Het is altijd verheugend om die nieuwe generaties te vinden die voor verlichting zorgen op welk gebied dan ook. omdat de auteur laura ferrero verschijnt als een nieuwe schrijver van dat realisme dat altijd nodig is om een ​​tijd in een smeltkroes van intra-verhalen goed te beschrijven.
Reken op andere schrijvers zoals Bethlehem Gopegui, Marta Sanz o Edurne Portela (door de focus te leggen op vrouwelijke schrijvers die, elk op hun eigen manier en in hun verschillende plots, de noodzakelijke vrouwelijke visie in evenwicht brengen met het in wezen humanistische), wil Laura die groep schrijvers laten groeien die het mozaïek van onze tijd zullen vormen.
Op dit moment biedt zijn bibliografie ons die geweldige glimpen van wat komen gaat, door die noodzakelijke essentiële toewijding aan de personages om ons naar een wereld vol nuances te brengen die ons uiteindelijk confronteert met de spiegel van ons eigen bestaan.
Fictie maken, verhalen componeren of romans schrijven over de omstandigheden van de personages en hun manier om hun realiteit onder ogen te zien, kan altijd die empathische herontdekking van zichzelf betekenen. Geen existentiële placebo beter dan literatuur wanneer die transmissieriem onze innerlijke motor doet schudden, dankzij de denkbeeldige en briljante formele uiteenzetting van de dienstdoende schrijver.
Top 3 aanbevolen boeken van Laura Ferrero
Wat ga je doen met de rest van je leven?
De vragen die ons stellen als we worden aangevallen door een twijfel die vergelijkbaar is met die in de titel van deze roman, wijzen op de rest van je leven als wat overblijft, als het resultaat van je min of meer succesvolle beslissingen. Het eindresultaat kan duizeligheid zijn. Behalve dat je misschien nog 30 bent, zoals Laura. In zo'n geval is de textuur voorzien van een lichtheid waardoor je nog steeds door het leven kunt dansen alsof je liedje op vol volume speelt.. Maar toch moet Laura nog veel over zichzelf ontdekken.
En wat er aan haar 30 jaar kan worden toegevoegd, kan die melodie voor altijd vervormen, in het geval van Laura al met een melancholische hint van violen vanwege hoe moeilijk het was en hoe lieflijk het nooit kon worden voltooid, hoeveel ze ook zou hebben. gewild. Het punt is dat Laura op dertigjarige leeftijd haar partner verlaat en Ibiza verlaat om naar New York te verhuizen. Zijn jeugd werd gekenmerkt door zijn relatie met zijn vader, een intolerante man; zijn moeder, die verdween om vijf jaar later terug te keren; en Pablo, zijn broer, die in het schilderen de manier vindt om te vechten tegen de psychische aandoening waaraan hij lijdt.
In New York begint Laura te werken in een uitgeverij en de lessen bij te wonen die Gael, een mysterieuze kennis van haar moeder, geeft aan Columbia University. Wie is Gaël? Wat weet hij van alles wat er in zijn familie is gebeurd?
lege zwembaden
Bij vele gelegenheden heb ik mijn mening gegeven over het verhaal als een creatieve ruimte die heel anders is dan de roman. Ja, het draait allemaal om schrijven, maar de manier om een ​​kort verhaal te benaderen heeft er niets mee te maken.
Omdat het verhaal condenseert en uiteindelijk explodeert. En in de samentrekking van het leven waarbij het vertellen beperkt of gericht is op het meest onmiddellijke doel dat mogelijk is, valt de deugd van een goede schrijver enorm op in zijn manier om vorm en inhoud in evenwicht te brengen. Om deze reden, toen Laura Ferrero haar lege zwembaden onthulde, met haar suggestieve beeld van verstreken zomers zonder verlengingstermijn in zicht, prezen critici het boek als een memorabel werk.
De hoofdrolspelers van deze verhalen zijn geen helden en maken ook geen situaties van leven en dood mee. Ze lijken teveel op onszelf. Het kunnen onze buren zijn, onze ouders, onze partners, onze geliefden, een vrouw die niet kan slapen en naar de woonkamer gaat om naar het gezoem van de televisie te luisteren. Een vader die de kaarsjes uitblaast in het bijzijn van zijn zoon, die ook vader is. Een meisje dat een liefdesverhaal schrijft aan een meisje dat ze niet zal kennen. Een grootvader die tegen een foto spreekt.
