मलाई सधैं कथाहरु मन पर्यो जसमा दैनिक नायकहरु देखा पर्छन्। यो एक सानो बकवास हुन सक्छ। तर सच्चाई यो हो कि एउटा कथा खोज्नु जसमा तपाइँ आफैंलाई त्यो साँच्चै असाधारण व्यक्तिको जुत्तामा राख्न सक्नुहुन्छ, जो क्रूरता, कुटिलता, दुर्व्यवहार, छोटो मा वर्तमान दुष्ट को कुनै पनी रूप मा सामना गर्दै हुनुहुन्छ, साहित्य संग खुसी बैठक मानी समाप्त हुन्छ।
नूरिया यस उपन्यासकी नायिका हुन्। साहित्यिक चिन्ता संग एक महिला जो एक रेडियो कार्यक्रम को लागी एक लेखक को रूप मा एक महान च्यानल खोज्न को लागी लाग्छ। जस्तै उनको प्रदर्शन को दौरान, त्यहाँ एक समय आउँछ जब उनी विशेष क्रूरता को केहि मामलाहरु को बारे मा जान्दछन्।
के तपाइँ thalidomide को मामला याद छ? मलाई लाग्छ कि उनीहरुको s० को दशक मा बच्चाहरु को एक ठूलो समूह जसकी आमाहरु यो दबाइ भगवान लाई बढाउन को लागी जान्दछन् कि बच्चाहरु को आनुवंशिक पक्षहरु अझै अदालत मा संलग्न छन् जान्दछन्।
Thalidomide कुरा आउँछ किनकि नूरिया, नायक, एक श्रोता को मामला जान्दछन् जो विकृति संग जन्मेका केहि बच्चाहरु वरपरको अत्याचारी परिस्थितिहरु लाई व्यक्त गर्न चाहन्छन्। यो त्यो पल हो जब नायिका उनको डर छोडेर समाप्त हुन्छ र यस मामला मा कारबाही गर्ने निर्णय गर्दछ।
यस्तो कथा अमानवीयता को बिरुद्ध विद्रोह गर्न को लागी प्रोत्साहित गर्दछ। सधैं को रूप मा, प्रणाली को बिरुद्ध व्यक्तिगत संघर्ष संग मिल्दोजुल्दो छ कि डेविड बनाम गोलियत। केवल, यो तथ्य को बावजुद कि पवित्र शास्त्रले यो कहिल्यै भनिएको छैन, गोलियत सधैं एक शक्तिशाली राक्षस हो कि तपाइँ एक खुट्टाले कुचल्न सक्नुहुन्छ।
नुरिया को अनुसन्धान सत्य को लागी एक खतरनाक बाटो मा बदलिन्छ कि उनलाई अगाडी बढाउन सक्छ। उनी कती टाढा जान सक्छिन्, खतराहरु कि उनको हरेक आन्दोलन मा उसलाई सताउने छ। कथानक तुरुन्तै एक उन्माद गति पुग्यो जहाँ पाठक पसिना मोटो बूंद पनी पनी पनी पनी पनी पनी पनी पनी पनी पनी पनी पनी पनी पनी पनी पनी पनी पनी पनी पनी पसिना आउछ।
तार्किक रूपमा, यो भन्न सकिदैन यदि यो कथा राम्रो वा नराम्रो अन्त हुन्छ। म के भन्न हिम्मत गर्छु कि यो शाब्दिक एक महान अन्त्य छ।
तपाइँ अब एक पत्र को पदचिह्न, Rosario Raro को नवीनतम उपन्यास, यहाँ किन्न सक्नुहुन्छ: