Si Aldous Huxley o ဂျော့ခ်ျအော်ဝဲလ် သူတို့သည်သူ၏စာပေလုပ်ငန်းကိုဆက်လုပ်ရန်စာရေးဆရာတစ် ဦး အားသက်သေပေးလိမ့်မည် Kurt Vonnegutမရ။ အကြောင်းမှာစာရေးသူတို့သုံး ဦး စလုံး၌လူသားယဉ်ကျေးမှု၏အနာဂတ်အတွက်ဖျောပွထားသောအသိအမြင်ကိုမြှင့်တင်ရန်ရည်ရွယ်ချက် (သို့) ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သောဆန္ဒကိုတွေ့ရှိခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။
ဤအရာများအတွက်ဤပညာသားပါသောစာရေးဆရာများသည်စီးပွားရေးလောကနှင့်ကျင့်ဝတ်အာဏာရှင်စနစ်၏အဆုံးစွန်သောပန်းတိုင်များကိုအောင်မြင်ရန်အတွက်စိတ်ကူးယဉ်သိပ္ပံများနှင့်လူမှုရေးနှင့်နိုင်ငံရေး dystopias များကိုအသုံးပြုခဲ့သည်။
Kurt ၏ဖြစ်ရပ်သည်ဤထူးခြားသောသုံးယောက်လုံး၏နောက်ဆုံးကိုယ်စားလှယ်အဖြစ်သူ၏စာအုပ်များတွင် ၂၀ နှင့် ၂၁ ရာစုကိုကျော်ဖြတ်ပြီး ၂၀ ရာစုနှင့် ၂၁ ရာစုကိုကျော်ဖြတ်ခဲ့သည်။
ကောင်းမွန်သောအသက်ဆုံးရှုံးစေသောဇာတ်ကြောင်းပြောသူအနေနှင့်သူ၏အဆိုးမြင်မှုသည်အများအားဖြင့်အက်ဆစ်၊ အမည်းရောင်ဟာသ၊ သူ့ကိုယ်သူပြစ်တင်ဝေဖန်သူကိုသိသောသူသို့မဟုတ်ဆိုးဝါးသောပုံကြမ်းတစ်ခုသာဖြစ်သည် ယဉ်ကျေးမှုတစ်ခု၏ကိုယ်စားပြုမှုသည်၎င်းသည်စကြာဝofာချဲ့ထွင်မှု၌တခဏသာဖြစ်သည်။
Kurt Vonnegut သည်စာဖတ်ခြင်းသည်တစ် ဦး ချင်းစီအပေါ် အခြေခံ၍ ပျော်ရွှင်မှု၏မှားယွင်းသောအယူအဆများကိုတိုက်ဖျက်ရန်ကျန်းမာသောအရေးကြီးသောလေ့ကျင့်ခန်းတစ်ခုဖြစ်သည်၊ စိတ်၊ ယုံကြည်ချက်နှင့်အလိုတော်ကိုလဲလှယ်သည်။
Kurt Vonnegut ရေးသားသောအကောင်းဆုံးဝတ္ထု ၃ ပုဒ်
သားသတ်ရုံငါးရုံ
စစ်ပွဲထက်ဘာနဲ့မှမကင်းဘူး။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင်လူသားသည်သူ၏အမြင့်ဆုံးအဆင့်အကြမ်းဖက်မှုနှင့်အမုန်းတရားကိုပြသသောထိုအတွေ့အကြုံထက်တီထွင်ဖန်တီးမှု၌ ပို၍ အသီးမသီးပါ။
ဒုတိယကမ္ဘာစစ်အတွင်း သူတိုက်ခိုက်ခဲ့သော မဟာမိတ်များ၏ ဗုံးများအောက်တွင် သေလုမျောပါးဖြစ်နေသည့် ဗွန်နီဂတ်၏ အတွေ့အကြုံများကို ဤဝတ္ထုတွင် ဖြန့်ကျက်ကြည့်ရုံမျှမက တကယ့်အဖြစ်ဆိုးကို စူးစမ်းရုံသာမက ဖယ်ကြဉ်ခြင်းကို အခွင့်ကောင်းယူကာ၊ .၊ ဒီကမ္ဘာမြေပေါ်က သူ့ရဲ့နောက်ဆုံးစက္ကန့်တွေကို ဖြတ်သန်းသွားရတဲ့ စစ်သားတိုင်း ခံစားရတဲ့ စိတ်ဓာတ်ကျတဲ့ပုံစံကို ခံစားရနိုင်ပါတယ်။
စစ်ပွဲပြီးကတည်းကအသက်ရှင်ကျန်ရစ်သူကို Trafalmadore အဝေးကခေါ်ဆောင်သွားတယ်။ ပြသနာ၏သေးငယ်မှုသည်စာရေးသူအားစိတ် ၀ င်စားစရာဟာသဇာတ်ကြောင်းတစ်ခုကဲ့သို့သောကြေကွဲဖွယ်အကောင်းဆုံးသောဟာသသည်းခြေကိုထုတ်ယူရန်စာရေးသူအားကူညီသည်။
ကျွန်ုပ်တို့အားလုံးသည် ကျွန်ုပ်တို့၏အမှောင်ဘက်ခြမ်းကို တိုက်ဖျက်ရန် placebo အဖြစ် ရယ်မောစေရန်အတွက် ထိုရုပ်ပြအမြင်ကို အမှန်တကယ်မျှဝေနိုင်သည့် အခြားကမ္ဘာမှ ထိုနေရာတွင် ရှိနေပါသည်။
