त्यहाँ एक समय थियो जब कला र संस्कृति प्राधिकरण को हुकुम अनुसार सारियो। फ्रान्को शासन द्वारा प्रतिबद्ध धेरै अन्य को उचाई मा एक आक्रोश। सबै लोकप्रिय अभिव्यक्ति को नियन्त्रण यस देश को जनता को अन्तस्करण मा कि प्रभुत्व को हिस्सा थियो।
यो मध्य युग को यात्रा गर्न को लागी यो जस्तै एक वास्तविकता मा आउन को लागी आवश्यक छैन, एक जीवन शैली यसको रचनात्मक कथानक मा सेंसर, साल्भाडोर कम्पेन को रूप मा राम्रो संग आफ्नो उपन्यास मा वर्णन गरीएको छ आज खराब छ तर भोलि मेरो हो। हामी फ्रान्को शासन को विजय पछि बर्षहरु बाट शुरू, चर्च द्वारा समर्थित एक अधिनायकवादी राज्य लोकप्रिय कल्पना मा एक विचारधारा प्रचार र सबमिशन द्वारा तौल सम्मिलित गर्न को लागी समर्थित।
तर साठको दशक आइपुग्यो र एक यूरोप संग मतभेद जुन पहिले नै सामाजिक र व्यक्तिगत अधिकार को मामला मा बन्द भईरहेको थियो भ्रम र प्रतिरोध जगाउन थाले। कला, यति जरूरी कहिल्यै सम्झौता गरीएको छैन, संसारमा एक मौन सत्य प्रकट गर्न यसको च्यानलहरु खोजे।
र सबै प्रकार को कलाकारहरु को मिलीभगत को लागी धन्यवाद, स्पेन को रूप मा जिन्दगी र रंग मा उफ्रने को रूप मा चाँडै स्थिति को रूप मा बाँकी महाद्वीप को धक्का को लागी परिवर्तन क्राउचिंग प्रतीक्षा। यस देश को जनता लाई अन्धकार बाट उज्यालो मा मुक्त गर्न को लागी संस्कृति को अगाडि धेरै काम थियो, घृणा बाट लोकतन्त्र को लागी (जब यो शब्द अझै पनी अर्थ छ)
मानसिकता मा परिवर्तन भित्र बाट पकाएको थियो, सांस्कृतिक वातावरण को बीचमा जो गुप्त रूप मा सम्पर्क गरीयो, जसले दुष्ट लाई पराजित गर्ने षडयन्त्र, जो सत्ता मा हमला को पक्षपात, हतियारहरु को मौन, प्रवासीहरुको फिर्ता र पीडित को क्षतिपूर्ति (उत्तरार्द्ध मा हामी अझै कताईरहेछन् ...)
कसरी र कहाँ साँचो संक्रमण जाली भएको थियो बुझ्न को लागी एक चाखलाग्दो किताब, एक जो आधार बाट सार्दछ, एक जो राजनीतिज्ञहरुलाई सम्झौताहरुमा पुग्न बाध्य पार्छ, एक कि राजाहरु लाई साझा किरीट कि संसदीय राजतन्त्र थियो कि पहिचान गर्न बाध्य)
तपाइँ अब निबंध किन्न सक्नुहुन्छ स्वतन्त्रताको ठाउँ, को नयाँ किताब जुआन पाब्लो Fusi Aizpurúa, यहाँ: