एक प्रकारको पुरानो पेशाको रूपमा वा सायद व्यावसायिक विकृतिबाट, el कालो लिंग यो सबैभन्दा सामान्य कथात्मक परिदृश्यहरू मध्ये एक हो जसमा प्रमुख वर्तमान पत्रकारहरू बलमा फट्छन्। कथाकारमा परिणत भयो। सायद यो एउटा ऐनाको रूपमा यसको अवस्थाको कारणले गर्दा हो जहाँ कसैले मनन गर्न सक्छ, सत्यको कठोरता बिना, त्यो वास्तविकता जुन कहिलेकाहीं दुर्व्यवहार र अपराधी पनि हुँदैन।
यो मामला हो, यद्यपि तर्क स्थिर रूपमा होइन, को क्रिस्टिना तपाइँ असफल हुनुहुनेछ। जस्तै अन्य पत्रकारहरुको हकमा पनि हुन्छ Carmen Chaparro, जसको साथ उसले हाम्रो वास्तविकतालाई छाया गर्ने घटनाहरूको अन्तर-ऐतिहासिक दृष्टिकोण साझा गर्दछ।
त्यो अन्धकारको उपचार जसबाट यस प्रकारको उपन्यासका कथानकहरू बाहिर आउँछन्, क्रिस्टिना फालारसको मामलामा, एकदम पूर्ण पृष्ठभूमि। एक पोलिक्रोमेटिक सन्दर्भ जसले समाजशास्त्रीय प्रतिक्रिया तिर ध्यान केन्द्रित गर्दछ, अशुभको काल्पनिक तिर जुन सधैं प्रत्येक युगको साथमा हुन्छ।
जबसम्म हामी कुनै अवसरमा डिस्टोपियनमा पुग्दैनौं, त्यो स्थानको दर्शनमा मानवतावादको त्यस प्रकारको विकृतिले हामीलाई लैजान सक्छ, सामान्यकृत अलगाव, बोरियत र निर्दयी व्यक्तिवादको मिश्रण। हुनसक्छ ती मेरा चीजहरू मात्र हुन्, तर कहिलेकाहीँ कसैले यी सबै विचारहरूलाई औंल्याउनको लागि अपराध उपन्यासको कथानक भन्दा बाहिर पढ्छ ...
क्रिस्टिना फाल्लारासद्वारा सिफारिस गरिएका शीर्ष ३ उपन्यासहरू
ईस्ट पोस्टमा अन्तिम दिन
विचारधाराको हातमा सबै कुराको मौलिक अर्थ गुमाउन बाध्य हुन्छ। कम्युनिष्ट धार्मिक जनादेशको लगभग झुण्डको समानताको लागि आह्वान गर्ने साम्यवादबाट उद्यमीलाई पुरस्कृत गर्न र निष्क्रियलाई सजाय दिन सक्ने स्वतन्त्र बजारको फाइदाहरू।
डिस्टोपियन त्यो क्षणबाट देखा पर्दछ जसमा मानव इच्छाले सबै कुरालाई म्याकियाभेलियन औचित्यले ढाक्न सक्षम छ। ध्रुवीकरण लुकाउनको लागि केहि, हृदयविदारक डर वा गहिरो घृणा भएको जस्तो सजिलो छ ...
