De 3 beste boeken van de fascinerende Irene Vallejo

De Aragonese schrijver Irene Vallejo belijdt een literatuur van grote diepte met zijn inspiraties uit de antieke wereld. En zo wordt ontdekt dat zijn PhD in klassieke filologie Het is het resultaat van een onbetwiste roeping, ontleend aan een literair werk dat bij elke nieuwe publicatie meer inhoud krijgt.

Wat is een betere manier om de fascinerende Griekse wereld te benaderen en te overtuigen dan de roman of het meest verhelderende essay als etalage te lanceren? We hebben onlangs een geweldige roman besproken over een bijzondere hoofdpersoon uit de Griekse mythologie: Circe door Madeline Miller. In het geval van Irene Vallejo ontmoeten we bij elk nieuw verhaal vele andere personages uit die wereld in de overgang tussen realiteit en fictie, tussen legende en geschiedenis.

Dus, met die beslissende stap tussen onderzoeks- en populariseringsboeken, sommige jeugdboeken of historische romans boordevol kennis (naar behoren aangepast aan de behoeften van verslaafde plots), Irene Vallejo ontdekken is een van die dwingende aanbevelingen.

Top 3 aanbevolen boeken van Irene Vallejo

Het fluitje van de boogschutter

Niets beters dan te beginnen met een van die ficties van een verteller die zo gedocumenteerd is als geboeid door de klassieke oudheid. Die geschiedenis, geregen met gouden draden die de mythologische redt en heldendichten componeert van verre dagen waarin mensen naast elkaar leefden tussen beweringen en grillen van goden, terwijl ze de lotsbestemmingen volgden die door de Goddelijke Voorzienigheid waren geschreven.

Maar we vonden ook de meest weerbarstige mensen die met hen werden geconfronteerd, en daagden hen uit om zichzelf te vestigen als helden van wil en doorzettingsvermogen zonder dat angst voor de dood mogelijk was in dergelijke uitdagingen. Bij deze gelegenheid kennen we de reis naar de redding van een Aeneas uit wie het Romeinse volk en hun glorieuze rijk zouden worden geboren. En hoe Virgilio zich overgaf aan de zaak lang nadat hij zijn legende had uitvergroot.

Met dat vleugje wijsheid dat tot op de dag van vandaag wordt uitgebreid in sociale en politieke zaken en fascineert vanuit de eeuwenoude indruk dat er niets nieuws onder de zon is, duikt dit avontuur ook in de mythische relatie tussen Aeneas en Dido, koningin Elisa, de andere grote hoofdrolspeler. van het grote epos geïdealiseerd door een Vergilius die verantwoordelijk was voor het opluisteren van de oorsprong van het Romeinse rijk.

Irene Vallejo heeft de leiding over het in elkaar passen van alle tijden en alle boeken van het epos van Aeneas, en strekt zich met vindingrijkheid uit naar aspecten die, indien mogelijk, die afgelegen wereld die het hele Westen zou verlichten, nog meer uitvergroten.

Oneindigheid in een riet

Er zijn eeuwigdurende beelden, ogenblikken die het verstrijken van de tijd overleven, zoals boeken verantwoordelijk zijn voor het verzamelen van tijd nadat ze verantwoordelijk zijn voor het maken van de meest complete kroniek van wat er is geleefd.

Misschien bestaat er het beeld van die oneindigheid in een riet dat wordt bewogen door een stroming die aan de oevers van de rivier van het leven ontstaat. Maar buiten de mogelijke bedoeling van de titel van dit boek vinden we een epos over boeken behandeld vanuit een documentair perspectief, maar blootgesteld, als een riet, aan veranderende historische winden die de bladeren door omgevingen bewegen die eeuwen verwijderd zijn van onze beschaving.

De wens om elk moment bekend te maken leidde tot pogingen om de boeken te behouden, op de ergste momenten werden ze verboden of verbrand... en nog veel verder terug, omdat de oude perkamenten ook de eerste boeken waren.

Iets dat vandaag de dag zelfs gezien kan worden als een meer recreatieve functie, wijst vanaf het begin van het schrijven op de noodzaak van het voortbestaan ​​van wijsheid, van de overdracht van getuigenissen, van essentiële erfenissen voor elke erfgenaam die bereid is zichzelf te verliezen vanwege wat er wordt verteld.

Het waren vooral de lezers die de verspreiding en het voortbestaan ​​van de boeken mogelijk maakten, van de meest officiële boeken en hun vertalers tot de boeken die minder met de tijd meegaan en de bewaarders ervan. Socrates schreef niets.

Maar niets zou van hem zijn zonder dat iemand zou schrijven wat hij dacht. In die noodzakelijke strijd die gaat van de eerste gewaxte tabletten tot ontvoerde edities of openbare brandwonden. Alles maakt deel uit van een fascinerende reeks die de auteur redt in dit essay over essentiële geschiedenis, die van boeken, zelfs als ze als zodanig nog niet bestonden.

Het begraven licht

De roeping van een schrijver lijkt altijd parallel te zijn gegaan met die onvermoeibare onderzoekende smaak voor klassieke culturen. En de auteur, die de twee gebieden later in verreikende fictie zou samenvatten, begon met een roman over de wisselvalligheden van Zaragoza tegenover de burgeroorlog. In de smeltkroes van intra-verhalen die opgaan in de geschiedenis bezetten we het bestaan ​​van het typische gezin, ondergedompeld in de fatale traagheid van gebeurtenissen.

De vastberadenheid van het leven om ondanks alles zijn weg te blijven vinden, in het licht van een realiteit die ontbonden is door angst, het geweld dat te dichtbij komt, de drastische veranderingen en de geleidelijke verslechtering van alle opvattingen over de mensheid. Juist in die smaak voor wat binnen zo’n intense en dramatische historische ontwikkeling wordt geatomiseerd, is de plot omhuld met die noodzakelijke schittering, met de uitbraken van liefde onder de barbarij, met de vastberadenheid om de schaduwen te overleven, terwijl juist de duisternis erop staat alles te verteren. .