De erfenis van Juan Rulfo meer toegewijd aan de kroniek van vervreemding, een combinatie van rauw realisme en glimpen van metaforische fantasie gevonden in William Arriaga dat soort voortzetting van elke school die de neiging heeft om voor elk land te worden geassocieerd. En dat de Mexicaanse school zoveel mogelijk vertakkingen heeft als grote vroegere en huidige auteurs.
Alleen in het geval van Arriaga diversifieert het werk en verschuift de focus van de setting van het platteland naar de stad, waardoor de plots worden gestroomlijnd met meer dialogen en de plots spannender worden met ervaringen op het randje. En toch is die Rulfo die zijn verhalen over de Llano en Llama's fluisterde er nog steeds, in de kamer van Arriaga's geweten. Misschien het existentiële tekenen met een vleugje mistige fantasie, waardoor we alleen nog meer het effect voelen van de rauwe lichtheid die het leven regeert.
Dan hebben we het cinematografische aspect, Guillermo Arriaga's sprong in een wereld van het script die hem grote successen heeft opgeleverd, uitgebreid tot de zevende art Aztec-versie, als ik de synecdoche mag gebruiken.
Vooral omdat de puur Mexicaanse karakterisering in vorm en inhoud, in een filmografie die draait om de "Trilogy of Death", dient als een briljante sociologische weerspiegeling van een modern Mexico-hoofduniversum.
Maar wat fascinerend is aan Arriaga is die dualiteit, de compatibiliteit, de fit tussen het cinematografische en het literaire. En het is dat als zijn films magnetisch zijn, zijn romans een veel diepere en intensere visie van zijn werk completeren vanuit het magische vermogen van lezen om meer complexe werelden vol met onze verbeelding aan te pakken.
Top 3 aanbevolen romans van Guillermo Arriaga
Buitenlands
De wereld is eeuwenlang niet vooruitgegaan dankzij het werk en de gratie van de politieke klasse, niet in ieder geval zoals ze nu wordt opgevat, zo ver verwijderd van de eerste senaten en agora's van het ontluikende Westen... Alles gaat vooruit via de avant-garde van creativiteit, of het nu wetenschap of kunst, literatuur, ethiek of enige andere differentiële activiteit van de mens is. Alleen dat de opmars soms een confrontatie met de reactionairen veronderstelt.
Personages als William dompelen ons volledig onder in dat andere sociale ontwaken dat extremisme met zich meebrengt om middelpuntzoekende krachten tegen te gaan die uiteindelijk hun gootsteen teniet doen. De avant-garde als bijna magische durf, à la Dorian Gray, die alle risico's op zich neemt die een nieuw geloof met zich meebrengt.
Engeland, 1781. William Burton, een jonge edelman, wordt geconfronteerd met een ontmoeting waarvan de intensiteit zijn leven zal markeren en veranderen. Vastbesloten begint hij aan een avontuur waarin hij de genieën van die tijd zal ontmoeten, van wie hij alle kennis en ervaringen zal absorberen die zij hem ter beschikking stellen om extreme situaties het hoofd te bieden.
Vriendschap, liefde en vastberadenheid zullen je bondgenoten zijn in een bizarre en wrede wereld, waarin je karakter op de proef zal worden gesteld en je zult moeten laten zien of je de moed hebt om te worden wie je wilt zijn, anders zul je voor altijd spijt krijgen van je gebrek aan vaardigheden. moed. .
Strangers behandelt de fascinerende start van de wetenschap in de achttiende eeuw en haar strijd met religieuze en aristocratische posities. De kern van deze roman is een diepgaande reflectie op de ondoorgrondelijke menselijke conditie en neemt ons empathisch mee in de wereld van het andere en het afwijkende, in een parade van innemende personages met levens op het randje.
Arriaga neemt een wending in zijn verhaal met deze meesterlijke roman, wiens felheid de lezer tot duizeligheid leidt en zichzelf confronteert met zijn meest intieme angsten, verdriet en vooroordelen.
Red het vuur
De ziel is de vonk die het vuur kan doen ontwaken. Omdat we voorbij het bewustzijn de primaire elementen vinden waaruit we zijn gemaakt. En ja, we zijn een groot deel van het water in het materiaal.
