डेनियल फोपियानी द्वारा 3 उत्कृष्ट पुस्तकहरू

त्यहाँ सर्तहरू छन् जुन सारहरू, हलमार्कहरू चिन्ह लगाउँछन्। मा डेनियल फोपियानो यस्तो केहि हुन्छ रूख को विक्टर o लुइस एस्टेबन। प्रहरी यी सेकेन्ड र सेना पहिलो। र यो हो कि सृजनात्मकमा पूर्वधारण विचारहरूले कहिल्यै अर्थ राख्दैन। किनभने सशस्त्र निकायहरू बीचको सहज सम्बन्ध र साहित्य वा कलाबाट टाढा हुनु भनेको अस्पष्टता, पूर्वाग्रहहरू मात्र हुन् जसको कुनै अर्थ छैन।

वास्तवमा, यी लेखकहरूको जस्तै प्रदर्शनमा निस्सन्देह कथानक समर्थनको केही कुरा छ, जो आफ्नो जीवनको कुनै न कुनै बिन्दुमा, अप्रत्याशित परिदृश्यहरूमा देखा पर्छन् जहाँ जोखिम र विश्वको कम मित्रवत पक्षले यसको सबैभन्दा ठूलो मानव के हो भन्ने दर्शन जगाउँदछ। खराब र राम्रोको लागि कट्टरपन्थी पक्ष।

तसर्थ, फोपियानीको मामलामा, सायद नोयर पनि जंगली पक्षहरूको ज्ञानबाट उनको अवतरण पट्टी हो। एउटा नस जहाँ गहिरो गहिराइबाट क्यारेक्टरहरू फेला पार्न सकिन्छ। यसका अथाह ठाउँहरूका साथ तर अप्रत्याशित चमकको साथ जुन उदास बीचमा ठूलो रूपमा उभिएको छ, जसले हामी मानव अवस्था भन्दछौं भन्नेमा नयाँ आशाहरू राख्छ।

डेनियल फोपियानी द्वारा सिफारिस गरिएका शीर्ष 3 उपन्यासहरू

डुबेको मुटु

एक धेरै सत्य नाटकको बारेमा हामीले यस कथामा नयाँ छायाँहरू फेला पार्छौं जसरी सबै प्रकारका विकृतिहरूका लागि अँध्यारो आँधीहरू छन्। आफूले घर ठानेको कुनै पनि अवशेषलाई त्यागेर संसारमा आफ्नो स्थान खोज्नेहरू। राज्यविहीनहरूको विशिष्ट अमानवीकरण र अलगावभन्दा पर, आशा एउटा दुर्गम टापु हो जहाँ सम्भव भएमा केही शान्ति पाउन सकिन्छ ...

Timbuktu बाट, Doudou र तिनकी श्रीमती राम्रो जीवनको खोजीमा मेलिला तर्फ युद्धबाट भाग्छन्। मोरक्कन पुलिस र माफियाहरू द्वारा धेरै दुर्व्यवहार पछि तिनीहरूको हताशताको फाइदा उठाउँछन्, तिनीहरू सानो डुङ्गामा चढ्न व्यवस्थित हुन्छन्। उनी गर्भवती छिन् र उनीहरू समुद्रमा डुब्ने डराउँछन्।

अल्बोरान टापुको सानो चिहानमा, अफ्रिकी मूलको एक विकृत टाउको देखा पर्दछ, तिनीहरूको ठाउँमा पोर्सिलेन पुतली टाउकोको साथ काटिएका सीगलहरूले घेरिएको छ। स्पेनिश नौसेनाको सानो टुक्राले मात्र बसोबास गरेको टापु, आप्रवासीहरू, मृत वा जीवितहरूको सम्भावित आगमनको बिरूद्ध राष्ट्रिय क्षेत्रको संरक्षण गर्ने उद्देश्यका साथ, र जुनटाका जीवविज्ञानीसँगको सहकार्यमा क्षेत्रको संरक्षित इकोसिस्टम सुनिश्चित गर्न। अन्डालुसिया।

सार्जेन्ट जुलिया सर्भान्टेस, एक अनुभवी मरीन, म्याकाब्रे खोज पछि अल्बोरानमा यात्रा गर्ने टोलीसँग पठाइन्छ। केवल उनको छोरा मारियो र उनको आमा उनको जीवनमा रहन्छ। धेरै वर्ष बितिसक्दा पनि श्रीमान्को मृत्युको सामना गर्न सकिनन् ।

भयानक आँधीबेहरीको समयमा, तिनीहरू बाहिरी संसारबाट पूर्ण रूपमा काटिएका छन् र लाइटहाउसको लाउडस्पीकरबाट तिनीहरूले एउटा अनौठो लोरी सुन्न थाल्छन्: “दश साना सिपाहीहरू खाना खान गए; एक निसास्सिए र नौ बाँकी रहे।" जब हत्याहरू हुन थाल्छन्, टापुमा आतंक फैलिन्छ। जुलियाले अपराधी पत्ता लगाउनु पर्छ यदि उनी आफ्नो छोरामा सुरक्षित रूपमा फर्कन चाहन्छिन्, तर के त्यहाँ टापुमा अरू कोही छ वा उनका साथीहरूमध्ये हत्यारा छ?

