de aard van dit boek bijzonder logisch. De stereoscopische visie op de levens waaruit dit boek bestaat, biedt de verlichting en omvang van de kracht van het vrouwelijke. De wereld blijft een agressieve ruimte voor iedereen, vooral voor vrouwen in de jaren vijftig in de Verenigde Staten, waar groeiende rechten nog niet werden ondersteund door de realiteit van het geweten.
De vraag die uit deze magische optelsom van verhalen uit vrouwelijke universums naar voren komt, is hoe je die fatale kant onder ogen kunt zien die kan voortkomen uit simpele pech of uit het verlies van de horizon door een gebrek dat uiteindelijk aankomt. Meer dan veertig verhalen met hun duidelijke link maar geconfronteerd met de diversiteit van zoveel hoofdrolspelers.
Een kosmos vol sterren, meer dan de gebruikelijke literaire microkosmos, een geheel minutieus aan elkaar geplakt uit elk verhaal dat net zo goed een roman had kunnen zijn. Uit de eigen ervaringen van de auteur, die meer dan eens marginale ruimtes innam, is dit compendium van grimmige verhalen ontstaan, soms burlesk (met de nodige humor om te overleven), zuur en enorm emotioneel tot huiveringwekkend.
een nacht in het paradijs
Het ergste van een schepper buiten het seizoen zijn, is meestal dat de meest fervente ontvangst door het publiek juist plaatsvindt als men al kaasjeskruid kweekt. De legende van Lucía Berlin als de vervloekte schrijfster, opgebouwd uit de ontworteling van haar familie en geconsolideerd uit haar stormachtige emotionele leven, groeide uit tot het een embleem werd van de absoluut vrije schepper, een stevige toewijding aan het leven in haar extreme experimenten die haar door een intens bestaan leidden. in alle mogelijke aspecten van het tragische en ook het komische.
De vitale parallelliteit en stijl en verhalend formaat met Raymond Carver duikt in het idee dat alleen degenen die de onderwereld bezoeken, uiteindelijk de mooiste verhalen kunnen creëren, die later in al hun omvang worden begrepen, wanneer de beperkingen van elk tijdperk uit een verre tijd en ruimte lijken te zijn verstreken.En zo komt dit boek tot op de dag van vandaag met meer dan twintig verhalen van de gepassioneerde lerares en de schoonmaakster, van al die vrouwen die Lucía Berlin onverwachts was tijdens haar theatrale tocht door de wereld. Verhalen die soms momentopnamen van geluk redden en zich kort daarna in melancholie storten (dat soort geluk van verdrietig zijn dat alleen grote makers in proza weten op te roepen als verzen voor de ziel).
In haar snelle vitale avontuur was Lucía net zoveel personages als die in deze verhalen voorkomen. Een nacht in het paradijs straalt gevoeligheid uit van verdriet en vreugde, verlangen naar wat je nooit zult hebben en genieten van het onbeduidende. Tussen de pagina's van deze verhalen door lijden we onder de ontgoocheling en de harde realiteit van de menselijke natuur in haar meest perverse aspect van de rede en onmiddellijk daarna ontdekken we de meest behulpzame filosofie om elke trance te overwinnen.Voor Lucía Berlin zijn haar personages absolute hoofdrolspelers van de ziel, een ziel blootgesteld aan al haar mogelijkheden vanuit de eenvoud van een wereld die altijd klein is en altijd gedoemd tot wanhoop.
Welkom thuis
Het boek dat de zaak van de mythe Lucía Berlin sluit. Een van die delen voor lezers die verblind zijn door het leven en werk van de auteur. Met de warmte van de titel brengt dit boek ons nog dichter bij de auteur in haar meest persoonlijke context.
Tussen de pagina's vinden we een goed compendium van het Lucía Berlin-universum, inclusief brieven of grafische documentatie die is gered uit de stralende, in de schaduw, toekomst van deze schrijver.
Al die mythomanen van deze herontdekking van de schrijver zullen de kracht vinden van toch al autobiografische verhalen in een Verenigde Staten vol gebroken dromen, zoals die van de auteur, een grote vertegenwoordiger van die mens die wordt gezien als een verliezer voor alle verdrietige andere bewoners van de verveling die wordt gekenmerkt door het ritme van een samenleving die zo in staat is tot vervreemding.
Dat is de reden waarom in het ongeluk van Lucía Berlin een bewonderenswaardige ruimte van vrijheid voor de ziel uiteindelijk wordt gered, verpletterd door omstandigheden maar begiftigd met essenties die onbereikbaar zijn voor de middelmatigheid.
Andere aanbevolen boeken van Lucía Berlin
Een nieuw leven
Een noodzakelijke ontworteling om jezelf voorbij het vertrouwde te vinden. Het nomadische instinct als basis van de antropologie ging verloren met de eerste nederzettingen, met de sedentaire levensstijl die het land tot een thuisland maakt en de ziel omsluit. Lucía Berlin vlucht daar vandaan, voor de gevaarlijke stereotypen, voor de fixatie van ideeën, voor de valkuilen van de routine. Een nieuw leven beginnen kan hetzelfde zijn als het kiezen van een goed boek om te lezen.
Dit deel, exclusief door zijn zoon Jeff Berlin opgesteld voor lezers in het Spaans, brengt vijftien niet-gepubliceerde verhalen in onze taal samen, waarvan er tien oorspronkelijk in zijn verhalenboeken zijn gepubliceerd, maar niet zijn opgenomen in Manual for Cleaning Women of in One Night in Paradise; sommige verschenen alleen in tijdschriften,
zoals het schokkende "Suicidio", en andere die volledig ongepubliceerd zijn, zoals "Manzanas", zijn eerste verhaal, en "The Birds of the Temple", een gedenkwaardig portret van het leven als koppel. Ook een reeks onthullende artikelen, essays – waaronder ‘Bloqueada’ – en fragmenten uit zijn nooit eerder gepubliceerde dagboeken. Jeff Berlin geeft ons bevoorrechte informatie over de teksten en hun ontstaan, evenals een korte laatste rondleiding door Lucia's leven.
Zoals Sara Mesa in de proloog schrijft: “Het lezen van deze ongepubliceerde teksten betekent getuige zijn van de transsubstantiatie van het leven in fictie. […] Een voorrecht". De emotie, de tederheid, de ironie getint met pijn en melancholie, het leven zelf in beeld gebracht met zijn onmiskenbare stijl, en de thema’s die er zo uniek aan zijn: liefde, moederschap, seks,
Vriendschap en rivaliteit tussen vrouwen, literatuur en, als nooit tevoren, de dood komen samen op deze pagina's die ons uitnodigen om te ontdekken of te herontdekken wie, na jaren van onrechtvaardige vergetelheid, vandaag de dag een cultauteur is op het hoogtepunt van Carver en Bukowski, vereerd door de pers, boekverkopers, schrijvers en lezers.
