In de literatuur van Julian Barnes We vinden een lovenswaardige mix van briljante druppels van een stoïcijnse pragmatische filosofie, soms nihilistisch, altijd helder. En toch is het meest intelligente aan de auteur uiteindelijk de beslissing dat deze benadering van het filosofische wordt weggevaagd uit de meest uiteenlopende scenario's, een van de meest uiteenlopende plotvoorstellen van zijn fictieve verhaal.
Aldus In elke Barnes-roman genieten we uiteindelijk van echte scenario's, plots die vasthouden aan de realiteit, maar met een allegorisch punt., symbolisch; alsof het de actie uitbreidt naar een reflectie die grond biedt aan het ogenschijnlijk alledaagse, aan die ervaringen die de personages verbinden met elke lezer.
Het resultaat hangt af van elke roman. We kunnen verhalen vinden met surrealistische ondertoon, andere volledig realistische, historische ficties langs George Orwell of authentieke existentialistische kronieken. Altijd genietend van een vernieuwend, experimenteel punt, zelfs in termen van vorm en inhoud ... Een breed scala in wiens gedurfde verandering de ervaren schrijver wordt ontdekt en vastbesloten om in zijn literatuur alles aan te bieden wat ontdekken is gewoon het feit van overleven.
Juist vanwege deze opvatting van literatuur naar de verklaring van het vitale, worden andere narratieve invallen verder van deze bedoeling gepubliceerd onder pseudoniemen zoals dan kavanagh voor je detectiveromans. Zo kunnen we genieten van de veelzijdige Barnes in een veelvoud aan opties.
3 aanbevolen boeken van Julian Barnes
Het gevoel van een einde
Tijd transformeert alles. De opvatting van onze dagen in de schets van het werk dat we nooit zullen vertegenwoordigen, biedt een vreemde lezing als het erom gaat alles te koppelen aan dat tijdperk waarin de toekomst korter wordt.
Tony Websters kijk op het leven geeft inzicht in het hele verhaal over Tony zelf, zijn vrienden uit zijn jeugd, en dat haastige leven dat later ontstaat, naarmate de jaren sneller gaan.
Op een gegeven moment, in de uithoeken van de volwassenheid, wanneer de cruciale taak lijkt te zijn volbracht, wordt Tony geconfronteerd met het herzien van vele scènes in het script van zijn leven dankzij een brief van een advocaat die aankondigt dat de moeder van zijn voormalige zoon jeugdliefde Verónica heeft hem een ​​kleine som geld en een manuscript nagelaten.
Behalve dat Veronica niet bereid lijkt te zijn om Tony die documentatie te geven, de dagboeken van een gemeenschappelijke vriend, Adrián, die een zeer interessante visie lijken op die intense jeugdjaren, een nieuw perspectief dat Tony überhaupt zal willen herstellen. kosten om die geïdealiseerde herinneringen aan gelukkige dagen te contrasteren.
Van het heden naar de herinnering aan de beloofde onbreekbare vriendschap, een verhaal waarin we allemaal die evolutie van ons bestaan ​​kunnen herkennen waar we graag, of misschien niet zo veel, op terugblikken om te zien of onze herinneringen passen bij wat er werkelijk geleefd werd door anderen die we vergezelden ...
Het enige verhaal
Overvloedig van het thema van het verleden, van ons perspectief op wat is geleefd, in het laatste kader van ons leven met de historische tijden die we hebben meegemaakt. Een roman die vertrekt vanuit een magisch moment van verandering.
Het leven confronteert Paul met een van die scenario's die paradoxaal genoeg geluk, wensvervulling en zelfs de meest intense en bevrijde liefde bieden. Omdat de jonge Paul met de rijpe Susan dat cruciale keerpunt was dat Paul naar de hemel kon tillen of hem in de hel kon storten.
En in feite is dat ook gebeurd. Alles wat intens is, sluit zich uiteindelijk als een vereniging van tegengestelde polen die een cirkel vormen. En de herinnering aan een cirkel gedraagt ​​zich uiteindelijk als een eindeloze stroom in ons bewustzijn.
Die dagen van immens geluk, plezier en lust zonder morgen vonden eindelijk hun ochtend, en niet precies als een langverwachte toekomst. Alleen dat de jaren verantwoordelijk zijn om alles te zeven.
