अरुन्धती राय द्वारा शीर्ष 3 पुस्तकहरू

अरुन्धा राय उसले पहिलो पटक यो हासिल गर्यो, किनकि केवल सबैभन्दा ठूलोलाई थाहा थियो कि कसरी आफ्नो पहिलो फिल्मलाई उत्कृष्ट कृति बनाउने। बाट हार्पर ली नाइटिंगेल हत्यारा सालिंगर राई को हेरचाह मा आफ्नो किशोर संग, दुई महान सन्दर्भ नाम।

किनभने साना कुराहरूको ईश्वर समावेश भएको त्यो पुस्तकको आगमन विशिष्ट अन्तर्राष्ट्रिय घटना बन्यो जसले संसारभरका मुद्रकहरूलाई कागजमा व्यस्त राख्यो जुन यस भारतीय लेखकको नयाँ कलमले बताउनुपर्दछ।

त्यसपछि नयाँ पुस्तकहरू आइपुग्यो जुन पहिलेको त्यो शिखरमा पुगेन। सामान्य लेखकको विधि वा शिल्प बिना लेखिएको र अन्ततः यसको कार्यान्वयनमा पनि प्रयासले प्रेरित कामको ट्रेलमा पुग्न सक्षम नहुने अन्य धेरै केसहरूमा पनि केहि सामान्य छ।

तर एक रोय को मामला मा जो सक्रियता मा एक विश्व नेता बन्नुभएको छ, यो सधैं रोचक छ संसारको उनको दर्शन को खोजी मा उनको ग्रंथसूची मा डुब्न को लागी ...

अरुन्धती राय द्वारा शीर्ष 3 सिफारिश किताबहरु

साना चीजहरूको देवता

यो के छ विनम्र को दैनिक जीवन मा रहन्छ, फसल, बच्चाहरु, माया र एक राम्रो मृत्यु को हेरचाह गर्न को लागी भगवान मा आफैलाई समर्पित।

यो दक्षिण भारत मा केरला क्षेत्र बाट एक परिवार को तीन पुस्ता को कहानी हो, जो दुनिया भर मा छरिएर र आफ्नो मातृभूमि मा पुनर्मिलन गरीएको छ। एउटा कथा हो कि धेरै कथाहरु छन्। त्यो अंग्रेजी केटी सोफी मोल को हो जो एक नदी मा डुब्यो र जसको आकस्मिक मृत्यु सदाका लागी संलग्नहरुको जीवन चिह्नित भयो।

ती दुई जुम्ल्याहा एस्टा र राहेल जो तेईस बर्ष बिछोडिए। Ammu को, जुम्ल्याहा आमा, र उनको furtive व्यभिचार माया गर्छ। अम्मूको भाइ, एक अक्सफोर्ड शिक्षित मार्क्सवादी एक अंग्रेजी महिला बाट सम्बन्ध विच्छेद। हजुरबुबा हजुरआमा, जो आफ्नो युवावस्था मा कीट विज्ञान र निषेधित जुनून खेती को।

यो एक परिवार को कहानी हो कि अशान्त समय मा बस्छ जसमा सबै कुरा एक दिन मा बदल्न सक्छ र एक देश जसको सार शाश्वत लाग्छ। यो मनमोहक पारिवारिक गाथा एक रमाईलो साहित्यिक भोज हो जसमा प्रेम र मृत्यु, जुनून जुन वर्जित र अप्राप्य इच्छाहरु तोड्छन्, न्याय को लागी लडाइँ र निर्दोषताको हानि, अतीत को वजन, मिलनसार को पीडा, र को किनारहरु। वर्तमान। अरुन्धती राय को यो विलक्षण उपन्यास द्वारा गेब्रियल गार्सिया मार्केस र सलमान रुश्दी संग उनको जादुई यथार्थवाद र उत्तम कथा पल्स को चमक को लागी तुलना गरीएको छ।

सर्वोच्च खुशी मंत्रालय

संसारमा सबैभन्दा ठूलो विरोधाभास छ कि किनारा मा जीवन अवस्थित को तरीका हो कि धेरै जसो तपाइँ आत्मा संग जोड्नुहुन्छ, एक सम्भावित भगवान संग र तपाइँको वरपरको संसार संग।

साना को लागी अभद्र आवश्यकताले तपाइँलाई के महत्व छ तपाइँ भित्र के छ, को कलाकृति बिना तपाइँ के हुन सक्छ बाहिर बाट अर्को ठाउँमा जन्मेको हुन सक्छ, अर्को पालना मा ... र यो दुखद, कटु, कुनै संदेह छैन, तर यो हो एक वास्तविक कथन हो र जमीन जस्तै तपाइँको खाली खुट्टा हिड्ने rotund। दिल्ली शायद जन्मने को लागी सबैभन्दा राम्रो ठाउँ होइन। गरीबीमा स्थिर हुने सम्भावना १०१% छ र अझै, यदि तपाइँ जन्मिनुभएको छ, यदि तपाइँ बाँच्नुहुन्छ ..., तपाइँ बाँच्नुहुन्छ। तपाइँ यसलाई धनी र शक्तिशाली भन्दा धेरै बनाउनुहुन्छ, सोच्न को नाटक को लागी अनभिज्ञ यदि तपाइँ खान को लागी सक्षम हुन जाँदै हुनुहुन्छ, वा पिउन को लागी।

