Toen ik me voorbereidde op de publicatie van mijn eerste roman (in het Pleistoceen), besprak ik met de redacteur de mogelijkheid om het werk te publiceren onder een pseudoniem dat mij op dat moment interessant en suggestief leek. Hij raadde mij aan het niet te doen. Hij was ervan overtuigd dat aliassen alleen werden gebruikt door mensen die zo bekend waren dat ze besloten zich onder dat fictieve auteurschap te verstoppen.
Maximale Prairie voldoet aan dat karakterprofiel dat bekend genoeg is om van te genieten met dat spel voor alter-makers. En in wezen natuurlijk om zijn melomanie een literaire uitlaatklep te geven, een rode draad door al zijn romans.
In feite De naam van Joseph Gelinek komt van een Oostenrijkse muzikant wat met meer pijn dan met glorie in de muziek gebeurde, in de schaduw van Mozart zelf.
En de goede man uit Pradera heeft het teruggevonden vanwege deze kruising tussen muziek, mysterie en geschiedenis die in zijn bibliografie een suggestief voorstel componeert dat soms ook in het fantastische duikt.
Top 3 aanbevolen boeken van Máximo Pradera
De man die Sherlock Holmes was
Met zijn gebruikelijke humoristische humor, maar zonder een goed aangrijpend plot te verwaarlozen, leidt de auteur ons door een plot met elke stap meer waanvoorstellingen of misschien meer en meer en meer helder. Want zoals Heinreich Heine zou zeggen: "Echte waanzin is misschien niets meer dan wijsheid zelf die, moe van het ontdekken van de schande van de wereld, het intelligente besluit heeft gemaakt om gek te worden."
Een verzengende ochtend in juli in het centrum van Madrid. Onze hoofdpersoon, een arts die een geruïneerde homeopaat is geworden, krijgt een telefoontje van zijn ex-vrouw, die een surrealistisch voorstel doet: vergeef hem de maanden alimentatie die hij hem schuldig is, voor de voogdij over het kind dat ze gemeen hebben, in ruilen voor laat hem zijn enige broer huisvesten: een geniale chemicus in een lange depressie die troost heeft gevonden in de romans van Conan Doyle.
Hij is zo geobsedeerd geraakt door het personage dat hij heeft doen denken dat hij de incarnatie is van de echte Sherlock Holmes, zoals Alonso Quijano dacht dat hij Don Quichot was. Dus, door het ultimatum van zijn ex-vrouw te accepteren - "zwager zonder pensioen of pensioen zonder zwager?" -, zal onze verteller worden gedwongen te leven met de "reïncarnatie" van de beroemdste detective van allemaal tijd en, als een transcriptie van de kroniekschrijver Watson, zal hem volgen in zijn onderzoeken, zich aanpassen aan zijn vervreemding en de vierde muur met de lezer doorbreken.
De fictieve Holmes (de authentieke is zelf een fictief personage) zal zich als zodanig presenteren. Zijn enorme intelligentie en zijn formidabele deductieve gaven zullen hem in staat stellen indruk te maken op zijn 'klanten' en van hen een respectvolle behandeling te krijgen in het licht van zijn reflecties, zo nauwkeurig als ze zijn in de negentiende eeuw.
duivels viool
Met die verontrustende band van echte referenties benaderen we een thematische thriller om te genieten onder de tonen van een ijzige symfonie van de dood.
Het lichaam van de violiste Ane Larrazábal verschijnt levenloos in de Madrid National Auditorium. Zijn stradivarius is verdwenen en diefstal lijkt een van de meer dan mogelijke oorzaken.
Althans in het begin, want wat de politieagent Raúl Perdomo niet ontgaat, is dat niemand na een overval de tijd neemt om het lichaam van het slachtoffer te markeren.
Het met bloed geschreven woord iblis op de borst van het slachtoffer verwijst naar dezelfde duivel die hem wilde vermoorden. Het is dan het moment waarop we meer moeten onderzoeken over het laatste stuk dat door de concertartiest is uitgevoerd. Misschien is iemand bezweken voor de noten van het meest ingewikkelde vioolwerk.
Omdat muziek zo magisch is dat het grenst aan het paranormale, vanuit die overgave van onze emoties, vanuit die overgave van het spirituele... Niets beters dan goede muziek, zodat de duivel zelf het kan gebruiken om ons te laten toegeven aan zijn donkerste aanbiedingen...
De tiende symfonie
Legenden zweven altijd boven de groten en verheerlijken ze terwijl ze in de donkere bronnen van het mythische duiken. Beethoven kon niet minder zijn en zijn donkerste legende is geschreven op een onzekere notenbalk, dezelfde notenbalk waarin de enkele noten van de tiende werden teruggevonden.
Met de scherpte van de gelegenheid over zo'n suggestief onderwerp plaatst Máximo Pradera ons in een actuele tijd waarin regisseur Roland Thomas in kleine commissie presenteert wat neerkomt op de volledige reconstructie van het werk.
Voor Daniel Paniagua heeft Roland ongetwijfeld gelijk en hij is erin geslaagd om, in het licht of beter gezegd in de prachtige golven van muziek, dat stuk te bemachtigen dat altijd ter discussie staat. Daniël stort zich dan met al zijn macht om te informeren naar wat waar kan zijn in dat mysterieus teruggevonden werk.
De oude mythen over het lot dat hen wacht die dit onvoltooide naderen, aanvankelijk verweven met improvisatie, maar deze keer uiteindelijk gesmeed met de schittering van onvergelijkbare genialiteit.
De schaduwen die over Daniël opdoemen, zoeken uiteindelijk toevlucht en hulp bij de autoriteiten. Samen zullen ze proberen de ultieme waarheid over deze vreemde en magische zaak te achterhalen.
Andere boeken van Máximo Pradera (of van Joseph Gelinek) ...
Sterven op 27
Bij het verschijnen van deze roman werd de zwarte legende van de op 27-jarige leeftijd verdoemde zangers vervolledigd, onder meer door Kurt Cobain, Janis Joplin, Jimmy Hendrix, Jim Morrison. Het jaar daarop vergezelde Amy Winehouse hen op dezelfde leeftijd. Als het toeval niet leidt tot een roman...
Onder die vreemde drempel betreden we het leven van John Winston, leider van een rockband (eigenlijk is het een spel tussen middelste namen en songtitels van John Lennon en The Beatles). We vinden ook Chapman als de auteur van het shot, de beroemde en macabere lezer van De vanger in de rogge)
Maar de geschiedenis lijkt te zijn gevorderd in een parallelle wereld die de auteur dient om zich te verdiepen in dat sinistere raadsel van de Club van 27. Onder het onderzoek van inspecteur Raúl Perdomo maken we de specifieke draad ongedaan die wordt voorgesteld in een labyrintisch complot over de dingen die zouden moeten nooit gebeuren, maar dat het lot lijkt te redden dat elk zichzelf respecterend genie opvalt voordat het de noodlottige leeftijd bereikt waarop het plan wordt uitgevoerd.
Een onbeduidende man van wie we nog steeds geen reden weten voor zijn arrogantie. Hij schrijft boeken die niemand leest en een flauwe televisiepresentator en een gerenommeerde professionele belediger die het beroemde gezegde 'kaste komt naar windhond' heeft verpest. Zijn grootvader en oom, briljante schrijvers, slaagden er niet in hun artistieke gaven aan hem over te brengen en gingen nooit voorbij als een opzettelijke dwaas geboren in een rijke familie. Zoals je grootvader altijd zei ¡Arriba España!