अँध्यारोको राग

नायकहरू कहिल्यै नायक हुन छोड्दैनन्। अन्तिम मिशनको कुनाको वरिपरि पराजित हुँदा पनि होइन। त्यसोभए एउटै विकल्प भनेको वीरताको बाँकी रहेको कुरालाई औचित्य साबित गर्न जारी राख्नु हो कि राम्रो गर्ने विचारले जतिसुकै छायाँमा डुब्यो भने पनि सार्थक हुन्छ।

एड्रियानो एक समाप्त मानिस हो, त्यो अनुभवी सर्जेन्टको केहि बाँकी छैन जसले इन्टक्साउरोन्डोमा आक्रमणको सामना गर्यो जसले उसलाई अन्धो बनायो। विष्फोटले उसको आँखा र उनको सम्पूर्ण जीवनलाई चकनाचूर पार्यो: अब ऊ एक विकृत राक्षस, अन्धा हो, जो आफ्नी पत्नी, प्याट्रिसियामा निर्भर क्याडिजमा बस्छ, जसले दिनचर्यालाई मुश्किलले खडा गर्न सक्छ र जसले आफ्नो पतिको लागि गहिरो प्रेमको बावजुद महसुस गर्छ, बच्चा जन्माउन नसक्नुको निरन्तर पीडाले उसले मद्दत गर्न सक्दिन तर दुखी हुन सक्छ।

जब लेफ्टिनेन्ट रोमनले शहरलाई आतंकित गर्ने हत्यारा पत्ता लगाउन एड्रियानोको मद्दतको लागि सोध्छन्, उसलाई थाहा छ कि उसको अन्धोपनको बाबजुद पनि उसले इन्कार गर्न सक्नेछैन। पहिलो शिकार पुरातात्विक संग्रहालयमा क्रूर रूपमा विकृत देखिन्छ, दोस्रो सबैभन्दा व्यस्त पार्कमा। एड्रियानो इन्ट्युट गर्दछ कि मनोरोगीले हर्कुलसको बाह्र श्रमको अनुकरण गरिरहेको छ। यसरी मानव डर, दुःख र प्रेमको गहिरो रहस्य प्रकट गर्ने अनुसन्धान सुरु हुन्छ।

वुडवर्म

कथा भन्न खोज्ने लेखकको प्रतिमान। कागजको खाली पानाको आतंक र प्लट पूर्णता र प्रत्येक चरित्रको उत्कृष्ट चरित्रीकरण तर्फ रचनात्मक प्रक्रियाको हार र आँसु। जब तपाइँ सुनाउनको लागि राम्रो कथा फेला पार्न सक्नुहुन्न भन्ने भावना, तपाइँले जीवन आफैं जस्तै सबैभन्दा विचलित कथानकलाई सेतोमा कालो राख्न र व्याख्या गर्न प्रयास गर्न नजिकका स्रोतहरूबाट तान्नु पर्छ।

कम घण्टामा लेखकले केही राम्रो लेख्न सक्दैन। उनको भर्खरको उपन्यासको व्यावसायिक सफलताले उनलाई असुरक्षाको पाशमा तानेको जस्तो देखिन्छ जसले उसलाई खाली पानाको अगाडि अडिग राख्छ। उसले आफूलाई छुट्टी लिन बाध्य पार्छ र सिएरा डे काडिजमा केही समयको लागि आफूलाई अलग्गै राख्छ, एक आध्यात्मिक रिट्रीट जहाँ उसले प्रकाशकको ​​दबाब, भुक्तान नगरिएको बिल र निरन्तर फोन कलहरू बिर्सन सक्छ।

दिनहरू बित्दै जाँदा, उसले पत्ता लगायो कि, ऊ बसेको केबिनमा, हरेक बिहान भित्तामा नयाँ नम्बर चित्रित देखिन्छ। कुनै स्पष्ट व्याख्या बिनाको काउन्टडाउन जसले उसलाई सबैभन्दा ठूलो जुनूनमा डुबाउँछ। तपाईंको जीवन खतरामा हुने सम्भावना छ र समय सकिएको छ। नम्बरहरूले माफ गर्दैनन्।

एक रचनात्मक संकट, दृश्यको परिवर्तन, रहस्यमय घटनाहरू, मृत्यु, प्रेम र आफैसँग मेलमिलाप। यो सबै गहिरो ग्रामीण र Cadiz स्वाद संग, एक ताजा, चुस्त र खुला कथा संग भनिएको छ। यी फोपियानीका विशिष्ट विशेषताहरू हुन् जसले यसलाई थोरै भूमिगत स्पर्शको साथ विधा भित्र बाहिर खडा बनाउँदछ। ला कार्कोमा एक शहर हो, तर एक रूपक पनि।