को उपन्यासवादी पक्ष क्रिस्टोफर ईशरवुड यसले दस कृतिहरूको एक गोल ग्रन्थसूची बनाउँछ। र उनको वरिपरि पछि पहिचान भएको लेखकको मिथक बढ्दै गएको छ। यो उसको समयको एक avant-garde को बारे मा छैन तर कामहरु को परिपक्वता को त्यो मनमोहक प्रक्रिया को बारे मा छ कि यो कम से कम अपेक्षा गर्दा राम्रो फिट पाउन।
यो देख्न को लागी कि जीवनी को वजन, लेखक को आफ्नो यात्रा को स्थिति मा निरन्तर कथा को लागी एक पृष्ठभूमि संग खोज, लगातार परिवर्तन को, दिन को अन्त्यमा खोज को रूप मा एक क्रिस्टलीय को रूप मा एक काममा जान्छ कि खोज रूप को रूप मा यो यसको पात्रहरु को अनुभव को दायरा मा र यसको भूखंडहरु को दृष्टिकोण मा उत्कृष्ट छ। सम्पूर्ण जीवन को प्रतिबिम्ब को रूप मा कथाहरु।
क्षणिक जीवन को कथाहरु, सबै चीज को आवश्यक अस्थायी स्थिति को, सुगन्ध वा यादहरु संग एक वाक्य को लागी जसमा मात्र यसको पात्रहरु लाई बदल्न सकिन्छ आफैं लाई जीवन को अतुलनीय भविष्य मा फ्याँक्न को लागी। अस्तित्ववाद यसैले अस्तित्व को। एक प्रकारको मिलान कुंदेरा त्यो उत्तर मा जान्दैन तर मात्र घाउहरु बन्द गर्न को लागी आत्मा को गहिराई को जांच गर्दछ, अधिक र कम बिना।
क्रिस्टोफर Isherwood द्वारा शीर्ष 3 सिफारिश उपन्यासहरु
एकल मान्छे
जीवनमा छनौट नगर्ने चीजहरू छन्। वास्तवमा, ट्रान्सेन्डेन्ट कहिल्यै दुविधा होइन जहाँबाट प्रत्येक व्यक्तिले आफ्नो मार्ग चिन्ह लगाउँदछ। एक पूर्ण कष्ट जसले हामीलाई त्यो भाग्यमा विश्वास गराउँछ जसमा हामी हाम्रो अस्तित्वको अध्यायहरूको परिभाषा सुम्पन्छौं।
जर्ज फाल्कोनर, एक मध्यम उमेरका अंग्रेजी प्रोफेसर, कार दुर्घटनामा आफ्नो साथी, जिमको अचानक मृत्यु संग सम्झौता गर्न संघर्ष गर्दै। वर्ष 1962 हो, र उनले लस एन्जलसमा विशेषाधिकार प्राप्त जीवन बिताए तापनि, उनको दिनचर्या एक मात्र चीजको पीडादायी रिमाइन्डर बनेको छ जसले उसलाई दमनकारी अमेरिकी सपनालाई सहन अनुमति दिएको छ: मायालु आत्मीयता जसमा उसले सहज व्यवहार गर्न सक्छ र आफ्ना भावनाहरू छोड्न सक्छ। समाजले उसलाई थोपरेको भेषको।
तर यसबाहेक, हानि अचानक जर्ज संग उनको उमेर संग सामना, समय को बहाव संग, उनको अतीत संग र अन्ततः, आफ्नै मृत्यु को क्षितिज संग। एक एकल मानिस Isherwood को सबैभन्दा प्रशंसित उपन्यासहरु मध्ये एक हो, जसलाई उनी आफ्नो उत्कृष्ट कृति, समकालीन संसारमा अस्तित्व को नाटक को एक मौलिक र असाधारण विस्तार मा विचार गरे।
बर्लिन लाई अलविदा