Een man en een vrouw nemen afscheid van elkaar in een hoek. Ze kennen elkaar niet, maar er gebeuren allemaal soortgelijke dingen: het leven, met zijn onbeduidendheid, maar ook met zijn grote vragen: hoe wordt iemand verliefd, waarom verhardt ongebruikte liefde, wat maakt ons bang. Ze moeten kiezen tussen het leven dat ze leiden en het leven dat ze zich voorstellen.Op dat kruispunt worden deze verhalen geboren. Echo's van Lorrie Moore en Raymond Carver weerklinken in dit eerste werk van Laura Ferrero, wiens eerste digitale release een zeldzame gebeurtenis was. Een krachtige stem breekt met kracht door in de Spaanse literatuur.
De liefde na de liefde
Goede ideeën ontstaan ​​bijna altijd uit verveling. Het moet een kwestie zijn van het contrast tussen niets, leegte en de impliciete behoefte om een ​​vonk te laten ontstaan. Iets dergelijks gaf de auteur aan dat er gebeurde met het moment waarop dit boek met geïllustreerde verhalen werd bedacht. En laten we opmerken dat hij niet "liefdesverdriet" noemt wat overblijft als liefde uit het raam springt, zoals een beroemde zanger zou zeggen. En het is dat als verveling uiteindelijk het geweldige idee kan doen ontwaken, ontgoocheling, en waarom zou je het niet zeggen, dat liefdesverdriet weggelaten uit de titel, brengen ze uiteindelijk enkele muzen mee die zich meer op hun gemak voelen in de hitte van het hellevuur.
Hoe lager je valt, hoe meer die muzen je uiteindelijk vertellen, zoals veerkracht of sublimatie zodat je muziek of literatuur maakt.Het beste aan een goede schrijver is weten hoe hij de momenten kan verzamelen die iedereen wil vergeten (mislukkingen en verliezen ), als overblijfsel om verhalen te vertellen, al was het maar daarvoor. Want dan komt de tijd om ze te projecteren, ze te voorzien van karakters die zo indrukwekkend zijn als onder andere Amy Winehouse of Eric Clapton, bezoekers van liefdesverdriet in hun meest indrukwekkende versie, zodat ze allemaal getuigen dat het creatieve en het destructieve op dezelfde manier zijn. tragische schoonheid.
Andere aanbevolen boeken van Laura Ferrero
De astronauten
Familie en vervreemding. Wat we waren gebaseerd op de dichtstbijzijnde omgeving en de siderische afstand die daarna alles bedekt, met residuen in de vorm van een lichtspoor. Het gezin is die plek waar je gelukkig was (of kon zijn), maar die niet langer in zijn ware aard wordt gevonden, vanwege de rivier die nooit stopt met stromen, die altijd een andere rivier is. Tot het punt dat je het heden voelt als een onherbergzame plek met deuren naar binnen van wat eens thuis was, voortschrijdend alsof er geen zwaartekracht is, vervreemd in je eigen huis.
We weten allemaal van kinds af aan uit welke mensen onze familie bestaat en wat de banden zijn die ons met elk van hen binden. Iedereen behalve de hoofdpersoon van deze roman, aan wie nooit is verteld dat ook zij er op een bepaald moment in haar leven een had gehad. Wat gebeurde er in die jaren zodat alle overblijfselen van die tijd verdwenen? Los astronautas vertelt over de ontcijfering van dat ecosysteem dat verloren is gegaan in de tijd: een bij toeval gevonden foto, waarop ze verschijnt als een kind met haar ouders, belicht de realiteit van haar familie vijfendertig jaar te laat. Maar bovenal belicht het de tekortkomingen, de stiltes en de geheimen waarop ze gedwongen werd haar identiteit vorm te geven. Een verhaal vertelt echter nooit de waarheid, maar een waarheid...
Laura Ferrero vertrekt van een autobiografisch feit om een ​​spannende fictie te bouwen, soms hartverscheurend, over al die verhalen die ons in onze kinderjaren over ons eigen leven inenten en die we pas in twijfel trekken als we het van buitenaf kunnen observeren. Net als die mannen en vrouwen, de astronauten, die zo ver mogelijk moesten gaan, waar niemand was geweest, om eindelijk te begrijpen wat altijd binnen handbereik was.
