न्याय लगभग सधैं क्षतिपूर्ति खोज्छ। यदि यो हुन सक्दैन, वा यदि यो कुनै तरिकाले क्षतिपूर्ति गर्न सकिन्छ तर केहि नोक्सान व्याप्त छ भने, यो पनि एक उपकरणको रूपमा सजाय छ। जे भए पनि, न्यायलाई सधैं वस्तुगत सत्य चाहिन्छ जसबाट केही तथ्यहरू योग्य हुन्छन्।
तर एलिसिया बेरेन्सनले उनको श्रीमान्को हत्यालाई अप्रत्याशित रूपमा औंल्याएको प्रमाणको अनुहारमा उज्यालो पार्ने केही भन्न इच्छुक छैन।
अभियुक्तको गवाही बिना, न्याय सधैं लङ्गडा देखिन्छ। त्यो भन्दा पनि बढि छक्क परेको महिलालाई हेर्ने समाज जसका ओठले केही बुझ्दैनन्, केही स्पष्ट गर्दैनन् । र मौनता, निस्सन्देह, इङ्गल्याण्ड भर जिज्ञासाको प्रतिध्वनि जगाउँछ।
यदि उद्घाटन कथानक पहिले नै एलिस को चरित्र को लागी एक आत्मनिरीक्षण तरीका मा रहस्य को कि विशेष र आकर्षक भावना लाई आमन्त्रित गर्दछ, थियो फेबर ती सील आकृतिहरु मा गहन गर्न को लागी कोशिश गरे जस्तै, कथानक अधिक र अधिक तनाव मा लिन्छ।
एलिसिया Berenson र यो मनोवैज्ञानिक प्रकाश ल्याउन को लागी एक अध्ययन को आधार को रूप मा उनको परिस्थिति। सामान्य जस्तो देखिने एक प्रतिष्ठित कलाकार। त्यतिञ्जेलसम्म दिमागमा क्लिक गरेपछि श्रीमानको टाउकोमा पाँचवटा गोली लागे... त्यसपछि मौनता।
थिओ जेलमा पुग्छ जहाँ एलिसियाले उनको सजाय काटिरहेको छ। महिलाहरूप्रतिको दृष्टिकोण स्पष्ट रूपमा सजिलो छैन। तर थियोसँग डोरी बाँध्ने, शरणको रूपमा त्यो मौनताबाट धागो तान्नका लागि आफ्ना औजारहरू छन् तर जसबाट प्रत्येक मानिस समय-समयमा आफ्नो गढमा जनावरको रूपमा बाहिर निस्कनुपर्छ। शब्दले मात्र जानकारी दिने होइन...
जब सम्म थियो सबै कुरा जान्न विचार गर्न आउँदैन। किनभने ऊ, एक मात्र व्यक्ति जो नजिक आउँदैछ, एलिसियाको मानसिकताको इनारमा झर्छ, उसलाई डर लाग्न थाल्छ कि ऊ पनि डरलाग्दो अन्तिम सत्यको अगाडि उज्यालो हुनेछैन जसले उसलाई पर्खन सक्छ र यसले सबै कुरालाई विचलित पार्छ।
तपाईं अब यहाँ एलेक्स माइकलाइड्स द्वारा लेखिएको उपन्यास द साइलेन्ट प्यान्टेन्ट्स किन्न सक्नुहुन्छ: