पाउला बोनेट द्वारा 3 सर्वश्रेष्ठ पुस्तकहरु

यो पहिलो पटक होइन कि एक प्रख्यात दृश्य लेखक यस ब्लग मा आउँछ। को मामला मा मारिया हेस को भन्दा पहिले चित्रकार पाउला बोनेट। र त्यसोभए, हामी दुई को बीच मा हामी यी को विशेष ब्रह्माण्ड लाई सम्बोधन गर्दछौं मामिला को सबैभन्दा संवेदी पक्ष मा दूरदर्शी कथाकार। किनकि प्रत्येक लेखक जान्न चाहान्छन् कि कसरी उस्तै तरीकाले उसका दृश्यहरु कब्जा गर्न को लागी कि प्रत्येक चित्रकार महान कथाहरु संग आफ्नो छविहरु सजाने चाहान्छन्। र उनीहरु जान्छन् र उनीहरु मात्र पाउँछन्।

त्यहाँ केवल छिटपुट केसहरू छन् जसमा सबै कुरा षड्यन्त्र गर्दछ र कलात्मक सृष्टिकर्ता आफ्नो उत्कृष्टमा छन्। यी दुई लेखकको हालत यस्तो हुन्छ ? चित्रकारहरू?…, भ्रममा रमाइलो छ। बिन्दु यो हो कि मारिया र पाउलाको पुस्ताको संयोगले हामीलाई सर्भान्टेस र शेक्सपियर वा रोनाल्डो र मेस्सीको जस्तो सद्गुणको जोडी संयोगको अनौठो स्थितिमा राख्छ यदि हामी हाम्रो समयको रोटी र सर्कसको दायरामा झर्छौं।

तर प्रोसेइक उदाहरण पछि फेरी उडान लिदै, बोनेट किताबहरु उदेकलाग्दो छ किनकि अर्को पाना मा के पाईन्छ भनेर कहिल्यै थाहा छैन, यदि कथा को धागा जारी रहन्छ वा यदि सबै संश्लेषण वा सुझाव को लागी एक ब्रह्माण्ड मा पुन: रचना गरिनेछ। टकराव को सम्मोहन कि कागज बाट हामीलाई अवलोकन। अस्तित्ववादी भ्रमवाद मा एक पूरै अभ्यास रचनात्मक संग्रह को रूप मा मात्र ढाँचा बाट साहित्य मा बनाईएको छ। तर अन्तिम दायरा को लागी धेरै अगाडि पुग्न।

पाउला बोनेट द्वारा शीर्ष 3 सिफारिश किताबहरु

अन्त्य पर्दा मा देखा पर्दा के गर्ने

जब ट्रुम्यान शो समाप्त हुन लागेको छ, केही क्षण अघि ट्रुम्यानको मुक्तिको अपोथिसिसको अनुभव गरिरहेका दर्शकहरू मध्ये एकले बोर स्वरमा टिप्पणी गरे: उनीहरूले अब के कास्ट गर्छन्? हो, यस समयमा जीवन धेरै क्षणिक छ। विडम्बनाको रूपमा, हामी शताब्दीयौं अघिको भन्दा लामो बाँच्दछौं, तर हामी पलको कम फाइदा लिन्छौं। किनभने यदि त्यहाँ तत्काल परमानंद छैन भने हामी केवल नयाँ भावनात्मक उचाइहरूमा पुग्न चाहन्छौं जुन आनन्द लिन असम्भव छ।

अन्त्य हाम्रो ब्रह्माण्डको ढोंग गरिएको अनन्तताको संकेत हो। हामी भेडाको जडता संग तहमा जान्छौं। रियायत पछि रियायत, बाल्यकाल अन्ततः बिर्सिन्छ र सत्य यो हो कि त्यो मात्र महत्त्वपूर्ण थियो।

अन्त्य को बारे मा एक किताब हो कि आइपुग्छ, चेतावनी बिना, कि हामीलाई दुई मा तोड्नुहोस्, कि वर्षहरु को लागी तान्नुहोस् र त्यो कहिल्यै अन्त्य हुदैन किनकि उनीहरु मेमोरी संग गर्व भ्रमित। र त्यसपछि हामी ट्रेनहरु लिन्छौं, हामी भुलेका शहरहरु मा होटल को कोठा आरक्षित, हामी पर्दा पर्खाइमा बस्छौं कसैको पर्खाइमा हामी संग कुरा गर्ने निर्णय गर्न को लागी हामीलाई अर्को कदम को बारे मा सूचित गर्न को लागी, एक होशियारीपूर्वक हामीलाई एक अन्त को नजिक ल्याउनेछ कि हामीसंग छ। बर्षौ देखि खोजि रहेको छ। तर त्यो अन्त आउँदैन। र अचानक एक दिन हामी उठ्छौं र खालीपन महसुस गर्छौं: अन्त्य स्क्रिनमा देखिन्छ र हामी अर्को कथा सुरु गर्ने निर्णय गर्छौं। एक जहाँ हामी कहिल्यै बहाना गर्न को लागी हामी एक अर्कालाई थाहा छैन।

ईल

कलाको काम शरीर हो। विश्व र ब्रह्माण्डको एन्थ्रोपोसेन्ट्रिक दृष्टिमा, भिट्रुभियन मानिसदेखि इक्की होमो वा लिबर्टीसम्म मानिसहरूको नेतृत्व गर्दै, मानव शरीरको छवि सिद्ध क्यानन्स वा विचलित छविहरूको लागि जित्ने प्रतीक हो। रगत, पसिना, मृत्यु र जोश। हामी धूलो नहुँदासम्म, हामीले हाम्रो छाला मुनि आत्मा छ र त्यो चरमपन्थी ईश्वरको स्पर्श महसुस गर्ने एकमात्र तरिका हुन सक्छ भन्ने विचार मात्र बाँकी छ।

यो शरीर को बारे मा एक किताब हो। माया गर्ने र माया गर्ने शरीर को बारेमा। एक शरीर जुन दुर्व्यवहार, यौन र प्रसव, गर्भपात र रगत, फोहोर को माध्यम बाट उल्ल्घन गरिएको छ। एक चित्रकार को हातमा गैर कलात्मक सामग्री जो लेख्छन्, एक लेखक जो हेर्छन्।

ईल यो स्मृति र विरासत संग सम्बन्धित छ, जन्म र हानि को बारे मा कुरा गर्दछ, इच्छा को बारे मा पीढीहरु लाई पार, सिकेको र काटिएको इशाराहरु। विद्रोह र पलायन मा, मित्रता मा र चिली मा। यो एक महिला को चित्र हो जो ग्लेज बिना पछाडि फर्केर हेर्ने को जोखिम लिन्छ र एक नयाँ जीवन तिर जान्छ।

हेरोइडस

ओभिडले बनाएको पुस्तक पाउला बोनेटले आफ्नै बनाएको हो। कविले उनलाई दिएको रहस्यमय स्पर्शको साथ माया गर्न अन्ततः केही चित्रहरूको अनौठो गीतवादमा झुण्डियो जसले सबै रहस्यहरू प्रकट गर्दछ जुन भावुक शब्दहरूले ती दिनका आफ्ना भावनाहरूलाई यी छविहरूमा रूपान्तरण गर्नका लागि दफन गर्दछ। पछाडि लुकेको।

गहिरो पीडा बाट लेखिएको पत्र। पौराणिक दुनिया को पौराणिक नायक, रानीहरु र अप्सराहरु हामीलाई पठाउनेछन्, पत्र रूप मा, विश्वासघात, परित्याग र असन्तुष्टि को कारण दुखाई। शास्त्रीय संसार मा स्त्रीत्व को उचाई को एक अधिक उदाहरण मा, यी नायिकाहरु उनीहरु लाई अनन्त प्रेम कसम खाएका प्रेमीहरु र पतिहरु द्वारा छोडिएको महसुस गरीरहेको साँचो दु: ख लुकाउने कोसिस गर्छन्। तर उनीहरु यो क्रोध र आफ्नो शब्दहरु को क्रोध को माध्यम बाट गर्छन्। उनीहरु नायक हुन् जो लेखक बन्छन्। यो दुखाइ हो कि जुनूनले भरिएको दुखद भाषण संग बोल्छ।