Net als andere geweldige auteurs (zoals de zeer Frank McCourt, ook Iers waarmee Colm ToibÃn deelt landschappen uit het geheugen die tot literatuur zijn gemaakt) maakt TóibÃn bij vele gelegenheden een spiegelspel van zijn verhaal tussen zijn wereld en de geposeerde fictie.
De auteur kennende wordt de intentionaliteit van zijn werk beter ontcijferd, de focus op persoonlijke aspecten van zijn protagonisten of op scenario's van zijn eigen leven.
Maar de genade zit hem in het maken van dat, van het persoonlijke, een universele ruimte. EN TóibÃn slaagt erin om alles te extrapoleren naar het meest volledig menselijke. Omdat in het uitzonderlijke, in het vreemde, in de ziel wijd open is waar we ons uiteindelijk meer identificeren dan met veronderstelde normaliteiten of middelmatigheden.
In de bibliografie van Colm TóibÃn We vinden gevarieerde thema's en sprongen tussen fictie en non-fictie. In zijn meer dan tien romans genieten we altijd van innovatieve benaderingen tussen terugkerende scenario's, in sommige gevallen metaliterair op zoek naar het transcript van elke schrijver ondergedompeld in oceanen van woorden..., altijd een van die auteurs die de literatuur naar een ander niveau overstijgt.
Top 3 aanbevolen boeken van Colm TóibÃn
Het huis der namen
De Oresteia heeft dat onsterfelijke werkpunt. Het onberispelijke behoud van het oude Griekenland tot vandaag maakt het tot een link met de oorsprong van onze beschaving, een communicatiekanaal met de wereld waarin het allemaal begon.
En zoals het Latijnse citaat zegt: "Nihil novum sub sole", de interpretatie hiervan boek Het Huis van Namen, door Colm TóibÃn, herinnert ons er precies aan dat er niets nieuws onder de zon is. Het theater waar de personages van Aeschylus' Oriestiada doorheen gingen, blijft vandaag hetzelfde. Want, Terence bij deze gelegenheid aanhalend: Homo sum; humani nihil a me fucking alienum. Met andere woorden, niets menselijks is niet vreemd.
Van de eerste mens tot degene die het laatste afscheid neemt, we zullen hetzelfde zijn geweest, dezelfde emoties, dezelfde pijn en passies, dezelfde ambitie, dezelfde haat en een identieke liefde als de enige wil die alles met elkaar kan verbinden .
Hoe dan ook, praktisch gezien is het altijd riskant om een ​​klassieker te bezoeken en een deel van zijn patina te verwijderen om hem in de huidige tijd te laten passen. Alleen de overvloedige kennis van de intentie achter een klassiek werk van deze diepgang maakt deze magische vertaling van de gevoelens en bedoelingen van de auteur mogelijk.
Maar er bestaat geen twijfel over dat Colm ToÃbÃn slaagt. Druk op de sleutel. Hij heeft gelijk als hij het diepste karakter van het werk kiest: Clytemnestra, de vrouw en moeder vol wrok en behoefte aan definitieve gerechtigheid. Door de psyche van dit duizendjarige vrouwelijke personage te doordringen, krijgt deze interpretatie het label van een meesterwerk.
Als gevolg hiervan vinden we een complot waarmee we onszelf kunnen cultiveren terwijl we de geschiedenis van onze oudste voorouders herbeleven, die geschiedenis die op wonderbaarlijke wijze is vastgelegd in de legenden en mythen die de Orestiad naar onze dagen bracht.
Brooklyn
De Ieren vonden in New York hun beloofde land en maakten van deze stad een kolonie met zijn geïmporteerde eigenaardigheid en tot op de dag van vandaag in constante rassenvermenging.
De kwestie van de Ieren die Amerikanen worden heeft iets romantisch sinds het begon in de 19e eeuw. En dat levert boeiende beelden op die over de smerige realiteit vliegen van een al in die jaren drukke stad en met een zeer gevreesd leven in de voorsteden.
Deze roman speelt zich veel later af, in het midden van de 20e eeuw, maar handhaaft die smaak tussen het romantische, het melancholische en een aura van het onverwachte dat het leven van Eilis Lacey beweegt, vastbesloten om vanuit Brooklyn een nieuw leven voor zichzelf op te bouwen. haar diepe geboorteland Ierland.
Met de matigheid, virtuositeit en het psychologische inzicht van de hedendaagse meester die hij is, heeft Colm TóibÃn, een van de beste Ierse schrijvers van onze tijd, een schokkend verhaal geconstrueerd over het lot waarvan het doorschijnende oppervlak een diepte verbergt waar een onuitputtelijke complexiteit afgrondt.
Beetje bij beetje baant Eilis zich een weg naar Brooklyn in de jaren vijftig en ondanks nostalgie en de ontberingen van ballingschap vindt ze zelfs een eerste liefde en de belofte van een nieuw leven. Maar onverwacht dwingt tragisch nieuws uit Ierland hem om terug te keren en alles onder ogen te zien waarvoor hij is gevlucht.
Het testament van Maria
Wanneer JJ Benitez Hij presenteerde uiteindelijk zijn werk aan ons in de serie «Trojaans paard», we ontdekten die mogelijke parallelle wereld rond het bestaan ​​van Jezus Christus.
Afgezien van de fictie was het simpele feit dat je jezelf in die tijd met zo'n transcendentaal karakter vestigde een grote stimulans die, dankzij documentatie en setting, zelfs buiten de plot zelf een succes werd. Bij deze gelegenheid is het Colm TóibÃn die zich verdiept in MarÃa, de moeder van God, in haar dagen nadat ze haar zoon op zo’n ongelukkige manier had verloren. Niets te maken met grote fictie, integendeel. We benaderen de moeder op zoek naar antwoorden om wat rust te vinden.
De pijn van het verlies van Maria wordt in de katholieke verbeelding het paradigma van ons bestaan, een voorbeeld van veerkracht. Van daaruit traceert TóibÃn die essentiële scheur in ons lot als soort met bewustzijn van onze essentiële beperking: tijd.
In dit overweldigende verhaal geeft Colm TóibÃn een stem aan Maria, een verscheurde vrouw die zich na de gewelddadige dood van Jezus terugdenkt aan de vreemde en turbulente gebeurtenissen die haar zijn overkomen. Hier is de spreker noch een maagd, noch een godin, maar een joodse moeder, een burger van het ene uiteinde van het Romeinse rijk waar Helleense riten nog steeds worden aangemoedigd, ervan overtuigd dat haar zoon zichzelf heeft laten corrumperen door schadelijke politieke invloeden.
Alleen en verbannen, heimwee naar haar man en naar een tijd van kalmte en veiligheid die plotseling teniet werd gedaan door de betrokkenheid van Jezus bij rellen, schijnbare wonderbaarlijke genezingen en complotten die eindigden met de kruisiging van de man die ze in haar baarmoeder had gedragen, herinnert Maria zich en praat.
Met buitengewone virtuositeit en bewonderenswaardig dramatisch vermogen componeert Colm TóibÃn op deze pagina's een waargebeurd werk stabat mater eigentijds, vol licht en pijn, een klaagzang die voortkomt uit de traditie en tot op de dag van vandaag voortduurt.