तपाईं खुसी हुनुहुन्थ्यो ती ठाउँहरूलाई कसरी अलविदा भन्न जान्नको बारेमा एक विचार। र विरोधाभासपूर्ण रूपमा अपराध र शोकको ती अँध्यारो परिदृश्यहरूमा फर्कन पर्याप्त साहसी हुन सक्छ। किनभने कुनै पनि विगतको ठाउँ जहाँ दुखले हामीलाई निसास्छ, वर्तमानलाई एटाभिस्टिक डरको रूपमा चिन्ह लगाउँछ, एक प्रकारको एगोराफोबिया किनभने त्यो ठाउँ हामीलाई भेट्न जान्छ। बर्लिनसँग यस कथाको नायकको लागि सबै कुरा थियो। प्रेम र दु:ख एउटै ठाउँमा केन्द्रित हुँदा कुरा झनै जटिल हुन्छ।
क्रिस्टोफर, एक युवा ब्रिटिश व्यक्ति, जर्मन राजधानी मा एक कोठा भाडामा लिन्छन् र एक जीविका को लागी अंग्रेजी कक्षाहरु सिकाउँछन्। यो काम र एक नवोदित लेखक को रूप मा उनको जिज्ञासा उसलाई धनी यहूदी उत्तराधिकारी नतालिया Landauer, श्रमिकहरु को नोवाक परिवार, ओटो र पीटर, दुई युवा समलैंगिक, वा सैली बाउल्स, एक युवा को रूप मा सबै प्रकार र शर्तहरु को पात्रहरु लाई पूरा गर्न को लागी नेतृत्व गर्दछ। केटी। उच्च श्रेणी, मोहक र हराएको अंग्रेजी महिला ?? जसले प्रसिद्ध फिल्म Cabaret मा लिजा Minelli को चरित्र प्रेरित ??। बर्लिन को विदाई वेइमर गणराज्य को विलुप्त र आकर्षक बर्लिन को एक खुलासा र भावनात्मक घटनाक्रम हो, जसमा नाजीवाद को बढ्दो क्रूरता लूम।
Prater को बैंगनी
आत्मकथात्मक स्निपेटहरू सहित बिन्दुमा, यो उपन्यासले हामीलाई नाजीवादको सामना गरिरहेको संसारको आसन्न अन्धकारको सामना गर्दै सांस्कृतिक आन्दोलनमा लैजान्छ। 1933 मा, जर्मनीमा राष्ट्रिय समाजवादको विजय हुँदा, इङ्गल्याण्डले महाद्वीपबाट बहने हावालाई बेवास्ता गर्दै बिसौं वर्षको खुशीको प्रतिध्वनिलाई विश्वस्तताका साथ बाँचिरहेको छ।
लन्डनमा, इम्पेरियल बुलडग फिल्म स्टुडियोहरूले युवा लेखक क्रिस्टोफर इसरवुडलाई प्रसिद्ध अस्ट्रियामा जन्मेका चलचित्र निर्देशक फ्रेडरिक बर्गम्यानद्वारा निर्देशित फिल्म, द भायोलेट अफ द प्रेटरको पटकथा लेख्न आदेश दिए। निर्देशक र पटकथा लेखक बीचको सम्बन्ध र फिल्मको छायांकन वरपरका घटनाहरूले यस क्षणको टुक्राटुक्रा युरोपको सिंथेटिक, विडम्बनापूर्ण र शक्तिशाली चित्रलाई ट्रेस गर्दछ।
जर्मनी छोड्न बाध्य भएका यहूदी र पहिले नै खतरामा परेको अस्ट्रियामा आफ्नो परिवार छाड्नु परेको बर्गम्यानको पीडा, उसले शूट गर्नु पर्ने फिल्मको तुच्छता र समयको फिल्म उद्योग र उदासीनतासँग विपरित छ। युरोपको एक भागको प्रकोपको लागि। यी दुई दृष्टिकोणको भिन्नताले कला र जीवनको सम्बन्ध र अशान्तिपूर्ण समाजहरूमा सिर्जनाकर्ताहरूको भूमिकाको गम्भीर विश्लेषण गर्न पनि अनुमति दिन्छ।
