रिकार्डो पिग्लिया द्वारा 3 उत्कृष्ट पुस्तकहरू पत्ता लगाउनुहोस्

डन रिकार्डो पिग्लिया उहाँ उत्कृष्ठ लेखक हुनुहुन्थ्यो। एक लेखक जसले परिपक्वता र संग्रहको अवशेष र आफूले पढेका सबै चीजहरूको झोला लिएर उपन्यासमा प्रवेश गरे। उसको बीचको नाम र उसको बीचको नामको संयोजन अन्तर्गत उसले उत्पन्न गर्यो उनको निस्सन्देह परिवर्तन अहंकार एमिलियो रेन्जी, एक लेखकले राजनीतिक र अनिवार्य रूपमा अत्यावश्यकहरू सहित धेरै रचनात्मक उतार-चढावहरूको सामना गर्नुपर्‍यो, जसमा पिग्लिया कहिलेकाहीं कथानकको खोजीमा उदासीनताका साथ पनि मोडिन्छन्। किनभने पिग्लिया पात्रहरू, संवादहरू, परिदृश्यहरूको लेखक हुन् जुन कुनै पनि अन्य कथात्मक उद्देश्य भन्दा माथि खडा हुन्छन्।

त्यसैले पिग्लियामा लेखकको खोजी गर्दै जसले हामीलाई परम्परागत कथानकको सामान्य गतिशीलताको साथ कम वा कम जीवित कथा बताउँछ, निराश हुन सक्छ।

Piglia पढ्ने avant-garde र आवश्यक बीच साहित्य को अर्को प्रकार स्वाद गर्न तयार हुँदैछ। कुनै पनि कथाका नायकहरू जान्न कत्तिको आधारभूत छ? अस्तित्व, सृष्टि, कला, दर्शन, चाहना र सपना, इतिहास, आकांक्षा...का विभिन्न परिदृष्यमा देखापरेका पात्रहरूभन्दा बाहिरका कुराहरूमा के सान्दर्भिक छ? मानवता, दिनको अन्त्यमा, साहित्यमा बनाइयो। र त्यो Piglia पर्याप्त र आकर्षक पुस्तकहरू लेख्न पर्याप्त भन्दा बढी छ।

कथा वा छोटो उपन्यासको ब्रह्माण्डमा डुबेको पहिलो चरण पछि, महान पाठकहरूले खाएका लेखकहरूको सम्पूर्ण ढुसीका विभिन्न उदघाटनहरू सहित, पिग्लियाले आफ्नो उपन्यास आर्टिफिशियल रेस्पिरेसनको साथ कथालाई ठूलो ढाँचामा आक्रमण गरे जसमा रेन्जीले कागजमा हस्तान्तरण गरिएका लेखकका ती आदेशहरूलाई ग्रहण गर्छन्।

तर कथानकमा लेखकको यस व्यक्तिगतकरणभन्दा बाहिर, पिग्लियाले हामीलाई उच्च उडान गर्ने जासूसी उपन्यासहरू पनि प्रदान गर्दछ, जुन अन्यसँग गर्भाधान गरिएको छ, उनको गद्यको अध्यापनशास्त्रीय उद्देश्यले पनि धातु साहित्य र अस्तित्वको अन्धकारको प्रतिक्रियामा साहित्यमा उत्कृष्ट निबन्धहरू अधिकतम बनाएको छ। वास्तविकता यसको अन्तिम अन्धापन मा।

त्यसैले पिग्लियाको नजिक पुग्नु ती उत्कृष्ट साहित्यिक अनुभवहरू मध्ये एक हो जसलाई अघिल्लो पढ्ने आधार चाहिन्छ तर यसको गहिराइमा अर्जेन्टिनाका नयाँ युवा लेखकहरूका लागि बाटो खोल्छ। सामन्था श्वेब्लिन.

रिकार्डो पिग्लिया द्वारा शीर्ष 3 सिफारिस गरिएका पुस्तकहरू

एमिलियो रेन्जी को डायरी

एक मान्यता प्राप्त लेखकको बेपत्ताले सामान्यतया पुन: जारी र मात्राहरू ल्याउँछ जसले हराएको प्रतिभाको कामलाई प्रत्येक पाठकको नजिक ल्याउँछ। र यो सबैभन्दा सफल केस मध्ये एक हो.

