De 3 beste boeken van de grote Hegel

Benader het werk van Georg Wilhelm Friedrich Hegel het veronderstelt een vaste wil om de historische evolutie van onze beschaving te kennen. de dialectiek aangepast volgens het prisma van Hegel als de enige menselijke tool om dialoog, onderhandeling, leren, onderzoek, vooruitgang, de menselijke evolutie zelf tot stand te brengen, a pad van constante rationele verbetering over de zwakheden van de eigen beperkte rede die altijd moet worden ondersteund door controverse.

Het is niet zo dat Hegel het concept van een woord patrimonialiseert waarvan de Griekse etymologie al naar die klassieke periode verwijst als het fundament van de dialoog of het parlement tussen gelijken om die verbinding te zoeken die allemaal synthese is.

Maar het is waar dat hij het was die de basis legde voor een pragmatische filosofie die werd beschimpt door grote latere denkers als Nietzsche, maar tegelijkertijd versterkt door anderen, zoals Marx of Engels, die het idealistische imaginaire overbrachten naar hun benaderingen van het historisch materialisme. Een materialisme dat uiteindelijk altijd de wereld in beweging heeft gebracht en dat, naar men aanneemt, gepolijst is om een ​​hoger niveau van sociale rechtvaardigheid te bereiken.

En het was dat pragmatische, revolutionaire perspectief, in de zin dat een groot denker voor het eerst de taken van alle historische transformatie op zich nam vanuit een dergelijke egalitaire basis om menselijke tegenstellingen en historische tegenslagen te overwinnen, dat hem tot een hoog aangeschreven referentie maakte. toekomstige filosofen.

Want de dialectiek was voor hem geen absoluut einde. Het is niet zo dat Hegel het middel aanreikte om elke controverse te overwinnen zonder verdere betrokkenheid. Hegel maakte gebruik van dialectiek om het door zijn werk uit te breiden, een bibliografie die de geschiedenis van het filosofische denken verklaart, de rede geïntegreerd met het bestaan ​​van God naar een integrerend en verhelderend pantheïsme van al het menselijke.

Ja, Hegel benaderde religie en geloof ook met die beheersing van een dialectiek maieutiek en dat het hem ook diende voor zijn verhandelingen over de politiek van zijn tijd en de projectie ervan op alle menselijke regeringen, evenals wetenschappelijke theorieën of inzichten in kunst, die in wezen menselijke manifestatie voor alle mensen.

Omdat hij een dichte auteur is die alles probeerde aan te pakken, kunnen veel van zijn boeken op een luie avond een aangename leesoefening zijn. Laten we daarheen gaan met mijn aanbevelingen over Hegel.

Hegels top 3 aanbevolen boeken

Fenomenologie van de geest

De rede, de tijden die door de mens en de geest als formatie werden geleefd, noodzakelijkerwijs besprenkeld met het gemeenschappelijke vanuit een aangenomen bewustzijn en een pantheïstische natuur die de mens integreert.

Een fundamenteel denkwerk om het illustere idee van een chronologische eenheid te ontdekken, met meer of minder succes uitgelegd (een unieke denker hoeft niet de absolute waarheid te bieden), maar altijd trouw aan de meest illustere synthese. Ten tijde van Hegel was de wereld vooral een voortdurende verovering van het Westen.

Het getuigenis van Hegel dat in dit werk tot uiting komt, bestaat uit meerdere noties over kunst of wetenschap, met een constante verwijzing naar die zoektocht naar perfectie die nooit mogelijk is voor de rede, maar altijd aanwezig is als een horizon die alles in de richting van die integrerende geest beweegt en geïntegreerd is met de omstandigheden en de werkelijkheid als een eenheid van individuele essentie en bestaan ​​van de mens.

Wetenschap van de logica

Een van zijn meest diepgaande werken waarin hij in de ideologie van alle latere gedachten de macht van dialectiek invoegde over een logica die in staat is alles aan te pakken, zonder zwarte punten of opgelegde zelfbeperkingen.

Dialectiek als basis voor een denkwetenschap gebaseerd op het empirische van contrast. De nieuwe logica waarmee Hegel de traditionele wil vervangen, vloeit voort uit de Kantiaanse gnoseologie, wiens dualisme, van denken en zijn, de doorgang van ons bewustzijn van zijn in zichzelf afsloot (noumenon).

Hegel verwerpt dit dualisme en het fantoom van het onkenbare; gedachte is of noume niet waar is. We moeten het echter weten; Dit wordt niet bereikt door de bepalingen van het denken, aangeboden door de traditionele logica, empirisch te aanvaarden, maar door ze teweeg te brengen en te coördineren via de dialectische beweging van het denken zelf.

Net zoals de fenomenologie heeft aangetoond dat elke vorm van bewustzijn, wanneer het wordt gerealiseerd, weigert opnieuw rijker in negatie naar voren te komen, op dezelfde manier moet de logica dezelfde dialectische beweging in het systeem vertonen, van de categorieën van het zuivere denken, waarvan de keten niet ontwikkeld door analytische deductie, die opeenvolgende schakels extraheert uit eerdere schakels, maar eerder in een creatief synthetisch proces, veroorzaakt door het onbevredigende dat inherent is aan elke schakel. Filosofie doet niets anders dan het denken volgen, is deze dialectiek.

Encyclopedie van filosofische wetenschappen

Het vademecum van iedere moderne denker die de dialectiek aanvaardt als een wetenschappelijke methode om alles vanuit de rede op te helderen, de beperkingen van die rede te overdenken en haar kracht te herwinnen door de synthese en diepere conceptualisering van bewustzijn en werkelijkheid.

Een werk dat precies die door Hegel zo gewaardeerde synthese beoefent en dat een zware taak van hem veronderstelt om zich te ontvouwen.

Het voorstellen van een stelling, het ontdekken van de antithese en het extraheren van de synthese, allemaal door dezelfde persoon, vereist een rustperiode voor elk concept om uiteindelijk de toetsbare nuances te vinden die erin slagen om de meest voor de hand liggende methodologie van de wetenschap van het denken te triggeren.