मैले यो शीर्षक पत्ता लगाएपछि मलाई छक्क पार्ने पहिलो विचार यो थियो कि यसले एकदमै पूर्ण अनुभूति दिएको छ, बारीकियोंले भरिएको। बरफको पर्खालहरू बीच उछालिरहेको इग्लु भित्रको आवाज, प्रसारित तर चिसोमा राखिएको हावा बीच सञ्चार गर्न असमर्थ। एक प्रकारको वास्तविक रूपक, सपनाजस्तै, मानिसबीचको सञ्चार वा चिसोको रूपमा एक्लोपन, उदासी, जीवनको चिसो भित्र असहज सम्झना ...
र एक तरिकामा इग्लुसको ध्वनिक पुस्तक त्यसैबाट बनेको छ। यसका दस कथाहरूले कहिलेकाहीं विचलित पार्ने छविहरू प्रदान गर्दछ, अरूहरू प्रत्यक्ष रूपमा वास्तविक, तर सँधै ट्रान्सेन्डेन्टल, शाश्वत, हावामा निलम्बित चिसो धारा जस्तै, जसको माध्यमबाट वास्तविकता र कल्पनाको बीचमा प्रक्षेपित जीवनको आवाज बाउन्स र रिबाउन्ड हुन्छ।
सबैभन्दा चाखलाग्दो कथाहरू व्यक्तिगत जहाज भत्काउने बीचमा जान्छ, निराशाबाट सुरु हुन्छ वा दिनचर्याको खैरोमा प्रक्षेपित सपनाहरूको रूपमा देखा पर्दछ। र यस पुस्तकमा घुम्ने पात्रहरूको आत्मासम्म पुग्न सक्षम हुनको लागि तिनीहरूको कल्पनामा पुग्न, तिनीहरूको असफलता वा उदासीले भरिएको संसारलाई कल्पनाको नयाँ प्रिज्म मार्फत हस्तान्तरण गर्नु भन्दा राम्रो अरू केही छैन।
यो यस्तो छ कि तिनीहरू, पात्रहरू, कहिलेकाहीँ साँच्चै आफ्नो जीवनबाट बच्न सक्छन् र उनीहरूको सपनाहरूमा भिसा प्राप्त गर्न सक्छन्। कारको पछाडिको सिटमा आफ्ना दुई छोराछोरीलाई लिएर के गरिरहेकी आमालाई थाहा नहुन सक्छ... उनी भागेर घर फर्किन्छिन् कि?, तर महत्त्वपूर्ण कुरा यो हो कि यदि उनीसँग अझै घुम्ने र खुसी छुने सपना छ भने ...
केबल कारमा सवार संसारलाई अलविदा भन्नु भनेको कतै वा कतैको ढोकामा एकअर्कालाई चिन्ने दुई वृद्ध व्यक्तिहरूको लागि एक धेरै सफल छवि बनाउँदछ ... तिनीहरूको खुट्टा मुनि संसार, बिस्तारै हिड्दै गर्दा तिनीहरू डोरीमा धेरै मिटर चिस्छन्। म तिम्रो पर्खाइमा थिएँ त्यो देशबाट...
तपाइँ अब कथाहरु को मात्रा किन्न सक्नुहुन्छ इग्लूसको ध्वनिकी, Almudena Sánchez को नयाँ पुस्तक, यहाँ: