"लेखक हुनु" को बारेमा राम्रो कुरा यो हो कि यो अव्यक्त रहन सक्छ, वर्ष र वर्ष को लागी, कम वा कम सन्तोषजनक तरिकामा। र सधैं एक अपरिहार्य क्षितिज जस्तै। बैंक अफिसमा निवृत्तिभरण कोष बेचेर वा आफ्नो शहर वरिपरि मेल डेलिभर गरेर आफैलाई भेषमा राख्दा, तपाईंले लेख्न लाग्नु भएको अर्को कुरा वा कुनै पक्ष, कुनै दृश्य, केही चरित्रलाई चमकाउने बारेमा सोचिरहनुभएको हुन सक्छ। यदि हामी कविताको बारेमा कुरा गर्छौं भने यसले फरक पार्दैन (जस्तै धेरैजसो कुरा हो एन्टोनियो गामोनेडा) वा गद्य, प्रश्न भनेको रचना, छवि, कुनै पनि कुराको कथा सिर्जना गर्नु हो।
होइन भने, एन्टोनियो गामोनेडा जस्ता ठूला अक्षर भएका लेखकहरू तिनीहरूको अस्तित्व हुने थिएन। तपाई लेखक हुनुहुन्छ किनभने तपाई लेखक बन्न चाहानुहुन्छ र तपाईले खाली समयको त्यो भाग समर्पित गर्नुहुन्छ जुन अरूले दौडने वा पुतलीहरू सङ्कलन गर्न समर्पित गर्दछ।
लेखक वा कवि भनेको लेख्न मन पराउने व्यक्ति हो। शब्दमा कुनै रहस्य छैन। यसको व्यावसायिकता वा मान्यतासँग कुनै सरोकार छैन। यी सबै समयको महासागरमा महिमाका क्षणहरू हुन् जसमा यदि तपाईंसँग महिमा छ तर लेखनलाई घृणा गर्नुहुन्छ भने, तपाईं खराब लेखक हुनुहुनेछ। तपाईं अर्थ बिनाको परियोजना हुन सक्नुहुन्छ, छायाँ, पीडामा परेको आत्मा जसले शून्यमा, प्रतिध्वनि बिना कविता सुनाउँछ ...
त्यसैले यसको अर्थ हो। एन्टोनियो गामोनेडाले लेख्न थाले र उनले बीस वर्ष भन्दा बढीमा लेख्न जारी राखे जसमा उनले आधिकारिक रूपमा आफूलाई अर्कैमा समर्पित गरे। मलाई लाग्छ कि सायद कसैलाई उसको बेवफाईको बारेमा थाहा थियो, जसले उसको शरीरलाई राखेको थियो जबकि उसको दिमाग समीक्षा अन्तर्गत त्यो पाण्डुलिपिमा फर्कियो, ती आधा-समाप्त पदहरूमा ...
एन्टोनियो गामोनेडा द्वारा सिफारिस गरिएका 3 पुस्तकहरू
झूट को विवरण
झूटको विवरण स्पेनी कविताको पछिल्लो पचास वर्षको केही आवश्यक पुस्तकहरू मध्ये एक हो। 1977 मा प्रकाशित र पछि एज (म्याड्रिड, 1989) शीर्षकको संकलन खण्डमा समावेश गरिएको, यसलाई यहाँ नयाँ संशोधित संस्करणमा प्रस्तुत गरिएको छ र त्यसपछि एउटा पाठ - एक शब्दावली जुन योसँगै रहेको उही पुस्तकबाट आएको हो - जुलियन जिमेनेज हेफरनन द्वारा लिखित।
चिसोको किताब
यस ल्यान्डस्केपमा प्रवेश गर्ने पाठकले प्रत्येक प्रतीकलाई अंकको रूपमा बुझ्न आवश्यक छैन। गामोनेडाको कविताका रहस्यहरू, यसको विपरित, पाठकको आन्तरिक वास्तविकतालाई सत्य र ज्ञानले ढाक्ने नाम दिन्छन्।
चिसोको पुस्तकलाई यात्राको रूपमा प्रस्तुत गरिएको छ: यो एक क्षेत्र (जर्जिकास) को वर्णनबाट सुरु हुन्छ, त्यसपछि छोड्ने आवश्यकतालाई औंल्याउँछ (द स्नो वाचर), बीचमा रोकिन्छ (Aun), प्रेमको दयामा सुरक्षा खोज्छ। (अपवित्र पवन) र विश्राम (शनिबार) पुग्छ, बेपत्ताको पूर्व संध्या जुन सेतो मृत्यु वा शान्तिको सुरुवात हुन सक्छ।
कोल्ड अफ लिमिट्स, पुस्तकको चिसोमा समावेश गरिएका बीस कविताहरूले ठाउँको विस्तारलाई प्रतिनिधित्व गर्दछ जुन पुस्तकमा, अस्तित्वको चिन्तनमा खुल्छ। यो बेपत्ताको प्रकाशमा अन्तिम प्रतीकहरूको भेला हो।
हानि जल्छ
आर्डेन लस घाटाको साथ, उनको नयाँ पुस्तक, गामोनेडाले आफ्नो सुमधुर स्वरलाई जोड दिन्छ, तर समय र मेमोरीको बित्ने कुराको गहिरो र आवश्यक व्याख्याबाट, र उनका कविताहरूले उनको रचनात्मक करियरको प्रतिनिधित्व गर्ने चलिरहेको अनुसन्धानमा नयाँ किनारहरू ल्याउँदछ।
अब के छैन (बालपनको उज्यालो, माया, क्रोध र विगतको अनुहार ...), के हराएको र बिर्सिएको छ, तर पनि, अझै पनि जलिरहेको छ र के छ भन्ने कुराको जलन हराउने कथाको रूपमा पढ्न सम्भव छ। आफ्नो बेपत्ताको आसन्न उज्ज्वल र क्रूर पुष्टि। कथाको स्पष्ट हर्मेटिसिज्म केवल प्रतीकहरू -were-, वास्तविकताहरू हुन् भनेर ध्यान दिएर खोलिनेछ।
हराएको र बिर्सिएको दर्शन पनि अस्तित्व चेतना हो, ट्रान्जिट को जागरूकता अस्तित्व देखि अस्तित्व मा जान समर्थन गर्दछ। पहिले नै बुढेसकालको "अशांत स्पष्टता" मा, यो ठूलो खोक्रोलाई चिन्तन गर्न दिइएको छ, त्रुटि जान्नको लागि, बुझ्न नसकिने, "हाम्रो हृदयले विश्राम गर्दछ।"