एउटी महिला, ला पोलाका, आफ्ना छोराछोरी र प्रतिरोधीहरूको सानो समूहसँग घेरे। उसको साझेदार, क्याप्टेन, आपूर्तिको लागि गएको छ र तिनीहरू कम र कम आशाको साथ उसको फिर्तीको लागि पर्खिरहेका छन्। कट्टरपन्थीहरू? हामीलाई तिनीहरू को हुन् भनेर ठ्याक्कै थाहा छैन, यद्यपि तिनीहरू के हुन् भनेर हामीलाई थाहा छ? तिनीहरूले हामीले चिनेको संसारलाई टुक्राटुक्रा पारेका छन् र घरलाई घेरेका छन्।
यो बन्द रहन्छ, तर घेराबन्दी बाहिर धम्की, रातमा चिच्याहट, कुकुरको पंजा, बलिदान सुन्न सक्छ। नतिजाको पर्खाइमा, उनी आफ्नो आवाजले असाध्य प्रेम, क्रोध र मृत्युको कथा बनाउँछिन्। कठोर र ज्वरोपूर्ण भाषाको साथ, लास्ट डेज इन द ईस्ट पोष्ट हाम्रो दिनहरूको एक शक्तिशाली गीतात्मक चित्र हो, संकटले हाम्रो निश्चितताहरू बीच स्थापित गरेको हेकाटोम्बको रूपक हो।
बाबु आमाको सम्मान गर्नुहुनेछ
सम्झनाहरू के हुन् तर हाम्रो उपन्यासको अंश हो। जीवनी बनाउनु भनेको उचाल्ने र ढाक्ने कला हो। किनकी त्यहाँ सधैं चीजहरू इन्कवेलमा बाँकी छन्; कथाकारहरूको सबैभन्दा प्रतिबद्धतामा पनि त्यहाँ सधैं दृश्यहरू हुनेछन् जुन कहिल्यै भएनन् वा कारणहरू जुन कहिल्यै स्वीकार गरिनेछैनन्।
तैपनि, जीवनको कथा जादू हो र आफ्नो बारेमा लेख्ने खुला काल्पनिक मनसाय हाम्रो समयको त्यो आदर्शकरणको गौरवशाली मान्यता हो।
यस पुस्तकको नायक, जो संयोगले लेखकको नाममा राखिएको छैन, पारिवारिक विगतको रहस्य र आफ्नै पहिचानको खोजीमा यात्रा (शारीरिक र घनिष्ठ) मा निस्कन्छ।
खोजले क्रिस्टिनालाई धेरै पुस्ताका कथाहरूको थ्रेड तान्न, बेपत्ता, भाग्ने र मृत्यु, कहिल्यै निको नहुने घाउहरू पत्ता लगाउन नेतृत्व गर्नेछ। यो वरपरको सबैभन्दा ठूलो मौनता मध्ये एक हो जुन गृहयुद्धको समयमा भएका केही घटनाहरूको चिन्ता गर्दछ: जरागोजामा भएको गोलीबारी, अर्कोको सट्टामा कोही मरे, मेक्सिकन मूलको झण्डा जसले त्यो बर्बर कार्य देख्यो, विरोधी पक्षका दुई व्यक्ति। जुन युद्धपछिको अवधिमा एकताबद्ध भयो ... तर पारिवारिक गोप्यतामा यो डुब्न धेरै अगाडि जान्छ र अन्य अवधिहरू, XNUMX को दशकमा, अफ्रिकाको युद्धमा, मेक्सिकोमा, स्कर्ट समस्याहरूमा, हुर्केका बच्चाहरूलाई निम्त्याउँछ। इन्टर्नशिपमा…
यो अनौठो र मनमोहक पुस्तक इतिहास र उपन्यासको बीचमा आधा बाटोमा लेखिएको छ, जसले गर्दा कथाले प्रकाश पार्न मद्दत गर्दछ, छायाका ती क्षेत्रहरू प्रकट गर्नका लागि जुन नायकले उनको सोधपुछको माध्यमबाट पहुँच गर्न सक्दैनन्, उसले पत्ता लगाएका लिखित कागजातहरू र उसले सुन्नको लागि प्रबन्ध गरेको गवाहीहरू। ।
फलारासले एउटा कथा प्रस्ताव गर्दछ जुन गृहयुद्धको बारेमा ह्याकनी क्लिचहरू भन्दा पर जान्छ र त्यो, साना कथाहरू मार्फत, देशको राजनीतिक र समाजशास्त्रीय विकासलाई चित्रण गर्दछ। यो एक उपन्यास हो जसमा धेरै उपन्यासहरू छन्, वास्तविक घटनाहरूको बारेमा पारिवारिक गाथा जुन कथाको लागि योग्य देखिन्छ र एउटा अनुसन्धान जसमा कथाले वास्तविकताको व्याख्या गर्न मद्दत गर्दछ। एउटा काम जसले विश्वासघात, निराशा र हिंसाको कुरा गर्छ, तर भलाइ, प्रतिरोध र आशाको पनि।
