De 3 beste boeken van Kiko Amat

De beste creatieve generatie is die waarin iedereen doet wat uit de vijg komt en uiteindelijk ophoudt een generatie te zijn in de verenigende zin van het woord. Dan arriveren de Mercadona-etiketteerders met hun sluitmachine (laten we ze literaire critici noemen) en hebben ze de leiding om zich te verenigen om generatieharmonie te vinden die het object van studie is.

In die wandelingen a Kiko ama, van de veronderstelde nocilla-generatie die op haar beurt verbonden is met afterpop of newpunk (misschien verzin ik iets). Het punt is dat Amat net zo fantasierijk is in zijn werken als in zijn interviews, en dat is tenslotte wat belangrijk is.

Hoe het ook zij, Amat kan dat avant-gardepunt niet ontzegd worden dat altijd transgressieve sensaties in de vormen opwekt, maar dat de essentie handhaaft van een verhaal gericht op de missie om iets te vertellen dat reikt.

Een vertelopdracht waarbij sprake is van een magische verwevenheid van die empathie waardoor we ons verbinden met de personages. Of je nu een ontwrichtend avontuur beleeft met een dystopisch, hilarisch, fantastisch maar zeer nauw contact, of je verdiept in transformerende reflecties. Een sublimatie van realisme uitgevoerd met alchemistische kunsten.

Top 3 aanbevolen romans van Kiko Amat

Voor de orkaan

De gevolgen van raar zijn, de grens tussen genialiteit en waanzin of tussen excentriciteit en grilligheid. De gekwelde definitieve realiteit die al was aangekondigd door de bliksemschichten van de waanzin.

Before the Hurricane vertelt ons het verhaal van Curro, momenteel opgenomen in een psychiatrisch centrum, maar met de vaste vastberadenheid om de teugels van zijn leven weer in handen te nemen. Onder de nieuwe en spectrale helderheid die uiteindelijk de geest van het werk beheerst, is vluchten de enige oplossing om terug te keren naar wat je lot ook was.

En terwijl Curro zijn ontsnapping beraamt, geïnspireerd door zijn meest fantasierijke en uitzinnige creaties, beginnen we te ontdekken wie Curro werkelijk was.

We gaan meer dan 30 jaar terug naar het jaar van Naranjito en zijn WK voetbal in Spanje. We maken kennis met het bizarre huis waarin hij tijdens zijn eerste levensjaren woonde, een bescheiden huis dat op het punt staat te worden opgeslokt door de buitenwijken van een onverzadigbaar Barcelona van nieuwe ruimte.

Curro had een beste vriend, Priu, in wiens relatie ieder van ons zichzelf kan weerspiegelen, met dat nostalgische vleugje kindertijd, van de wereld om te ontdekken. Curro's eigenaardigheden, vergezeld van de niet minder eigenaardige Priu, zijn sympathiek, de unieke flits van eigenaardigheden identificeert ons ook in het licht van de manie voor normaliteit...

Maar we weten dat Curro en zijn wereld gericht zijn op een catastrofe. Misschien had de arme Curro onder andere omstandigheden min of meer vooruit kunnen komen, ondanks dat hij door zijn leeftijdsgenoten als de mafkees werd gezien... Curro's familiekern is echter precies dat, een kern die op het punt staat definitief te exploderen.

Zo gaan we van de grappige penseelstreken van de kindertijd, van het zachte verdriet dat het buurtleven soms uitstraalt, snel naar het contrast van de fataliteit. Curro is te jong, amper twaalf jaar oud, om zo'n tragisch getekend lot op zich te nemen, maar het is wat het is...

Een punt van bittere berusting komt naar voren in de plot. En in de setting van de jaren tachtig biedt dat ons nog steeds een decadente glimp van een samenleving die in de toekomst lijkt te kijken zonder ze allemaal mee te hebben.

Kansen in de buitenwijken van elke stad worden drastisch verminderd. De kans dat de onzekere Curro midden in de orkaan van zijn familie terechtkomt, is absoluut nul.

