De 3 beste boeken van Daniel Pennac

naar Daniel Pennac het is hetzelfde om een ​​jeugdig complot onder ogen te zien als om je in een sociologisch essay te storten. Tussen beide creatieve ruimtes, een heel soort verhaallijnen (inclusief een zwart geslacht zeer eigen oogst), waar deze Franse auteur doorheen reist met de solvabiliteit van de schrijver ervan overtuigd dat er geen moeilijke weg is maar wil. Inspanning en verlangen om iets te vertellen vanuit het prisma dat elk moment raakt.

Het probleem met deze multitasking-functie van de schrijver is de verwarring die het kan veroorzaken bij de dienstdoende lezer die meer gewend is aan de uniformiteit van elke auteur, aan de reeds bekende scenario's. Maar in die verwarring zit de magie. En in de gave om te weten hoe de veelzijdigheid van de wereld te vertellen, wordt de toast geproduceerd met zijn literaire ader ontketend.

Dus om van Pennac te kunnen genieten, moet je te allen tijde weten welke van zijn werken worden afgespeeld. En hier zullen we proberen de beste opties voor elk moment te kiezen ...

Top 3 aanbevolen boeken van Daniel Pennac

Als een roman

Nee, het is geen roman, hoe veel het ook lijkt. Maar het spreekt wel over de notie van romans als een ruimte voor vrije tijd, bevrijding, leren, mimiek en empathie. Iets dat zo mooi is dat je misschien je idee verliest om het als onderwerp voor studie aan te bieden ...

Het is bijna onmogelijk om niet uitgedaagd te worden door dit essay van Daniel Pennac, dat een klassieker is geworden. Verre van alle hoogdravendheid en het gevoel van superioriteit dat leraren, ouders en lezers onvriendelijke en half belachelijke figuren maakt, zet de auteur de liefde voor lezen op het toneel, maar vooral het gebrek aan liefde, omdat de echte hoofdrolspelers van dit boek zijn adolescenten, gekweld door de intimiderende wangedrochten van de verplichte lectuur.

Met de helderheid van iemand die er uitvoerig over heeft nagedacht en met nauwkeurige kennis – waarneembaar in elke zin – van de werkelijke moeilijkheden die het literatuuronderwijs met zich meebrengt, formuleert Pennac voorstellen van zeldzame wijsheid. Er zijn hier geen preken of literaire moraal, maar eerder een felle en vriendelijke zelfkritiek, ongebruikelijk onder de zogenaamde promotors van het lezen.   

Hoewel het oorspronkelijk werd gepubliceerd in 1992, toen de vijanden van literatuur film en televisie leken te zijn, behoudt dit prachtige boek niet alleen zijn geldigheid, maar lijkt het ook bijzonder geschikt om het heden onder ogen te zien.

Als een roman

Het geluk van de ogres

In noir is niets ooit volledig geschreven en de vertakkingen ervan strekken zich uit tot thriller, mysterie, strikt politie, bloedvergieten of vele andere nieuwe wegen die zijn geopend in een genre dat groot succes heeft onder het lezerspubliek. Maar misschien tekende Pennac met zijn reeks bizarre, schelmensachtige en verontrustende beelden in Franse stijl Benjamin Malaussene een vreemde mengeling van diepe innerlijke manieren met dat punt van zwart geslacht dat is het feit van overleven, afhankelijk van waar je het succes of het ongeluk hebt om geboren te worden ...

De eerste van de romans met in de hoofdrol de onuitsprekelijke Malaussène, die door critici werd omschreven als een 'wonder van frisheid'.

Wie is Benjamin Malaussène? Is hij een heilige? Een idioot? Een gelukkig mens? De eerstgeborene van een merkwaardige en bizarre familie, en verantwoordelijk voor een bataljon broers, Malaussène woont in de wijk Belleville en werkt als een "zondebok" in een Parijse warenhuis.

Als een koper klaagt over een defecte koopwaar of een technische storing, verdraagt ​​Malaussène de woede en dreigementen van ontslag totdat de medelevende klant zijn claim intrekt. En zo bespaart het management van het bedrijf geld. Maar sommige mysterieuze explosies in de warenhuizen compliceren, indien mogelijk nog meer, de toch al precaire emotionele gezondheid van onze held.

Het geluk van de ogres

Mijn broer

Literatuur kan helend zijn. Natuurlijk is het niet de enige placebo waarmee remedies tegen de ellende van de wereld worden geleid. Maar het is dat bepaalde remedies voor auteur en lezers zijn. Omdat we allemaal moeten aannemen dat aanraking niet voor altijd is, dat je vroeg of laat het toneel verlaat of ze je alleen laten lopen ...

Pennac's meest intieme werk, een memoires waar Bartleby van verandert... Melville in een spiegel om zijn broer te begrijpen en te herinneren. In zijn meest persoonlijke boek tot nu toe herinnert Daniel Pennac zijn overleden broer op de meest emotionele en originele manier: door de figuur van Bartleby, de beroemde schrijver van Herman Melville. Zo breidt Pennac de naden van rouwliteratuur uit en gebruikt hij zijn liefde voor letters om dierbare herinneringen te creëren.

De auteur gaat uit van een zekerheid die iedereen deelt: we leren onze dierbaren nooit in hun geheel kennen. Om zijn broer beter te begrijpen, gaat Pennac terug naar Melvilles uitstellende schrijver, een personage waar ze allebei erg van houden, en verandert hem in een soort spiegel waarin je Bernard kunt observeren en herinneren. Zo tekent Pennac een boek van oneindige tederheid dat tegelijk een ode aan de literatuur wordt.

Mijn broer
post beoordelen

Laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Ontdek hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.