Maar vuur is het andere deel dat ons leven geeft en ons verteert van de zuurstof die we inademen. Misschien is het zo dat José op de hoogte is van dat vuur dat de holte van de ziel bewoont en zichzelf onvoorwaardelijk overgeeft aan de eisen ervan, ten goede of ten kwade...
Niets beters dan het lot dat van zijn kant vastbesloten is de ontmoeting met Marina uit te lokken, gelegen aan de andere kant van het vitale spectrum, waar branden begraven onder het zand van routine en de aanname van conventie onbekend zijn. Maar natuurlijk heeft vuur zijn risico's, het gevaar dat je je verstand verliest als je je overgeeft aan het vuur dat alles verslindt, waar ijdelheden en verlangens, dromen en schuldgevoelens worden verbrand, waardoor de ziel wordt gezuiverd zonder rekening te houden met het vuur dat eromheen wordt veroorzaakt. De plot wordt verrijkt door zijn multifocale visie.
Alles wat er gebeurt, bevindt zich in het centrum van een universum dat wordt gepresenteerd door verschillende oplettende personages, misschien aan het begin, maar uiteindelijk omringd door het vuur. Met die component al inherent aan de auteur van een kritisch verslag van het sociale, gooit Salvar el fuego ons in een open graf voor de meest ondeugende onevenwichtigheden van onze huidige wereld met een origineel verhaal over de overtuiging van het onmogelijke als de enige manier om te synthetiseren wat nodig is van het geweld, de liefde, de ontdekking en het loslaten van angsten.
Het wild
De waarheid is dat er een component van innovatie is in Guillermo Arriaga. En velen zijn degenen die het laten zien vanuit de formele, in de verteltechniek. Maar het kan zijn dat de waardering van het vernieuwende ook een kwestie is van de transgressiviteit van Arriaga's intriges, van de verbindende component van het literaire met het behavioristische, met de analyse van de motivaties die Arriaga op meesterlijke wijze heeft onderzocht, alsof hij zelf in zijn karakters tot het uiterste en kon de diepste motieven achterhalen.
Een zware taak verlicht door de tussenkomst van zijn eigen karakters, soms informeel, altijd hectisch, hartverscheurend van het leven. In deze verhalende kracht wordt een personage als Juan Guillermo, aan zijn ongeluk overgelaten als wees in een monsterlijke wereld, een Hamletiaans personage, gekweld vóór de natuurlijke leeftijd van kwelling. en zo'n balkon richting de afgrond dient voor een complot gericht op wraak als de enige manier om te overleven, als het enige mogelijke einde.
Met een verontrustend punt, maar dat uiteindelijk de plot ontlaadt en die vreemde parallelle lijn trekt tussen bestaansvormen die nooit met elkaar zouden kunnen verweven zijn, is de opkomst van Amaruq boeiend. Amaruq lijkt praktisch verdwaald tussen Canada en Alaska, op zoek naar de wolf waarop hij zo graag wil jagen, alsof dit het laatste is dat hij in zijn leven hoeft te doen. De samensmelting van beide verhalen klinkt als echo's van beide werelden, van droomreferenties van de ene zaak boven de andere. Maar uiteindelijk zijn ze op magische wijze hetzelfde.
Andere aanbevolen boeken van Guillermo Arriaga...
De buffel van de nacht
Het meest intieme verhaal van Arriaga. Omdat de plot zich verdiept in de innerlijke universums van de hoofdrolspelers van de existentiële driehoek.
Gregorio, Manuel en Tania componeren een tragisch verhaal dat ondanks alles wil oproepen tot leven en liefde, maar dat uiteindelijk de waanzin wordt onderbroken door verscheurende psychologische pijn. Want vriendschap gaat nooit goed samen met gedeelde passies.
En toch is het onvermijdelijke gewoon omdat, zonder enige mogelijke beschuldiging. Omdat mensen in fictie een ongeëvenaard kanaal vonden om emoties en essentiële zoektochten in evenwicht te brengen, werden liefde en dood de tegenpolen van elk verhaal.
Arriaga heeft ons een nieuwe lezing kunnen bieden op dezelfde grens die de eeuwige vreugde van liefde en de ondraaglijke pijn van liefdesverdriet die tot waanzin leidt, scheidt met de theatraliteit van klassieke verhalen of met de verontrustende nabijheid van een actueel verhaal als dit.
