कार्लोस कास्टन द्वारा 3 उत्कृष्ट पुस्तकहरू

त्यहाँ एक समय थियो जब म लगातार छोटो कथाहरु को किताबहरु लाई आफैलाई अनब्लक गर्न को लागी "तयारी" गर्दा एक प्रतियोगी परीक्षा को लागी जसमा म अनगिन्ती उपन्यासहरु पढेर र मेरो आफ्नै डेब्यू को एक स्केच लेख्न को लागी समाप्त गरीरहेको थियो।

ती दिनहरु बाट म धेरै अरु को बीच मा सम्झना ओस्कर सिपन, मानुएल रिवास, इटालो क्याल्भिनो, पेट्रीसिया एस्टेबान र निस्सन्देह, डन कार्लोस कास्टन, जसको मलाई याद छ उसका किताबहरु नोट्स को आधार मा नरसंहार, शानदार वाक्यांशहरु वा अवधारणाहरु को चयन। पछि मैले उहाँलाई मेल द्वारा सम्पर्क गरें यदि उनी मेरो एक उपन्यास को प्रस्तुति मा म संगै जान चाहन्थे, तर बैठक हुन सकेन।

मैले भर्खरै कार्लोस कास्टनलाई सम्झें किनकि मैले एउटा विशेष संस्करणको बारेमा केहि सुनेको थिएँ कि उनीहरुका केहि उत्तम कथाहरु (त्यो हो, ती सबै ती सबै हुनु पर्छ) को संकलन गर्न जाँदै थिए र मलाई याद छ कि उसले उसलाई कहिल्यै मेरो ब्लगमा ल्याएको थिएन।

कार्लोस Castán द्वारा शीर्ष 3 सिफारिश किताबहरु

एक्लोपन संग्रहालय

यो विशेष गरी किताब हो कि म अझै पनी एक भावुक युवा को रूप मा उसको नोटहरु संग एक प्रतिद्वन्द्वी को रूप मा स्वाद संग पढ्ने बिताए, तर ठ्याक्कै संविधान वा दण्ड संहिता छैन। र यो पक्कै मुख्य स्रोतहरु मध्ये एक हो जहाँ बाट नयाँ को लागी कथाहरु पुनः प्राप्त गर्न को लागी पुन: जारी गरीएको छ।

किनकी कथाहरु को यस संग्रह को पानाहरु को बीच मा तपाइँ साँच्चै अकेलापन को संग्रहालय जस्तै अस्तित्व को चिन्ता सारियो, प्रदर्शन मात्र जब जीवन फेरि मौन भेटिन्छ, जब अनन्त अप्राप्य प्रश्नहरु को लागी पेश गरीन्छ। केवल Castán को मामला मा, दर्शन हो कि यो भावना exudes संगै संग्रहालय को waxed भुइँ को माध्यम बाट एक उदासीन पैदल यात्रा हो, तपाइँको कदम को शोर र प्रदर्शन मा काम को भावना छ कि उत्परिवर्तन को कारण तपाइँको छाला क्रल बनाउन को लागी व्यवस्थापन को बीच। प्रत्येक र हरेक एक मा। क्यारेक्टरहरु को जो जीवन को आफ्नै क्यानभास बाट तपाइँलाई अवलोकन।

हामी एक असम्भव संग्रहालय भित्र के पाउन सक्छौं एकान्त संग्रहालय भनिन्छ? उदाहरण को लागी, कथाहरु; यी बाह्र कथाहरु छन् कि हामीलाई मौन, प्रेम र सपनाहरु को शक्ति को बारे मा बताउनुहोस्। एक्लो पात्रहरु जो जीवन देख्छन् एक झ्याल बाट जान्छन् र वर्षा को लागी उनीहरुलाई जवाफ वा आशा ल्याउन को लागी पर्खन्छन्; पुरुष र महिलाहरु जो शंका गर्छन्, जो जान्दैनन् कि वास्तविकता वा सपना बाँच्न को लागी र अर्को आविष्कार जसमा आफूलाई चिन्न; मानिसहरु जो एक शहर को गल्लीहरु भटक जबकि अतीत को याद छ कि एक सुरंग मा एक ट्रेन जस्तै फिर्ता; जो आफ्नो कल्पना बाट आधा खुला ढोका बाट जान को लागी र अचम्मका रहस्यहरु लाई उजागर गर्न को लागी तैयार छन् जो आफ्नै अस्तित्व को व्याख्या गर्दछन्।

खराब प्रकाश

उपन्यासकार को लागी छोटो कथाहरु को प्रख्यात लेखक बाट हरेक छलांग छ कि मलाई थाहा छैन जो अज्ञात जहाज मा सवारहरु को जोखिम को बारे मा। दुबै लेखक आफैं र नियमित पाठक को लागी। किनकि तपाइँ उपन्यास सबै कुरा परिवर्तन गर्न चाहनुहुन्न। नयाँ नियमहरु एक धेरै लामो यात्रा मा लेखक सेट।

प्रश्न यो जान्न को लागी हो कि कसरी आफ्नो सहजता लाई अनुकूलित गर्न को लागी छोटो रूप मा सरल रूपकहरु लाई विस्तार गरीएको छ कि एकै समय मा फारम मा बनाइएको हो कि उनीहरु लाई एक नयाँ ढाँचा को लागी पृष्ठभूमि लाई उज्ज्वल बनाउन को लागी कार्य को आवश्यकता छ। कार्लोस Castán यस उपन्यास मा एक राम्रो सन्तुलन हासिल गर्दा गहिरो अस्तित्ववादी सारहरु को लागी आफ्नो प्रेम को बनाए राखी। जैकोबो र कथाकार पुराना साथीहरु हुन् जो भर्खरै जरागोजामा बसाइँ सरेका छन्, दुबै असफल विवाहबाट भागेर, आफ्नै जीवनको बोझ सहन असमर्थ छन्। जसरी उनीहरु आफ्नो नयाँ स्थिति को लागी प्रयोग गरीन्छन्, उनीहरु बियर, किताबहरु, र सधैं लामो साँझ संसार बाट बच्न को लागी एक हताश प्रयास मा साझा गर्छन्।

एक दिन, ज्याकोबो डराउन थाल्छन्, घर मा एक्लै बस्न को लागी एक असामान्य र जाहिरो तर्कहीन डर, जुन उनी आफ्नो साथी को संग संगै नियन्त्रण गर्न को लागी, एक रात सम्म याकूबो आफ्नै घर मा छुरा प्रहार गरीएको देखिन्छ। नायक तब उसको ज्यान लिन्छ, सायद उसको आफ्नै बाट भाग्न को लागी अन्तिम मौका को रूप मा, र यस प्रकार एक महिला, नादिया, जो उनको जुनून बन्नेछ र जसको साथ आफ्नो साथी को हत्या को उन्मूलन अनुसन्धान गर्न को लागी भेटिन्छ, जो निश्चित रूप मा हुनेछ। आफ्नै अस्तित्व बिग्रन्छ।

हराएकाहरुको मात्र

यो जस्तो छ कि वाक्य को एक निरन्तरता हराइरहेको छ। मात्र के हरायो? जवाफहरु तुरुन्तै एक ग्रीष्म तूफान को रूप मा आउँदैछ, कथाहरु छ कि बाहिरी र भिख मा भित्री संग भिख्नुहोस्, यस चिसो अनुभूति संग यस लेखक को विशिष्ट को साथ।

कार्लोस Castán कथाहरु एकदम सही बाट टाढा छन्, एक सटीक प्रविधि र एक धेरै तंग तंत्र संग, ती कथाहरु कि लेखन स्कूलहरु मा विच्छेदन र निर्जीव को अन्त हुन्छ। कास्टिनका कथाहरु रगत बग्छन्, ती टुक्राहरु भरिएका छन्। Castán नक्शा वा कम्पास बिना, गलत वर्ण को लेख्छन्। केटाहरु जो अचानक उनीहरु के हुन सक्थे को खोजी मा भाग्न को लागी उनीहरु अरु थिए; जो मर्नु भन्दा धेरै अघि मर्छन्। उनी अनुहार र एक्लोपना को क्रस, खाली दिउँसो, सडकहरु, योजनाहरु र सपनाहरु को, र यात्रा को अन्त्य र शान्तिको लागि चाहना को बारे मा लेख्छन्।

उनी ती मानिसहरु को बारे मा लेख्छन् जो ट्रेनहरु छुट्छन् र उनीहरु को प्रतिरोध गर्नेहरु को बावजूद, उनीहरुको थकान को बावजूद, बारम्बार दिनहरु। उनी तीव्रता को तिर्खा को बारे मा लेख्छन्, कसरी स्वतन्त्रता माकुरा संग विवेक भरीन्छ, र कसरी खाडी मा डर राख्ने। कास्टन सत्य संग लेख्छन्, मानौं संसारभरि हाम्रा कदमहरुको प्रतिध्वनि को प्रमाण छोडेर र राम्रो र नराम्रो को लागी, प्रबन्ध गर्दछ कि उसका पानाहरु उनीहरुलाई फिर्ता दिईरहेछन् जसले उनीहरुलाई एक आवश्यक छवि पढ्छन् जसलाई हामी हाम्रो आफ्नै मान्यता दिन्छौं।