म जोड दिन्छु, यो गहिरो दुखद, अनुचित र विरोधाभासपूर्ण छ, तर आत्मा र आत्माको स्तरमा, यो पक्कै त्यस्तै छ। र हामीले यसको बारेमा सर्वोच्च खुशीको मन्त्रालयमा पढ्यौं। एउटा मन्त्रालय जसलाई हामीले दिल्ली, कश्मीर, भारतको निराश र दण्डित क्षेत्रका विभिन्न पात्रहरू मार्फत चिनेका छौं जहाँ यी साना प्राणीहरू अन्युम जस्तै चम्किन्छन्, जसले चिहानलाई आफ्नो घर बनायो, वा टिलो जस्तै, धेरै प्रेमीहरूको प्रेममा जसलाई उसले अंगालो हाल्यो। उसको दु:खलाई कम गर्ने चाहना।

मिस येबिन पनि चम्किन्छन्, जसको साथ हाम्रो हृदय मात्र संकुचित हुन्छ, साथै त्यो टाढा भारतका अन्य धेरै मानिसहरू जो Arundhati राय हामीलाई निन्दा गर्न को लागी आफ्नो स्पष्ट इरादा संग सिकाउनुहुन्छ, हामीलाई अंडरवर्ल्ड को ती सबै बासिन्दाहरु को महानता र अन्तरिक्ष र समय को राक्षसीपन कि उनीहरु लाई बाँच्न को लागी देखाउँदै। किनकि बिन्दु यो छ कि किनारा मा यो भावना को अस्तित्व को एक गहन र असमान रूप को रूप मा छ, जहाँ आत्मा यदि एक र एक टाढा भगवान एक अर्कालाई नजिक बाट हेर्न को लागी लाग्छ, यो के प्रस्ताव गर्दैन, यसको कुनै पनि किनारहरु द्वारा। , बाँच्न को लागी खुशी।

पुँजीवादका दर्शकहरु

यस संसारका बासिन्दाको रूपमा लाउडस्पीकर बाट हाम्रो अन्तस्करण को लागी कमाईएको शीर्षक संग, अरुन्धतीले आफ्नो उपन्यासहरु को एक जस्तै यथार्थपरक समीक्षा गर्दछ, हाम्रो बेलगाम पुँजीवाद को दिन को प्रामाणिक इतिहास।

लोकतन्त्र अब त्यस्तो रहेन भन्ने तथ्य प्रष्ट हुन्छ । सारा संसारको सामाजिक ढाँचा वार्निश गरिएको काठ जस्तो देखिन्छ, जबकि भित्रबाट दीमकले सबै कुरालाई कुरुप पार्छ, भत्किएको जस्तोसुकै भए पनि मानिसहरू चम्किलो रूप हेर्छन्। भारत एक अर्ब २० करोड जनसंख्या भएको देश हो र संसारको सबैभन्दा ठूलो "लोकतन्त्र" हो। , 800 मिलियन भन्दा बढी मतदाताहरूसँग।

तर देशका १०० धनी व्यक्तिसँग कूल गार्हस्थ उत्पादनको एक चौथाइ बराबरको सम्पत्ति छ। बाँकी जनसंख्या तिनीहरूको नियन्त्रणभन्दा बाहिरको प्रणालीमा भूतहरू हुन्। लाखौं मानिसहरू दैनिक दुई डलरभन्दा कममा गुजारा चलाउँछन्।

प्रत्येक वर्ष लाखौं किसानहरु commitण तिर्न नसक्दा आत्महत्या गर्छन्। दलितहरुलाई उनिहरुको गाउँ बाट निकालिन्छ किनकि मालिकहरु, जो उनीहरुबाट उनीहरुको जग्गा लिने कारणले उनीहरुसँग कुनै शीर्षकको काम थिएन, उनीहरु कृषि व्यवसायमा जग्गा समर्पित गर्न चाहन्छन्। समसामयिक भारतलाई भ्रष्ट पार्ने अर्थव्यवस्थाको "हरियो टुँडिखेल" का यी केहि उदाहरण मात्र हुन्।

अरुन्धती राय लोकतन्त्रको कालो पक्षको परिक्षण गर्छिन् र देखाउँछिन् कि कसरी विश्वव्यापी पूँजीवादको मागले अरबौं मानिसहरुलाई नस्लवाद र शोषणको शिकार बनायो। लेखकले पर्दाफास गरे कि कसरी मेगा कर्पोरेसनहरु प्राकृतिक संसाधनहरु को देश dispossess गरीएको छ र देश को सबै भागहरु मा सरकार को माध्यम बाट प्रभावित गर्न को लागी सक्षम छ, नियमित रूप बाट सेना र यसको क्रूर बल को उपयोग को लागी नाफा को लागी, साथ साथै एनजीओ र नींव को एक विस्तृत श्रृंखला, भारतमा नीति निर्माण गर्ने निर्णय गर्ने।