चार्ल्स पेराउल्ट द्वारा 3 उत्कृष्ट पुस्तकहरू

1628 - 1703... जब हामी कथालाई साहित्यिक तत्वको रूपमा सोच्दछौं, हामी सधैं दुईवटा आधारभूत पक्षहरूलाई विचार गर्छौं जुन यस प्रकारको कथालाई परम्परागत रूपमा रूपकात्मक वा शानदार प्रदान गर्दछ। पहिलो, हामी बच्चाहरूलाई मोहित गर्न आवश्यक कल्पनालाई हाइलाइट गर्छौं र बच्चाहरूलाई होइन र दोस्रो, हामी तर्क, तर्क वा मानवीय मूल्यहरूको शिक्षामा अतिक्रमणको बिन्दु पढेर अन्त्य हुने निरन्तर नैतिकताको कदर गर्छौं।

चार्ल्स पेरौल्ट सबै समय को सबै दुनिया को बचपन को लागी ती प्रतिष्ठित कथाहरु को एक साथ राख्न को लागी सक्षम थियो। यो यति धेरै मामला हो कि हामी reissues को एक भीड पाउन सक्छौं, साथ साथै कला को कुनै पनी रूपान्तरण गर्न को लागी, मुख्य रूप बाट सिनेमा र चित्रण बाट व्युत्पन्न गर्न सकिन्छ।

तर यो स्वीकार गर्न को लागी उचित छ कि Perrault मात्र छोटो कथा कथन थिएन। उहाँको श्रेय को लागी हामी केहि कामहरु र हास्यहरु पाउन सक्छौं कि कुनै पनी हालत मा सफलता हासिल गरेनन् र त्यो आज सम्म पार गरीएको छैन।

त्यसोभए, सायद यो कुनै पनि अभिप्राय बिना नै, हामीले याद गर्नुपर्दछ कि उनले आफ्नो सानो छोराको रूपमा कथाहरूको पहिलो संग्रहमा हस्ताक्षर गरे, पेराउल्टले ती सबै कथाहरू काल्पनिकताले भरिएको तर सन्दर्भहरूको प्रतिनिधित्वको सन्दर्भमा यथार्थपरक वातावरणको साथ पनि प्रसिद्धि हासिल गरे। सामाजिक, सधैं एक भव्यताको साथ जुन विश्व लघु कथाहरूको शिखर बन्यो।

चार्ल्स पेराल्ट द्वारा शीर्ष 3 सर्वश्रेष्ठ पुस्तकहरु

पोम्पाडोरको साथ एक लाईक गर्नुहोस्

पक्कै तपाइँ मलाई लिटिल रेड राइडिंग हूड, सौन्दर्य र जनावर संग, Thumbelina संग वा जुत्ता मा पुस संग रैंकिंग शुरू गर्न को लागी आशा गर्नुभयो।

तर प्रश्न उही गुणस्तर को नयाँ शानदार कथाहरु को खोज र लोकप्रिय कल्पना बाट लेखक द्वारा कारण को लागी बरामद गर्न को लागी हो। तर यो हो कि Riquete el del pompadour, जसको धेरै संस्करणहरु पनि बनेका छन्, जस्तै Amèlie Nothomb द्वारा पछि, कहानी को लागी एक निमन्त्रणा हो जहाँ क्रूरता वर्णन गरीएको छ, मानव क्षमताहरु को सामने छवि को overvaluation को बारे मा।

यदि हामी अझै पनी जान्दैनौं, एक पटक प्रतिभा एक सम्भावित प्रतिकूल छवि लाई पराजित गर्दछ, केवल यो एक पूर्ण जीवन मा सफल हुन सक्छ ...

गधा छाला

एक विवादास्पद कथा हो कि समयमा सामाजिक हंगामा को कारण। यदि यो एक दन्त्यकथा प्रस्तुत गर्ने प्रश्न थियो, यो अन्त्यमा विडम्बनापूर्ण मानिन्थ्यो।

यदि यो एक नैतिक प्रदान गर्ने प्रश्न थियो, यो अन्तमा कुनै नैतिक इरादा लाई कमजोर मानिन्छ। र त्यहाँ एक राजा थिए जसको गधा थियो जसले उसले खाएको सबै चीजबाट सुन उत्पादन गर्थ्यो।

र अझै पनी त्यो राजा, आफ्नो कारण हरायो, आफ्नो पागलपन को दावीहरु लाई सन्तुष्ट पार्न आफ्नो नस निकाल्ने सक्षम थियो। उनकी छोरी, इतिहास को शिकार बनिन्, उनको आफ्नै बुबा को चंगुल बाट भाग्न को लागी समाप्त हुन्छ, एक बेईमान पागल बन्यो।

Aesop को हंस को संशोधन को एक प्रकार हो कि सुनको अण्डा राखीएको छ, तर एक निश्चित अपमानजनक इच्छा संग।

निलो दाह्री

होइन, यो एक समुद्री डाकू को कहानी हैन। Bluebeard एक धेरै धनी मानिस थियो, धेरै सामान र ठूलो सम्पत्ति संग। उसको एक मात्र दोष थियो कि नीलो दाह्री ठट्टामा परिणत भयो र यसले उसलाई माया गर्ने दावीहरुमा नारी अस्वीकार गर्न सकीयो।

विचित्र र हास्य को बीच, विचित्र को प्रमाण को एक प्रकार को रूप मा, सनकी र मँ यो भेद। नीलो दाह्री संग मान्छे कहिल्यै दाढी गरीएको छैन र निश्चित रूप मा त्यो उसलाई सबैभन्दा प्रामाणिक र पारदर्शी प्रकार को बनायो कि, यसको बावजूद, सबै को तिरस्कार जगायो।