हाल, मित्रता, विश्वास र असल छिमेकी बीचको साझा इशारा साथीको बच्चालाई उठाउनु हुन सक्छ। वास्तवमा, जब यो उपन्यास बाहिर निस्कन्छ, यो मित्रता, वा प्रेम वा यी हल्का विषयवस्तुहरू वरिपरि केही घनिष्ठ भूभाग मार्फत जाँदैछ जस्तो देखिन्छ।
केहि गर्न को लागी, निस्सन्देह, थ्रिलर को रूप मा विज्ञापित के को रूप मा समाप्त हुन्छ, एक घरेलु थ्रिलर जहाँ स्टेफनी आफ्नो साथी एमिली को छोरा को हिरासत संग र यसको कुनै ट्रेस बिना आफूलाई फेला पार्छ। पहिलो भावना एमिलीलाई के हुन सक्छ भनेर जान्नको लागि त्यो तनाव साझा गर्नु हो। जब स्टेफनीले केटालाई अनौठो घटनाहरूबाट टाढा राख्ने प्रयास गर्छ, उनी उसलाई खोज्न थाल्छिन् जहाँ उनी हुनुपर्दछ। प्रारम्भदेखि, अधिकारीहरूलाई तथ्यहरू रिपोर्ट गर्दा नतिजाहरू उपलब्ध हुने देखिँदैन। कहिलेकाहीँ, पुलिसका लागि, सबै कुरा समय र प्रमाणको कुरा हो। र एमिलीको बेपत्ता हुँदा तिनीहरू अझै पनि अलार्मको लागि पर्याप्त आधारहरू फेला पार्दैनन्।
कथामा पहिलो ठूलो ट्विस्ट, महत्वपूर्ण क्षण जहाँ सबै कुरा खैरो देखि कालोमा परिवर्तन हुन्छ, हामीमाथि आउँछ जब स्टेफनी एमिलीको श्रीमान् सीनसँग सम्पर्कमा रहन्छिन्। सीनले उनलाई भन्नु पर्ने कुराले परिस्थितिलाई एक परिदृश्यमा रूपान्तरण गर्छ जहाँ स्टेफनीले आफूलाई एक्लो र असहाय भेट्टाउँछिन्, एउटा सानो केटालाई हेरचाह गर्दै र हेरचाह गरिरहेकी छिन् जसको आमाले पृथ्वी निल्यो जस्तो देखिन्छ।
केटा आफ्नो आमालाई के हुन्छ जान्न चाहन्छ, स्टेफनी आफैं भन्दा कम छैन। सत्यको बाटो हरेक पाइलामा शंका, अनिश्चितता र अन्धकारको अन्धकार जस्तै देखिन्छ। स्टेफनीले त्यो पक्षलाई स्वीकार गरेकोमा पछुताउँछिन् जसले उनलाई घोषणा गरिएको र एकल थ्रिलरतर्फ फ्याँक्यो, वातावरणको डर जुन अवास्तविकताबाट आश्चर्यमा परिणत हुन्छ, खतराको छाया हरेक क्षण लुकेको छ। झूटको रूपमा जीवन कुनै पनि पाठकलाई मूर्ख बनाउनको लागि उत्तम तर्क हो।
तपाइँ किताब किन्न सक्नुहुन्छ अलिकति अनुग्रह, डार्सी बेल द्वारा उपन्यास, यहाँ: