परिपक्वतामा संक्रमणको एक मात्र विरोधाभासी पक्ष भनेको खुशीको समयमा तपाईलाई साथ दिनेहरू तपाईबाट, तपाईको सोच्ने तरिका वा तपाईको संसारलाई हेर्ने तरिकाबाट टाढा हुन सक्छ भन्ने भावना हो।
यो विरोधाभास बारे धेरै लेखिएको छ। उपन्यास मिस्टिक रिभरको जस्तै एकदमै उदाहरणीय मामला डेनिस लेहाने, वा स्लीपर्स, लोरेन्जो कारकाटेरा द्वारा, जिज्ञासुपूर्वक दुई उपन्यासहरू चलचित्रमा बनाइयो। यो सत्य हो कि यी दुई कथाहरूले बाल्यकाल र परिपक्वताको संक्रमणलाई दर्दनाकबाट तोड्छन्, तर त्यो आघात, त्यो साना प्रतिकृतिहरूमा विभाजन, म विश्वास गर्छु कि ती हामी सबैलाई हुन्छ जब हामी पुरानोलाई हेर्नको लागि बाल्यकाललाई निश्चित दृष्टिकोणले हेर्छौं। हामीसँग सामेल भएका केही साथीहरूको सेपिया छवि।
तर, यस उपन्यासमा विघटनप्रतिको जडतालाई थप विजयवादी परिप्रेक्ष्यले सामना गरेको देखिन्छ। सबै कुरा भए पनि मित्रता थोपाउन सकिन्छ...
टोनी र मिगुएल बाल्यकालदेखि नै असल साथीहरू थिए, एलेनासँग मिलेर तिनीहरूले किनारहरू भएकाहरूको एकल त्रिकोण रचना गरे र किन नभन्नुहोस्, गोप्य कुराहरू पनि।
विशेष ठाउँ, सारा बाल्यकालको शरणस्थान जहाँ सबैभन्दा विशेष सम्बन्धहरू कसिलो हुन्छन्, मलन्दर भनिन्छ, यो सानो ब्रह्माण्ड सबै चीजहरू भन्दा परायसी हुन्छ, जहाँ मित्रता रगतले बलियो हुन्छ, समय र स्थानको संगमलाई अभयारण्यमा परिणत गर्दछ।
मलन्दरमा टोनी र मिगुएलले १२ वर्षका बालबालिकाको संसारको सपना देखे। र यो मलन्दर र यसको प्रतीकात्मकताको लागि धन्यवाद हो कि मित्रताले प्रत्येक नयाँ भ्रमणमा कम समय छ भन्ने थाहा भए तापनि आफ्नो अनन्तताको भावनालाई लम्ब्याउन प्रबन्ध गर्दछ ... धेरै वर्षसम्म दुई साथीहरूले थाहा पाउनेछन् कि उनीहरूले आफ्नो भेटघाट कायम राख्नुपर्छ, यात्रा कहिल्यै। तिनीहरू के थिए र तिनीहरूसँग के थियो भनेर बिर्सनुहोस्, विगतको लागि रहस्यमय भिसा, यसको अंगाकारहरू र गर्मी र प्रकाश जुन अझै पनि समय बिताउने र बाँच्ने सादगीमा वास्तवमै विशेषाधिकारको रूपमा उद्धार गर्न सकिन्छ ...
अब तपाइँ उपन्यास किन्न सक्नुहुन्छ मलन्दर, को नयाँ किताब एडुआर्डो मेन्डिकुट्टी, यहाँ: