क्यारिबियन लेखिका मेरीसे कोन्डे (म क्यारिबियन भन्छु किनभने उनको फ्रान्सेली अवस्थालाई औपनिवेशिक रिडाउट्सको कारणले गर्दा अझै पनि लागू हुन्छ, किनकि त्यो मलाई अनौठो लाग्छ) उनको साहित्य बनाइयो, लगभग सँधै यसको कुञ्जीमा। ऐतिहासिक कथा, एक प्रामाणिक नाटकीय सेटिङ जहाँ यसको प्रत्येक पात्रले आफ्नो सत्यताको घोषणा गर्दछ। अन्तरहिस्ट्रीहरूले आधा-प्रकाशमा स्वगतहरू जस्तै क्रोधित निश्चितताहरू बनायो। आधिकारिक खाताहरू वा ठूला पृष्ठहरू ओगटेका नामहरू निर्वासित गर्ने अन्य इतिहासहरूको सन्दर्भमा बदलाको मात्रा प्राप्त गर्न प्रबन्ध गर्ने दाबी।
Condé मा बनाइएका सबै कथाहरूले एक वा अर्कोलाई ऋणमा संसारको समान झलक प्रदान गर्दछ। उहाँको जीवनी ओभरटोन्सको प्रकोपमा उहाँको व्यक्तित्वबाट उहाँका कुनै पनि प्रतीकात्मक पात्रहरूको प्रतिनिधित्वसम्म। प्रामाणिकताबाट जागरूकता जसले कोन्डे द्वारा पुन: अवलोकन गरिएका घटनाहरू कसरी भयो भन्ने बारे सबै सम्भावित शंकाहरू हटाउँछ, उपयुक्त भएमा, इतिहासलाई पुन: सिक्न सक्षम हुन समानुभूतिको सबैभन्दा तीव्र खुराकको साथ।
Maryse Condé को टिकट सहितको ग्रन्थसूची उनको प्रजनन 90 वर्ष को समयमा बढ्यो। दुवै मात्रा र मान्यता र अन्तर्राष्ट्रिय पहुँच मा। किनभने विधाहरू भन्दा बाहिर शुद्ध कथासँग जोडिएको छ। Condé को जीवन प्रोफाइलले मात्र अस्तित्वबाट सस्पेन्स प्रदान गर्दछ। जीवन आफैंले यसको कठोरता वा अप्रत्याशित वैभवको संकेतको साथ प्रस्ताव गर्ने संकल्पको दिशामा स्पष्ट प्लटहरू।
Maryse Condé द्वारा शीर्ष 3 उत्कृष्ट उपन्यासहरू
म, टिटुबा, सलेमको बोक्सी
पक्कै पनि ऐतिहासिक माकिस्मोका केसहरूमध्ये सबैभन्दा प्रलोभन भनेको धर्मको छातामुनि बढेको साँचो मिसोगाइनिस्टिक टिकको रूपमा आधा संसारमा दोहोर्याइएको बोक्सीको शिकार हो (तपाईंले यसलाई नराम्रो राख्नुहुन्छ)। केही अवसरमा मैले Logroño को autos de fe को बारे मा एकदम विस्तृत कथा लेखें र यस कथामा मैले बदलाको उही वातावरण सम्झें। यस पटक मात्र दास टिटुबा बोक्सी बन्न सक्छ जुन सबैलाई धेरै डर थियो ...
मेरीसे कोन्डेले रहस्यवादी टिटुबाको आवाज अपनाउँछ, कालो दास जो XNUMX औं शताब्दीको अन्त्यमा सलेम शहरमा भएको बोक्सीविद्याको लागि प्रसिद्ध परीक्षणहरूमा परेको थियो। एक दास जहाज मा एक बलात्कार को उत्पादन, Tituba बार्बाडोस को टापु को एक निको पार्ने द्वारा जादुई कला मा शुरू गरिएको थियो।
कम नैतिकता भएका पुरुषहरूको प्रभावबाट उम्कन नसकेपछि, उनी शैतानसँग रमाएको पास्टरलाई बेचिनेछिन् र सलेम, म्यासाचुसेट्सको सानो प्युरिटन समुदायमा समाप्त हुनेछिन्। त्यहाँ उनलाई आफ्नो मालिकका छोरीहरूलाई मोहित गरेको आरोपमा मुद्दा चलाइनेछ र कैद गरिनेछ। मेरीसे कोन्डेले उनको पुनर्वास गर्छिन्, उनलाई निन्दा गरेको विस्मृतिबाट उखेल्छिन् र अन्तमा, कालो र पहिलो दास विद्रोहको समयमा उनको जन्मभूमिमा फर्काउँछिन्।
नयाँ संसारको सुसमाचार
नयाँ भगवान यस संसारमा आउनुभयो, मासु प्रदान गर्न बनाउनुभयो, हुनसक्छ, मानिसलाई दोस्रो मौका उनको टाढाको आगमनको चेतावनी दिए। तर आजको मानिस आफ्नो गहिरो विरोधाभासको अनिवार्यताबाट अविश्वासी छ। नैतिकता कलशमा मात्र फिट हुन सक्ने हुनाले मण्डलीहरूभन्दा पर परमेश्वरको अस्तित्व हुन सक्दैन।
इस्टर आइतवारको प्रारम्भमा, एउटी आमा फन्ड-जोम्बीको सडकमा हिंडिरहेकी छिन् र एउटा परित्याग गरिएको बच्चा खच्चरको खुरको बीचमा रोइरहेको छ। वयस्कको रूपमा, पास्कल आकर्षक, मिश्रित जाति कहाँ छ थाहा छैन, र उसको आँखा एन्टिलियन समुद्र जस्तै हरियो छ। ऊ आफ्नो धर्मपुत्र परिवारसँग बस्छ, तर उसको अस्तित्वको रहस्यले चाँडै नै उसलाई असर गर्छ।
तिमी कहाँको हौं? उहाँबाट के आशा गरिन्छ? अफवाहहरू टापु वरिपरि उड्छन्। विरामीलाई निको पार्नुहुन्छ भनिन्छ, चमत्कारी माछा मार्ने गर्छ… भनिन्छ ऊ भगवानको छोरा हो, तर कसको? सन्देश बिना एक अगमवक्ता, मुक्ति बिना एक मसीह, पास्कलले यस संसारको महान रहस्यहरूको सामना गर्दछ: नस्लवाद, शोषण र भूमण्डलीकरण सुन्दरता र कुरूपता, प्रेम र हृदयविदारक, आशा र पराजयले भरिएको कथामा आफ्नै अनुभवहरूसँग मिल्दछ।
हाँसेको मन रोयो मन
कुनै पनि जीवनको कथाको लागि प्राकृतिक अभ्यासले महत्त्वपूर्ण अवयवहरू बीचको त्यो विशेष सन्तुलन समावेश गर्दछ जुन प्रत्येकलाई भाग्य वा दुर्भाग्यमा खस्छ। Maryse को मामला मा, त्यहाँ कुनै शङ्का छैन कि मिश्रण यो के हो। किनभने आदर्शीकरण एक प्रतिबिम्ब हो जसमा खराब पलहरूलाई ब्लर गर्न, यदि कसैलाई यसको आवश्यकता छ। जबकि यथार्थवाद भनेको संसारको माध्यमबाट आफ्नो पासको गवाही हो। र सबैभन्दा चकित पार्ने गवाहीमा संलग्न मेरीसेजस्तो लेखकले हामीलाई उस्तै विरोधाभासी अनुभूतिको साथ हाँस्न वा रुवाउछ। Sabina Chabela Vargas को बारेमा
यो दुई संसार बीच बाँच्न सजिलो छैन, र केटी Maryse यो थाहा छ। ग्वाडेलोपको क्यारिबियन टापुमा रहेको घरमा, उनका आमाबाबुले क्रियोल बोल्न अस्वीकार गर्छन् र फ्रान्सेली भएकोमा गर्व गर्छन्, तर जब परिवार पेरिसमा जान्छिन्, सानी केटीले गोरा मानिसहरूले उनीहरूलाई कसरी तुच्छ देख्छन् भनेर याद गर्छिन्।
अनन्तसम्म आँसु र मुस्कानहरू, सुन्दर र डरलाग्दो बीचमा, रिल्केका शब्दहरूमा, हामी कोन्डेको प्रारम्भिक वर्षहरूको कथा देख्छौं, मार्डी ग्रासको बीचमा उहाँको जन्मदेखि, उहाँकी आमाको चिच्याएर ड्रमसँग मिसिएको। कार्निवलदेखि, कार्निभलसम्म। पहिलो प्रेम, पहिलो पीडा, आफ्नो कालोपन र आफ्नै नारीत्वको खोज, राजनीतिक चेतना, साहित्यिक पेशाको उदय, पहिलो मृत्यु।
यी एक लेखकका सम्झनाहरू हुन् जसले धेरै वर्ष पछि फर्केर हेर्छन् र आफ्नो विगतमा डुब्छन्, आफू र आफ्नो उत्पत्तिसँग शान्ति स्थापना गर्न खोज्छन्। गहिरो र भोली, उदास र हल्का, मेरीसे कोन्डे, एन्टिलियन अक्षरहरूको ठूलो आवाज, उनको बाल्यकाल र युवावस्थालाई इमान्दारिताका साथ अन्वेषण गर्दछ। आत्म-खोजमा एक कुशल अभ्यास जसले उहाँको सबै साहित्यिक उत्पादनको मुख्य भाग बनाउँछ, जसले उहाँलाई साहित्यको लागि 2018 वैकल्पिक नोबेल पुरस्कार कमाएको छ।