मरियम मग्दालिनी अनुसार सुसमाचार
पक्कै पनि यो सबैभन्दा पुरानो संस्थाहरूमा धेरै बसोबास गर्ने अटाभिस्टिक मेकिज्मोको प्रारम्भिक अभिप्राय हुनेछैन। र तैपनि, आज यो बाहिर निस्कन्छ कि नारीहरूलाई सधैं विध्वंसक, पापी, उदार पुरुषत्वद्वारा बारम्बार माफी दिइने कुराको रूपमा चित्रण गर्ने प्रयासले नारीलाई प्रत्येक युगको निरन्तर अग्रगामी बनाउँछ।
आवश्यक सङ्घर्षको रूपमा नारीले नैतिक विकासको सबैभन्दा सान्दर्भिक परिवर्तनलाई पहिलो उदाहरणमा र अरू सबै कुरामा, फलस्वरूप चिन्हित गर्यो। हामी त्यहाँ मरियम मग्दालिनी, वेश्या र संतसँग जान्छौं।
"म, मैरी, म्याग्डालाकी छोरी, "म्याग्डालीन" भनिन्छ, त्यो उमेरमा पुगेकी छु जब मलाई अब नम्रतासँग डर लाग्दैन। म, मारिया म्याग्डालेना, अझै पनि क्रोध छ जसले मलाई सामना गर्यो र मलाई मूर्खता, हिंसा र फलामको साथ सामना गर्दछ जुन पुरुषहरूले पुरुषहरू, महिलाहरू विरुद्ध पुरुषहरू थोप्छन्।
मैले देखेका असाधारण घटनाहरू यसैद्वारा रेकर्ड गर्दछु। मेरो निर्णय दृढ छ। मैले नाजरेनलाई भेटें। म एक्लो थिएँ जसले उसको पक्ष कहिल्यै छोडेन। यो व्यर्थता होइन। यस्तो छ। म यी सबै बताउन बस्छु ताकि यसको अन्त्य बुझोस् र धेरै झुट मेटियोस्। कुनै पनि कुरा व्यर्थमा भनिनेछैन। »»
क्रिस्टिना फालारासले यी पानाहरूमा मेरी म्याग्डालिनको अनुसार सुसमाचार लेख्छन्। यो एक स्वतन्त्र महिलाको नारीवादी, साहसी र कामुक चित्र हो, जसको ईसाई धर्मको स्थापनामा भूमिका चर्चले मेटाएको छ। यो पितृसत्ता संस्करण लड्ने समय हो, किनभने यसको स्टेजिंग विनाशकारी भएको छ। मगडालेनाको आवाजले सबै कुरा बुझिन्छ। रोटी र माछा कसले बढायो? त्यहाँ चमत्कारहरू छन्?
क्रिस्टिना फलारस द्वारा सिफारिस गरिएका अन्य पुस्तकहरू...
पागल महिला
आज र XNUMX औं शताब्दीको बीचको एक उत्तम संवादमा, क्रिस्टिना फालारसले यस उपन्यासको साथ एक महिलाको जीवनलाई पुन: सिर्जना गर्छिन् जुन धेरैको कथा हो। जब महिलाहरूले कथा सुनाउँछन्, सबै कुरा परिवर्तन हुन्छ। जुआनाको मौनताले सबै कुरा बुझिन्छ।
"उनको बुबाले उनलाई बन्द गरेदेखि र उनको मृत्युसम्म, जुआना ला लोका, क्यास्टिलकी रानी, आरागोनकी रानी, भ्यालेन्सिया, मल्लोर्का, नभारा, नेपल्स, सिसिली, सार्डिनिया र बार्सिलोनाका काउन्टेस र बरगन्डीको टाइटुलर डचेस कन्सोर्ट, बन्द रहे। Tordesillas मा एकल बसाइ। मेरो पछि दोहोर्याउनुहोस्: 46 वर्ष। 552 महिना। 2.442 हप्ता। १७,०९४ दिन। 17.094 घण्टा। रानी भए पनि बन्द। आफ्नो कारावासको समयमा, माइकल एन्जेलोले सिस्टिन चैपललाई चित्रित गरे, लुथरको प्रोटेस्टेन्ट सुधार सुरु भयो, र म्याकियाभेलीले द प्रिन्स प्रकाशित गरे। यसलाई सम्झनुहोस्, त्यहाँ डेटा छ जुन मेमोरीमा रहनु पर्छ विपुल गर्नको लागि»।
