De vroegrijpheid van de Valenciaanse schrijver alice kelen Het heeft zich in volledige balans gemanifesteerd met zijn creativiteit en het vermogen om dat universum van jeugdige emoties te relateren, gekenmerkt door plots die verder gaan dan het louter rooskleurige en die zich verspreiden in een fantasierijk universum.
Vergelijkingen met een andere auteur van haar generatie zoals Elisabet benavent het wordt onontkoombaar. Maar zoals altijd is het creatieve geschil altijd in het voordeel van lezers die uiteindelijk genieten van goed gemaakte plots en onophoudelijke levensavonturen die zwart op wit worden gezet.
Hier is een sappig volume voor liefhebbers van de meest intense Alice Kellen:
In het geval van Alice Kellen onderscheiden deze 'vitale avonturen' zich, indien mogelijk, door een meer existentialistisch punt. binnen een genre natuurlijk jeugdig, maar met die meer transcendentale airs die heel goed aansluiten bij het gevoel van vroege leeftijden, open voor liefde en de diffuse horizonten van het volwassen leven.
Alice Kellen's top 3 aanbevolen romans
De kaart van verlangens
De belangrijkste schatkaart. Wat kun je vinden in die blog die is geschreven als de bepaling van een bestemming... Wat als ze je een kaart gaven om te ontdekken wie je bent? Wilt u de gemarkeerde route tot het einde volgen?
Stel je voor dat je voorbestemd bent om je zus te redden, maar uiteindelijk sterft ze en verdwijnt de reden van je bestaan. Dat is wat er gebeurt met Grace Peterson, het meisje dat zich altijd onzichtbaar heeft gevoeld, degene die Nebraska nooit heeft verlaten, degene die woorden verzamelt en de dagen ziet verstrijken in eentonigheid.
Totdat ze het spel The Map of Longing in handen krijgt, en door de instructies te volgen, moet ze eerst iemand vinden die Will Tucker heet, van wie ze nog nooit heeft gehoord, en die op het punt staat met haar op reis te gaan. recht naar het hart, vol kwetsbaarheden en vergeten dromen, verlangens en onverwachte genegenheden. Maar is het mogelijk om verder te gaan als de geheimen te zwaar beginnen te wegen? Wie is wie in dit verhaal?
De Archipeltheorie
Ieder op hun eiland, verlangend naar de Ithaca die hen gelukkig zou kunnen maken. Misschien kan het verre epos worden uitgebreid tot het heden. Ulysses van alle omstandigheden tussen scheepswrakken die zich vastklampen aan het eiland dat we al zijn zonder er in de juiste mate van te genieten.
«De theorie van de archipel komt om te zeggen dat we allemaal eilanden zijn, we komen alleen op deze wereld en we vertrekken precies hetzelfde, maar we hebben andere eilanden om ons heen nodig om ons gelukkig te voelen in het midden van die zee die net zoveel verenigt als het scheidt. Ik heb altijd gedacht dat het een klein eiland zou zijn, een van die met drie palmbomen, een strand, twee rotsen en weinig anders; Ik heb me een groot deel van mijn leven onzichtbaar gevoeld.
Maar toen verscheen jij, die ongetwijfeld een vulkanisch eiland vol grotten en bloemen zou zijn. En het is de eerste keer dat ik me afvraag of twee eilanden elkaar in de diepte van de oceaan kunnen raken, zelfs als niemand het kan zien. Als dat bestaat, als tussen de koralen en sedimenten en wat het ook is dat ons in het midden van de zee verankert, er een punt van vereniging is, dan zijn het ongetwijfeld jij en ik. En zo niet, dan zijn we zo dichtbij dat ik ervan overtuigd ben dat we naar je toe kunnen zwemmen.
Spannend, intens, hartverscheurend, teder, de nieuwe roman van Alice Kellen, de auteur van al onvergetelijke romans zoals We on the Moon, The Boy Who Draws Constellations of The Map of Desires, is een prachtig verhaal dat navigeert op het gebied van liefde , de meest gewenste emotie.
De jongen die sterrenbeelden tekende
Valentina zelf is degene die ons in haar leven introduceert met die nabijheid die de eerste persoon in de vertelling verleent. En als één aspect een verhaal wint met deze directe communicatie van jou naar jou, dan is het dat de indrukken groter kunnen zijn, dat de emoties worden overgedragen vanuit het epicentrum.