किनभने यो खण्डले हामीलाई रिकार्डो पिग्लिया र एमिलियो रेन्जीले मान्ने जादुई र रहस्यमय बीचको साहित्यिक द्वैधतातर्फ डोऱ्याउछ। दुबै लेखकहरू, लेखकहरू, नायकहरू ... भूमिकाहरूको भ्रम हो जसले सृष्टिको त्यो धेरै समृद्ध ब्रह्माण्ड प्रदान गर्दछ, विवरणहरूको जसले लेखकलाई अनन्तको इरादाका साथ बाँचेको कुराको इतिहासकार बनाउँदछ; समय भन्दा माथि अनिवार्य रूपमा मानव को एक प्रशंसापत्र इच्छा संग।

थोरै "अहंकार परिवर्तन गर्नुहोस्" लेखकको आफ्नो कामको साथ प्रतिबद्धताको स्तरमा पुग्छन्। एमिलियो रिकार्डो हुन् र आफ्नो ग्रन्थसूचीका कथाहरू धेरै वा कम तौलका साथ, क्यामियो वा आवश्यक भूमिकाहरूमा जान्छ। यसरी काम जीवन बन्छ र जीवन कर्म। जीववाद जुन सृष्टिकर्ताको ऐनाको एक छेउबाट अर्कोतिर उफ्रन्छ।

"गठनका वर्षहरू", "द खुशीका वर्षहरू" र "जीवनमा एक दिन" बाट बनेको, साधारण डिग्रीले पहिले नै सबै कुरालाई अण्डरपिन गर्ने कम्पेन्डियमको अनुभूति दिन्छ, कहिलेकाहीँ धेरै अन्धो चमकको साथ आफूलाई उजागर गर्ने इच्छाको। सबैभन्दा आत्मीय सत्य।

कृत्रिम श्वासप्रश्वास

र हामी सबैभन्दा मूल्यवान काम र लेखकको पहिलो उपन्यास आउँछौं। यो 1980 को वर्ष थियो र Piglia ती चालीस वर्षको वरिपरि थियो, जसमा, एक भन्दा बढी अवसरहरूमा, मैले सुनेको छु कि कुनै पनि लेखकको लागि आदर्श उमेर आइपुगेको छ।

केहि आधा बाटो जस्तै जसमा तपाईसँग पर्याप्त अत्यावश्यक सामान छ र जसमा भर्खरको टिन्सेलको खोजबाट चिन्ता बढेको छ जुन एक पटक जवानीमा सुन जस्तो देखिने थियो।

बिन्दु यो हो कि उपन्यास पनि पिग्लियाको लागि एक प्रारम्भिक पढाइ हो। यस डेब्यू फिल्ममा, पिग्लियाको संसार प्रसारण गर्ने प्रभारी एमिलियो रेन्जी पहिले नै देखा पर्छन्।

र यो आश्चर्यजनक छ, सबै भन्दा माथि, प्लटको स्पष्ट अस्थायी, भौतिक र ऐतिहासिक स्थानको बावजुद, विवरणलाई विश्वव्यापी उदाहरणमा रूपान्तरण गर्ने क्षमता।

एमिलियो एक युवा लेखक हुन् जसले पत्रहरू मार्फत अर्जेन्टिनाको कथा लेख्छन् जुन कहिल्यै नहुनु पर्ने कुराको स्केचमा लेखिएको हुन्छ, सबैभन्दा खराब इच्छाहरूद्वारा कोरिएको एक स्क्रिप्ट जसले वास्तविकतालाई मात्र ग्रे जस्तो देखाउन सक्छ। जुन लेखकले ७० को दशकको उत्तरार्धमा बाँच्नुपरेको थियो।

जलेको चाँदी

र पिग्लियालाई पनि थाहा छ कि कसरी यस्तो रोमाञ्चक कथाहरू लेख्न सकिन्छ जसमा उसले नैतिकताको सीमा, भ्रष्टाचारको हद, शक्तिको सर्वोच्च स्थानहरू कब्जा गर्ने सबैभन्दा खराबको पागल प्रवृत्तिको अन्वेषण गर्दछ ... र अझै ... सबै कुरा। यति निर्दयी मानव।

लोभ र यसको महत्वाकांक्षाले बढाएको विकृत पक्षले मानव जातिलाई उनीहरूको हिंसाको औचित्यतर्फ लैजान सक्षम छ। एक भ्यान केही चोरहरूले लुटेका छन् र त्यही क्षणबाट

पिग्लियाले हामीलाई शक्ति उल्लङ्घन गर्न, हत्या गर्न सक्षम इच्छाहरूको त्यो योगको माध्यमबाट नेतृत्व गर्दछ। केहि गर्न सक्ने पात्रहरू बीचको योजनाहरू मात्रै अस्तव्यस्त हुन्छन् र तिनीहरूको भाग्ने रक्तरंजित ट्रेलमा उनीहरूले अत्यधिक महत्वाकांक्षा हुन सक्ने पछाडि र पछाडि बुमेराङको सामना गर्नेछन्।