यो सबै पहिलो सुपरम्यान चलचित्रबाट सुरु भयो। मैले उनलाई शनिबार राती टाउन स्क्वायरमा देखेँ, जब म बच्चा थिएँ र उनी अझै सिनेमा घर बाहिर लैजान्थिन्। महान सुपरहिरोलाई धन्यवाद, म एक अभिनेता बन्ने सपना देख्न थाले। मैले मेरी आमालाई रातो बक्सर सर्टहरू किन्न आग्रह गरें, मैले यसलाई मेरो निलो पजामामा लगाइदिएँ र सडकमा उडें। मलाई हिड्दै गरेको देख्नेहरूले हाँस्दै भने: "यो केटाले बाटो देखाउँछ।"
त्यसपछि उनीहरूले फिल्म "इटी" ल्याए र यो जस्तो एलियन पाउनको लागि, मैले मेरो कुकुर क्याप्टेन थन्डरको कतर्न गर्नुपर्यो। मैले यसलाई मेरो बाइकमा टोकरीमा फहराएँ, यसलाई पानाले छोपें, र रातभरि अथक रूपमा पेडल गरें, मेरो चिच्याउने BH ताराहरूले भरिएको आकाशमा उक्लने प्रतीक्षा गर्दै।
जब तिनीहरूले "टार्जन" देखाए, यो मेरो लागि त्यति राम्रो लागेन; सबै छिमेकीहरू मेरो आमाबुवाको घरमा निद्राको समयमा चिच्याउन र छातीमा हिर्काउन निषेध गर्न गए।
जब म बीस वर्षको भएँ, म अझै पनि एक अभिनेता बन्न दृढ थिए र ठूलो शहर जाने निर्णय गरें। मेरो सामानमा मैले समावेश गरेको छु: सुपरम्यान पोशाक, जुन त्यो उमेरमा मलाई वास्तविक चीज जस्तै फिट थियो; टार्जनको कडा लौनक्लोथ; एल जोरोको मास्क र उसको कालो सूट जुन मिल्दो केपको अनुपस्थितिमा, सुपरम्यानको रातोसँग मिलाइएको छ।
मेरो बेल्टमा ह्विप टाँसिएको र सिनेमाको शीर्षमा पुग्ने दृढ विश्वासका साथ मैले इन्डियाना जोन्सको लुगा लगाएर घर छोडें। बगैचाबाट, एक वृद्ध क्याप्टेन थन्डरले मलाई बसमा चढ्ने बित्तिकै उदास आँखाले मलाई बिदाइ गरे।
मैले धेरै परीक्षणहरूको लागि साइन अप गरें, तीमध्ये हजारौं, अन्ततः मेरो सपना साकार पार्ने अवसर नआएसम्म।
यो सहरमा भएको जस्तै, अब मेरा चलचित्रहरू रातमा पनि देखाइन्छ, तर एल जोरो, इन्डियाना जोन्स वा सुपरम्यान एक्सको रूपमा मेरो भूमिकाहरूका साथ उत्साही जनताले भरिएका थिएटरहरूमा।