Het risico is om in het lineaire te vallen vanuit het enige prisma van Valentina's personage (Valeria kwam bijna uit als de andere grote hoofdrolspeler van de schrijfster Elisabet Benavent). Maar de auteur weet hoe hij deze potentiële tegengewichten moet overwinnen van de totale introductie in Valeria's visie en haar ontdekking van de andere grote hoofdrolspeler van het verhaal... Want daar is Gabriël, wijzend op die noodzakelijke idealisering van liefde om te weten dat het echt bestaat met zijn maximale intensiteit , met die schok die in staat is om de fundamenten van Valeria's hele bestaan ​​​​bij te stellen om het beste uit zichzelf te halen, angsten opzij te zetten en onbevooroordeeld beslissingen te nemen. Allemaal dankzij die transformerende liefde.
Andere aanbevolen boeken van Alice Kellen...
waar alles blinkt
Die briljante momenten waarop alles geconcentreerd is en alles wordt vergeten. Eeuwigheid is dat en de rest is het zwakke spoor dat nauwelijks door de kosmos van ons bestaan ​​loopt. Wetende dat we het weten, maar er is geen andere keuze dan aan te nemen dat het onze is om als paden te reizen, de aanvankelijke explosie achterlatend die destijds alles rechtvaardigde.
Nicki Aldrich en River Jackson zijn onafscheidelijk sinds ze binnen zevenenveertig minuten na elkaar ter wereld kwamen. Ze deed het bedekt met elfenstof. Hem alsof hij een vlammende meteoor was. Het kleine kustplaatsje waar ze opgroeiden, werd het decor voor hun fietstochten, middagen in de boomhut en eerste liefdes, geheimen en twijfels.
Naarmate de jaren verstrijken, droomt River ervan te ontsnappen uit die verloren hoek waar alles draait om traditionele kreeftenvisserij en Nicki verlangt ernaar haar plek in de wereld te vinden. Maar wat gebeurt er als niets gaat zoals gepland? Is het mogelijk om twee verschillende paden te kiezen en ondanks alles aan het einde van de reis te komen?
Om dit te bereiken, zullen River en Nicki in de diepten van het hart moeten duiken, stukken moeten redden van wat ze waren en begrijpen wat ze hebben gebroken. En misschien kunnen ze op deze manier, door elk fragment te verenigen en in elkaar te passen, ontdekken wie ze nu zijn en zich de schittering van ongrijpbare dingen herinneren.
Alles wat we nooit waren
Liefde als placebo en daaropvolgende sublimatie naar veerkracht. Liefde in het aangezicht van de ergste fasen die zich uitstrekken na het traumatische, het ontwrichtende van het leven dat erin slaagt je van je plaats te rukken met die schok van kwetsbaarheid en pijn.
Leah lijkt te profiteren van al deze geschiedenis van haar vervreemdende situatie na het accidentele verlies van haar ouders. Totdat er een Axel ten tonele verschijnt die haar deels uit vriendschap met haar broer, deels uit solidariteit en weer een ander afgelegen deel bij haar huis ophaalt omdat het lot het misschien zo had bepaald. Want ja, dingen stromen tussen hen zoals die jeugd die in staat is alles te overwinnen en hen wakker te schudden voor de geheimen die tussen hen worden bewaard vanuit een chemie die ontwaakt en die hen leidt naar de ontdekking van wederzijdse behoefte, van passie als rechtvaardiging van het leven ondanks alles
Alles wat we samen zijn
Erkend moet worden dat geluk, net als onvergetelijke momenten en grote liefdes, een ik weet niet wat idealisering heeft, een vonk die in staat is om levend in de herinnering te blijven zolang ze zich niet laten overweldigen door het vage verlangen om de schoonheid van het vergankelijke te bestendigen.
En natuurlijk geven Axel en Leah ons dat visioen van de ontmoeting op het juiste moment, midden in een ramp waaruit ze allebei als feniksen overvliegen. Alleen dat de hereniging tussen hen onvermijdelijk was. En eigenlijk zijn tweede partijen ook niet uit te sluiten als mooie kansen. De vraag is te doseren om het liefdesideaal in stand te houden. Drie jaar later, meer dan genoeg tijd om weer in contact te komen met die persoon en zijn nieuwe omstandigheden.
Hetzelfde zijn maar niet langer identiek zijn of dezelfde tijd delen. Het ding over Axel en Leah is die uitdaging voor het lot, die smaak voor het vluchtige, die weerstand tegen het alledaagse, dat later herstellende tijd en zelfs de diepten van het fysieke, sensaties van ware, tastbare liefde. Alleen op praktisch vlak is de hereniging tussen Axel en Leah misschien niet het meest opportuun. Omdat de jaren niet tevergeefs voorbijgaan in termen van de dwingende realiteit van de omstandigheden.
