3 beste Alan Pauls-boeken

Het is altijd goed om oude vrienden te ontmoeten zoals Allan Pauls. Een schrijver die je uit het oog bent verloren, is als die klasgenoot van de middelbare school die je ontmoet bij een paar biertjes en je liegt over het goddelijke en het menselijke. Omdat romantiek liegt als boeven. Maar ook elke goochelshow is een hoax en wie ons overhaalt met de aas der bekers, krijgt in ruil daarvoor applaus.

Het is dus tijd om de terugkeer van de intermitterende schrijver toe te juichen, waarschijnlijk de meest oprechte van allemaal (niet alleen Pauls maar al die vertellers die iets vertellen terwijl ze zeker iets te vertellen hebben). Hoe dan ook, we zullen ervan genieten, ongeacht de gelegenheid die we lezen. Omdat die oprechtheid die heerszuchtig naar voren komt als een roman, essay of wat het ook raakt, gezegend wordt door de gave van kansen.

Na decennia van schrijven met zijn bijzondere cadans, blijft Pauls dat stokje van Argentijnse verhalenvertellers van de eerste orde hanteren. En dat op dit moment jonge waarden als Samantha Schweblin, sacheri en vele anderen die het verhaal of de roman cultiveren vanuit heel verschillende perspectieven, maar met die mooie en rauwe waarheid. Maar Pauls blijft altijd actueel, in vorm. En bovendien is literatuur geen wedstrijd omdat niemand hier bijna alles verdient met schrijven of lezen. Als er iets is, red de ziel een beetje.

Top 3 aanbevolen boeken van Alan Pauls

Halve geest

Literatuur heeft altijd de leiding gehad om ons kennis te laten maken met de meest excentrieke personages van elk tijdperk. Van Don Quichot tot Ignatius Reilly. En het grappige is dat, gezien onze middelmatigheid en normaliteit, de schrilheid van de gekken en hun philia's en fobieën uiteindelijk in overeenstemming zijn met onze manier om de wereld soms te zien. En daarom is het altijd goed om gekke mensen in het licht van de literatuur naar voren te halen. Zodat de rest van ons begrijpt dat we heel gezond zijn in onze opvatting dat het lot, ons beste lot, net om de hoek is ...

Hij is niet van plan te verhuizen, maar zoekt huurappartementen. Lees mededelingen en bezoek bewoonde huizen, vluchtige indringers in het leven van andere mensen. Hij heeft niets nodig (en ergert zich aan technologie), maar hij dwaalt over het internet om gadgets, oude dingen, opgezette insecten te kopen voor het plezier om de geschiedenis van anderen binnen te treden.

Maar wat gebeurt er met Savoy - nog steeds in de vijftig, dol op onschuldige aanrakingen - als hij het pad kruist van Carla, een gelukkige dertigjarige, zonder gehechtheden, die van land naar land reist om voor huizen, huisdieren, marihuanaplanten te zorgen? Welke van de twee werelden verandert, licht op, verliest meer zijn hoofd bij impact? Tussen uitstapjes, zwembaden en digitale waanideeën, Halve geest verkent een bijgeloof dat ons blijft openbaren: het idee dat er ergens iets is, iemand, precies in de maat van onze verlangens.

Halve geest

Op

Alle licht heeft zijn schaduw op dezelfde manier als alle liefde zijn moordenaarsinstinct heeft of zijn onbereikbare wil om te ontmoedigen om een ​​ex te neuken. De zaak krijgt een neurotisch en vreemd metaforisch aanzien, want in de schrille van een verbroken relatie zoals die hier wordt gepresenteerd, vinden we aantekeningen die bij ons passen, met de ongelijksoortige notie van wat we liefhebben en willen vergeten. Of wat we vergeten zonder te weten waarom en nu zouden we alleen het aroma willen terugkrijgen ...

Na dertien jaar liefde gaan Rimini en Sofia uit elkaar. Voor hem is alles weer nieuw en glanzend. Maar zijn relatie met Sofia is niet gestorven; het is alleen van vorm veranderd. En wanneer hij terugkeert, hem in een hinderlaag lokken, heeft liefde het gezicht van afschuw. Verliefd-zombie, slapeloosheid en wreker, Sofia verschijnt keer op keer aan de horizon van Rimini om hem te heroveren, te martelen of te verlossen.

En Rimini zakt beetje bij beetje weg in een afgrond van nachtmerrie of komedie, waar sentimentele chantage, verraad en zelfs misdaad aan de orde van de dag zijn. Hij verliest alles: werk, gezondheid, nieuwe liefdes, zelfs een kind, en zijn beproeving zal een wending ondergaan wanneer hij de Women who Love Too Much ontmoet, een cel van emotioneel terrorisme onder leiding van Sofia. Een exemplarisch verhaal over de metamorfosen die hartstochten ondergaan als ze het zwarte gat van hun nageslacht binnengaan. Een liefdes-horrorroman die de andere kant blootlegt van die komedie die mensen een 'paar' noemen.

Op

De bescheidenheid van de pornograaf

Pauls' eerste roman combineert het vreemde meesterschap van de aangeboren schrijver met een bedrieglijke diepgang, alsof het pretentieus is om de komst van de ontluikende schrijver te rechtvaardigen. Ondanks de hele set is het een verdomd juweeltje (neemt kakofonie) en het uiteindelijke gevoel is dat de aangegeven pretentie over de kennis van de menselijke ziel, met recht iets is dat beter wordt aangepakt in de twintig jaar waaraan de auteur schreef aan deze roman dat niet op je vijftigste, terwijl je niet eens meer weet waarvoor je het hebt.

Afgezonderd in een appartement beantwoordt een pornograaf de brieven die mannen en vrouwen, verslonden door passie, hem schrijven. Hij is of zou degene moeten zijn die je door een doolhof van duizeligheid en lust leidt. Om ze te redden of betekenis te geven. Het is een inspannende klus, van Kafkaëske wortels, die hem amper een paar uur slaap gunt en hem emotioneel verteert.

Hij heeft maar één adempauze: vanaf het balkon kijken naar zijn geliefde Úrsula, die op een paar momenten van de dag in een park verschijnt, altijd op dezelfde plek, altijd hetzelfde comfort. Maar ze besluit de regels van de relatie te veranderen. Niet meer visueel, maar epistolair. De pornograaf ontvangt en schrijft voor het eerst liefdesbrieven. Een boodschapper draagt ​​ze en brengt ze, met toenemende urgentie. De maatstaf van tijd wordt lezen voor Úrsula en schrijven voor haar.

In zijn ivoren toren van verlangen ontdekt de pornograaf dat zijn oude leven opraakt, en hij krijgt nauwelijks een glimp van het leven dat nog komen gaat. Een kronkelig geluk is nabij, en toch wordt het ontdoken. Verlangt hij ernaar zijn geliefde te ontmoeten of alleen haar brieven? Wie is deze boodschapper, die zich presenteert met een masker en zo intiem is met zijn vrouw? Terwijl de onzekerheid hem verlamt, wordt achter zijn rug om een ​​nieuwe visie, de definitieve, uitgebroed.

De bescheidenheid van de pornograaf is een geweldige roman over de paradoxen en obsessies die liefde kan veroorzaken. Het is het verhaal van een spookrelatie en een echte passie. Dertig jaar na de publicatie, en vergezeld van een ongepubliceerd voorwoord geschreven door de auteur voor deze editie, is het eerste boek van Alan Pauls ook een kaart in code, en niet altijd in code, van het proza ​​en de thema's die zijn literatuur heeft uitgebreid.

De bescheidenheid van de pornograaf
post beoordelen

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Ontdek hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.