यो सधैं भनिएको छ कि मानिसहरु को वरिपरि एक्लो महसुस गर्नु भन्दा खराब केहि छैन। अरुको जीवन को लागी उदासीन प्रशंसा, अभाव वा अनुपस्थिति को पूर्ण अनुभूति मा awash, क्रूरतापूर्वक विरोधाभासी हुन सक्छ।
तर यो पनि भनिएको छ कि उदासी को परिभाषा हो: दुखी हुनु को खुशी। यो धेरै वैकल्पिक परिभाषा पहिले नै अकेलापन को लागी एक फरक परिमाण प्रदान गर्दछ। रचनात्मकता एकान्त मा अनुभूति हुन्छ, शुद्ध भावना को अनुमान लगाईन्छ र यो मान्यता प्राप्त छ, साधारण कन्ट्रास्ट द्वारा, कि केहि बिन्दुमा उनी खुसी थिए, बिल्कुल खुसी।
यो किताब एक्लो घण्टा मा जम्मा उदासीनता को जन्म कि रचनात्मकता को कुरा गर्न आउँछ। जादुई को एक निश्चित बिन्दु यी पानाहरु को बीच दुख को वर्णन तर भावनात्मक र शारीरिक जोश, जो परम सत्य संग हामीलाई सामना गर्दछ तर हामीलाई साना सच्चाईहरु को बाँच्न को आनन्द लिन्छ कि वर्णन गर्दछ। र यो पुस्तक द लोन्ली सिटी ले हामीलाई सिकाउँछ पात्रहरु को रचनात्मक एक्लोपन जो साझा, मानव आत्मा को गहिरो कुवा बाट, मानव को सामान्य अस्तित्व को टुक्रा।
बाँच्नु यसको बारेमा धेरै छ, प्रत्येक कदम मा महत्वपूर्ण हार को पहिचान को, सामना गर्नु पर्ने हातहरु कि तपाइँ एक दिन टाढा जान्छ, चित्रित गर्न को लागी वा विश्व को आफ्नो परिप्रेक्ष्य लेख्न को लागी तपाइँ कसरी देख्न को लागी सक्षम हुन को लागी लेख्न चाहानुहुन्छ। त्यो एक्लोपन जसले हामीलाई पर्खिरहेको छ।
र अन्त्यमा यो कथा महत्वपूर्ण छ, किनकि एकान्त मा कृत्रिम र सामाग्री को इन्कार गर्न र आध्यात्मिक र अमूर्त संग रहन को लागी स्पष्टता को महान खुराकहरु छन्। किनकि अन्त मा, जब हामी सबै हाम्रो एक्लोपन को अन्तिम पलहरु बाट बच्न, हामी मात्र एक अस्पष्ट स्मृति को आनन्द लिन सक्छौं कि प्रकाश को अन्तिम बिन्दु मा फीका हुन्छ कि हाम्रो आँखा देख्छन्।
तपाइँ किताब किन्न सक्नुहुन्छ एक्लो शहरपछिल्लो उपन्यास ओलिभिया लग, यहाँ: