सबैभन्दा शुद्ध प्रारम्भिक यात्रा एक हो कि तपाइँ आफैंलाई जान्नको लागी प्रेरित गर्दछ। यदि तपाइँ पनी जान्न सक्नुहुन्छ कि के तपाइँ को यात्रा मा साथ जो कोहि चाल्छ, मार्ग एक संतोषजनक transcendental योजना, एक उत्तम महत्वपूर्ण भोज बन्छ।
यो हुन सक्छ कि, गहिरो तल, हाम्रा प्यारा मानिसहरु मात्र अपरिचित छन् जसलाई हामी ती परिस्थितिहरु मा जान्दैनौं कि हामी वास्तव मा बन्न को लागी हाम्रो दैनिक दिनचर्या र वेशभूषा भन्दा बाहिर को आवश्यकता छ। हामी आफैंलाई या त बन्द सर्कल मा जान्न सक्दैनौं कि हाम्रो दिन को दिन को अस्तित्व को परिभाषित।
Albert Espinosa राम्ररी चिन्हित चरणहरूको साथ सजिलो यात्राको कुरा गर्दैन। आफैंलाई थाहा पाउन र हामी संग जो कोहि जान्न को लागी एक कुल खुल्लापन, विगत र आकांक्षाहरु को एक साझेदारी, एक समाधान बिना घाटा र लालसा को दु: ख को माध्यम बाट एक यात्रा को आवश्यकता छ।
सबै, राम्रो, नराम्रो, आशा र उदासी साझा गर्ने मात्र तथ्य व्यापक ज्ञान को लागी जान्छ। एक बुबा र एक छोरा को बीच ज्ञान को प्रक्रिया, उनीहरुको आत्मा को साझा यो कथा को पृष्ठभूमि बन्छ।
तर Espinosa, यसको अतिरिक्त, जान्दछ कि कसरी आवश्यक कार्य प्रदान गर्न को लागी, र कथानक को लागी अग्रिम को लागी सटीक तर्क, ताकि हामी पात्रहरु लाई धेरै जीवित देख्छौं, जब सम्म हामी उनीहरुका दृष्टिकोणमा भिजेका छैनौं र उनीहरुबाट पूर्ण रूपले सारिन्छौं, जस्तै कि यदि हामी उनीहरुको पक्षमा अगाडि बढेका थिए।
तपाईले अब तपाईलाई फेरि भेट्दा म के भन्छु भनेर किन्न सक्नुहुन्छ, पछिल्लो उपन्यास Albert Espinosa, यहाँ:
1 टिप्पणी मा « म के भन्छु जब म तिमीलाई फेरि भेट्छु, बाट Albert Espinosa»