De drie beste boeken van Hugh Howey

Als er een huidige auteur is die een goed verslag geeft van de dystopie, dan is dat: Hugh Hoeey. Omdat we ook genieten van auteurs met hun post-apocalyptisch geïnspireerde benaderingen die eindigen in fascinerende fantasy-epen. Gevallen zoals George RR Martin o Patrick Rothfuss.

Maar verder dan een Stephen King, die in verschillende romans dit aspect van het uchronische ook heeft aangevallen op de catastrofe van de beschaving, alleen Howey verandert het fatalisme van de toekomst in een scenario dat in zijn sagen wordt gehandhaafd. En dat hij er al een paar onder zijn riem heeft...

De verdienste van deze auteur is dat het allemaal begon met desktop publishing, dat alternatief voor traditionele uitgeverijen dat soms tot grote ontdekkingen leidt. Proces naar succes dat uiteindelijk in contrast staat met de onmiskenbare kwaliteit van het werk van een auteur.

Om de waarheid te zeggen, in afwachting van verdere verspreiding van de toch al uitgebreide bibliografie van deze auteur, zullen we vasthouden aan zijn meest wijdverbreide sage, een Kronieken van de Shiloh-serie die je kunt vinden in een enkel volume HIER.

Hugh Howey's top 3 aanbevolen romans

Luchtspiegeling

Doorgaans beginnen we met een onbewoonbare planeet Aarde door de rampzalige tussenkomst van de mens. Dus, om minimaal te focussen, is het essentieel om deze roman in de eerste plaats te markeren, vanwege de kwaliteit die het koestert en omdat het ongepast lijkt om de chronologie op deze eerste plaats op het podium over te slaan.

De ondergrondse silo verschijnt met zijn duisternis als een sombere metafoor van de apocalyptische vernietiging die alles daarboven meesleepte. De dwingende normen om te overleven wekken gevoelens op van de nazi-lebensraum, die vitale ruimte die desnoods geweld voorspelt tegen alles wat dreigt te wachten op het herstel van de wereld aan de oppervlakte. Maar de tijd van de aarde is wat het is. En het zal zeker het leven van velen van degenen daar beneden overtreffen, zo niet allemaal.

Totdat sheriff Holston besluit dat het misschien niet de moeite waard is om nog langer te wachten om het te verifiëren en naar buiten gaat op een zelfmoordmissie die bovendien alle anderen zal bevrijden van normen en geconfronteerd zal worden met nieuwe onvoorstelbare gevaren waarin een personage, Juliette, het krijgt onder onze huid om het allemaal met grote intensiteit te ervaren.

Mirage door Hugh Howey

Verwoesting

De prequel waarin hij al die details realiseert die de auteur weglaat met de bedoeling twijfel te zaaien over hoe het mogelijk is geweest om op het punt te komen waar Mirage begint.

We gaan terug naar het moment voor het einde met het gevoel dat het wereldwijde menselijke bewustzijn, niet in staat om de ramp te accepteren die geen scrupules meer heeft, blijft handelen in die dagelijkse steeds dichter bij een ramp. Slechts enkele mensen overwegen een mogelijke ontsnappingsroute. Zij zijn de uitverkorenen. Ondanks het feit dat ondergronds wonen, in de silo misschien niet de beste optie klinkt ... Maar iemand moet zorgen voor het afleggen van een getuigenis, voor het overbrengen van alles wat verkeerd is gedaan en het in de eerste persoon herbergen van de weinige te redden dingen van de menselijke beschaving.

Het leven wordt dan een missie. En de duisternis die hen wacht zal zich verspreiden als een angstaanjagende toekomst. De constructie van die silo's die tot 150 planten op aarde binnendringen, breidt de roman verder uit. Maar de beschrijvende component maakt de plot nog interessanter.

Silo Chronicles 0203 Verlatenheid

Overblijfselen

Misschien een roman om die perfecte cirkel te voltooien die elke trilogie is. En met dezelfde omvangrijke aanwezigheid rond dat gemiddelde van 500 pagina's van de rest van de saga.

Een uitkomst die misschien niet helemaal noodzakelijk is, maar ook leuk voor degenen die verslaafd zijn geraakt aan dat ondergrondse leven. Voor een groot deel wordt de plot gered door Juliette's herstelde rol in haar vuurtorenkant te midden van een duisternis die in staat is om op te gaan in de harten van de rest van de bewoners van de silo. Zonder een apotheose-einde te bieden, bereikt het wel die afsluiting van het avontuur dat de verwachtingen in de juiste mate vervult.

De buitenkant, met zijn onwil en waakzaamheid die de dromen van de bewoners van de silo's bereikt, blijft die verborgen waarheid die binnenkort een belofte van herstel kan worden. Maar je kunt niet geobsedeerd raken door het idee als je niet gek wilt worden.

Sporen, door Hugh Howey
5 / 5 - (12 stemmen)

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Ontdek hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.