Curro's groteske familie wekt ons soms met een zure glimlach, met die verontrustende schaduw van zwarte humor die uiteindelijk een snaar raakt wanneer empathie wordt bereikt, het echte lijden van het personage.

De orkaan wordt uiteindelijk gegenereerd, wat tegenwoordig perfecte cyclogenese wordt genoemd, komt dichterbij rond Curro. En ondanks het lezen met een sprankje hoop, is het vreemde dat er iets anders was gebeurd. Want... als we teruggaan naar het begin, blijft de Curro van vandaag in het ziekenhuis, terwijl hij een groteske ontsnapping plant.

Voor de orkaan

dingen die knallen

Zodra Pànic een poging deed, zou hij die Holden Caulfield kunnen worden die ons allemaal verbijstert in "The Catcher in the Rye" door Salinger. Maar Pànic is meer dan rondlopen in huis met zijn jeugdige rariteiten. Precies om deze reden gaan we Holden haten of er op zijn minst door geobsedeerd raken en Pànic is die grappige extravagante die tot alles in staat is.

Verreweg de meest obsessieve obsessie is het probleem van Pànic Orfila, een Anglo-Catalaanse tiener die wees is en wordt achtergelaten bij zijn oudtante Àngels in Sant Boi, een stad aan de rand van Barcelona. Àngels, een lid van het Institute of Public Vandalism, is de enige vaste satelliet die rond de uitzinnige geest van Pànic cirkelt, waar ook verschillende obsessies omheen draaien: surrealisme, satanisme, de situationisten, Max Stirner, soulmuziek, masturbatie en Eleonor, een meisje van zijn instituut.

Op twintigjarige leeftijd vertrok Pànic naar Barcelona. Hij probeert Romaanse filologie te studeren en ontmoet Rebeca, op wie hij verliefd wordt. Maar hij sluit zich ook aan bij de Vorticistas: een vreemde bende revolutionaire dandy's uit de wijk Gràcia die een dreigend geheim plan hebben.

Pànic probeert wanhopig Rebeca vast te houden, terwijl de Vorticists hem in chaos duwen tussen amfetamine en dynamiet.

dingen die knallen

Jij bent de beste, Cienfuegos

Er was een dag waarop het stereotype van het marginale zich openstelde voor een groot aantal nieuwe bewoners van deze comfortabele wereld. Omdat een tegenslag, plus een beetje crisis, toegevoegd aan de verschuiving in het economische paradigma dat de middenklasse wil verwoesten, alles kan ontwrichten. Openlijk glimlachen om een ​​tragedie is een daad van traagheid als je geconfronteerd wordt met de verrassing dat je op een plek terechtkomt die je nooit had verwacht.

Cienfuegos werd tot grootheid geroepen, maar grootsheid ging voorbij. Het is november 2011 in Barcelona, ​​​​en terwijl het land in een ongekende crisis stort, heeft Cienfuegos een andere crisis om mee om te gaan: de zijne.

Zijn vrouw, Eloísa, heeft hem net het huis uit geschopt en nu heeft ze een relatie met een nieuwe vriend. Zijn drie jaar oude zoon, Curtis, blijft in moederlijke hechtenis, en Cienfuegos sluipt elke avond om drie uur onder het voormalige familiebalkon door, terwijl de ERE zich vermenigvuldigt in de kantoren van de krant waarvoor hij werkt.

Alles lijkt te verbeteren als hij Defensa Interior ontmoet, een industrieel muziekduo. Maar zo gemakkelijk zal het niet zijn, en Cienfuegos zal spoedig zien dat de weg naar verlossing bergopwaarts is. Even grappig en hilarisch als ontroerend en onvoorspelbaar, het is een tragikomedie over de crisis van de jaren veertig, verdriet, schuldgevoelens, vaderschap en de mogelijkheid van gratie gebouwd met trieste humor en onstuitbaar ritme, evenals een emotionele morele fabel getekend in de landschap van 15M.

Jij bent de beste, Cienfuegos
5 / 5 - (13 stemmen)

1 reactie op "De 3 beste boeken van Kiko Amat"

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Ontdek hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.