အမေည
ကျွန်တော့်အမြင်အရတော့ဒီစာပေရဲ့လုံးဝမူရင်းနဲ့အသွင်ပြောင်းမှုအပျော်ဆုံးနေရာကဒုတိယကမ္ဘာစစ်အတွင်း Vonnegut ရဲ့ကိုယ်ပိုင်အတွေ့အကြုံများကသတ်တဲ့ဇာတ်လမ်းတွေမှာပါ။
ဤအခါသမယတွင် စာရေးသူသည် ကျွန်ုပ်တို့၏စိတ်ပျက်အားငယ်မှုများကို ကျွန်ုပ်တို့၏အိမ်နီးနားချင်းများဆီသို့ အကြမ်းဖက်မှုအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲပေးနိုင်သော အပြင်းထန်ဆုံးသော ဆန့်ကျင်ကွဲလွဲမှုများအကြောင်း ရှုပ်ထွေးနက်နဲသောအယူဝါဒကို ရေးသားတင်ပြနိုင်ခဲ့ပါသည်။ Howard Campbell သည် သူ့နိုင်ငံကို မုန်းတီးခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် သူသည် အမေရိကန်အတွက် သူလျှိုအဖြစ် လုပ်ဆောင်ရန် နာဇီဝါဒ၏ လက်ထဲတွင် လက်နက်ချခဲ့သည်။
အရှုံးသမား၏ အကျပ်ရိုက်မှုသည် အကြောင်းရင်းကို အမြဲလိုလို ဖုံးကွယ်ထားသည့် စိတ်အလိုမကျမှုမှ ပေါက်ဖွားလာသည်ကို တွေ့ရှိသောအခါ ပို၍ ကြီးမားသည်။ စစ်ပွဲအပြီးတွင်၊ Howard သည် ကျွန်ုပ်တို့မျှော်လင့်ထားချိန်တွင် ပေါက်ကွဲသွားစေရန် သူ့အမုန်းတရားများကို အာရုံစူးစိုက်နိုင်စွမ်းရှိနေဆဲဖြစ်သော ခါးသီးသောသူဖြစ်သည်။
ငါသူ့အပေါ်မုန်းတီးမှုကနေအစပြုပြီးတော့ငါတွေ့ချင်တဲ့မည်သည့်ရန်သူအသစ်ကိုမဆိုငါပြောသလိုသူ့အနားမှာရှိသမျှမကောင်းဆိုးဝါးတွေရဲ့ centripetal အင်အားကြောင့်ဆွဲခေါ်ခံရတဲ့သူတွေရှိတယ်။
ဆန်းပြားသည်
Vonnegut ၏ပြင်းထန်သောဝေဖန်မှုသည်၎င်းသည် ၀ င်ရောက်ဖျက်ဆီးနိုင်စွမ်းမရှိသည့်တိုင်အောင် ၀ င်ရောက်စွက်ဖက်နိုင်စွမ်းမရှိသောအရာဖြစ်သည်။ လူ့အဖွဲ့အစည်းကိုဖန်တီးရန်သဘာဝကျသောပိုင်ဆိုင်မှုနှင့်ဆိုင်သောရှေးကျသောအယူအဆသည်အကြွင်းမဲ့အချည်းအနှီးဖြစ်စေသည်။
Vonnegut သည်အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုကို pseudo-family အုပ်စုများအဖြစ်လုံး ၀ လူ ဦး ရေအဖြစ်သို့ပြောင်းလဲခြင်းမှဤစိတ်ကူးကိုပျက်ပြယ်စေသည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်တခြားဘာပဲလုပ်လုပ်ဘာပဲလုပ်လုပ်၊ မေးခွန်းဟောင်းတွေကပဋိပက္ခဟောင်းတွေကိုဖြေရှင်းဖို့အရမ်းကောင်းတဲ့စိတ်ကူးရှိခဲ့တဲ့အမေရိကန်သမ္မတရဲ့အစီအစဉ်ကိုအကောင်အထည်ဖော်ဖို့မေးခွန်းထုတ်စရာပါ။
uchronia နှင့် utopia တို့ကိုရောစပ်ထားသော surrealism ကိုပုံမှန်နှင့်ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်စွာသုံးခြင်းဖြင့် Vonnegut သည်ကိုယ်ပိုင်လက္ခဏာ၊ ပိုင်ဆိုင်မှုခံစားချက်၊ ခံစားချက်နှင့်လိုအပ်ချက်ကိုအတိအကျမည်သို့လွယ်ကူစွာကိုင်တွယ်နိုင်သည်ကိုတွေးတောဆင်ခြင်ရန်ကျွန်ုပ်တို့ကိုဖိတ်ခေါ်သည်။