De tijd, die Paul nog had in die dagen van de ontmoeting met Susan, sloot uiteindelijk rauwe wonden. Alleen, misschien nadat de periode van vergetelheid is verstreken, wenste Paul dat het hem niet zo getekend had. Hij weet niet langer hoe hij die herinneringen moet classificeren die plezier en pijn hebben toegevoegd.
Herinneringen die ongetwijfeld alles markeerden wat hij later in zijn leven opbouwde. De momenten waarmee we schulden hebben, bouwen onze geschiedenis voorgoed op of onze spijt. Een prachtige reflectie met de haak van een suggestieve plot.
levensstandaard
Als Julian Barnes wordt beschouwd als een postmodernistische verteller, een soort literair experimentator, is deze roman ongetwijfeld het embleem van die aanduiding (met toevoeging van "Flaubert's Parrot", voor zijn komen en gaan tussen realiteit en fictie).
We beginnen met een roman die aansluit bij een andere roman die ons uiteindelijk een biografische schets presenteert. Een geheel dat wijst op die wil van de literatuur als een constante sprong tussen realiteit en fictie.
Een demonstratie dat alles wat Barnes componeert altijd die weerspiegeling heeft van zijn persoonlijke verbeelding, zijn ervaringen, zijn filosofie en zijn opvatting van de geschiedenis die we in onze tijd weven.
Dat de roman eindigt met de dood van zijn vrouw, nadat hij ons door een hectische negentiende eeuw heeft geleid met vleugjes avontuur tussen heteluchtballonnen en reizen naar afgelegen plaatsen, verrast maar dankzij zijn vermogen om na te bootsen, geeft het ons een verontrustend gevoel van het leven gemaakt van literatuur en van literatuur als een kanaal dat alleen naar het leven leidt.
Andere interessante boeken van Julian Barnes ...
over het kanaal
Zoals elke relatie tussen liefde en haat, hebben de Fransen met de Engelsen, en omgekeerd, hun eigen relatie. Na een Honderdjarige Oorlog (bereken het aantal aanvallen dat nodig zou zijn om te voorkomen dat ze allemaal in de eerste maand worden getroffen...), wordt er een relatie gematerialiseerd in het Engelse Kanaal en wordt er eindelijk een totale verbinding ontdekt. Daaruit ontstaan ​​net zoveel verhalen als Barnes ons in dit boek wil presenteren...
Julian Barnes is altijd een onvoorspelbare schrijver geweest en daarom biedt hij ons nu een caleidoscopische verzameling verhalen aan die, zoals alles in Barnes, veel meer is dan het lijkt. Een reeks ogenschijnlijk onsamenhangende verhalen die door de kunst van het literaire birlibirloque een perfecte en verhelderende eenheid verwerven. De rode draad? De oppositie tussen Engeland en Frankrijk, de fascinatie van het eiland voor het continent, Frankrijk als de absolute Ander van In-Engeland, zo dichtbij en zo ver weg.
Tien verhalen die zich afspelen in een tijdsbestek van drie eeuwen en een enorme oceaan van misverstanden en fascinaties, en waarin het verstrijken van de tijd, geluk en dood de inhoud zijn van een werk dat subtiel en perfect is als een filigraan.
De man in het rode gewaad
Er zijn personages die, gezien hun historische achtergrond, persoonlijkheden van ondoorgrondelijke betekenis waren vanwege hun magnetisme en hun vermogen om uiteindelijk in te grijpen in de sociale toekomst van elk tijdperk.
In juni 1885 kwamen drie Fransen uit Parijs naar Londen om 'intellectuele en decoratieve aankopen te doen'. Ze waren een prins, een graaf en een gewone burger. De laatste, van provinciale oorsprong en Italiaanse achternaam, heette Samuel Jean Pozzi. Hij was een dandy, een verleider die talloze minnaars had, een beschaafde en liberale man die Darwin in het Frans vertaalde, een pionier op het gebied van gynaecologie en ook een chirurg. Zijn elegante figuur werd vereeuwigd door de grote Amerikaanse schilder, gevestigd in Europa, John Singer Sargent, in een beroemd portret waarin hij poseert in een rood gewaad.
Barnes doet onderzoek naar dit fascinerende personage, dat uitgroeit tot een suggestief cultureel, sociaal en politiek portret van de Belle Époque. Figuren zoals Oscar Wilde en Sara Bernhardt, Whistler, Henry James ... paraderen door de pagina's van dit boek.
